Wire is een van die legendarische bands die schijnbaar eeuwig dwars en intrigerend zullen blijven. Vergelijk ze met een cultgroep als Sonic Youth, al kiest het Britse gezelschap vaak voor gesofistikeerder uitingen. Wie de Britten niet kent, raden we een cursus avant-pop (of post-punk of art-punk) voor beginners aan door te luisteren naar ‘154’, ‘Chairs Missing’ (eerste periode, de seventies), ‘A Bell Is A Cup’, ‘The Ideal Copy’ (tweede periode, de jaren ’80) en ‘Send’ (derde periode, vanaf 2002).
De groep wist steeds zichzelf weer uit te vinden en gebruikte daarvoor vaak het eigen canon als referentiepunt. Dat mag best. Vaak werden in de afgelopen decennia immers bands met Wire vergeleken. Denk maar aan My Bloody Valentine begin jaren ‘90 of de hele golf van bandjes die in het spoor van Franz Ferdinand opbloeiden. Allemaal hadden ze naar de pop met weerhaken van Wire geluisterd. En wie het aparte Britse muziekblad (The) Wire kent, moet niet ver zoeken, waar het die naam vandaan heeft gehaald.
De eerste vaststelling op ‘Red Barked Tree’ (surrealisme is een van de hoekstenen van de teksten) is dan ook dat Wire sterk weet om te gaan met het eigen verleden. Wie gek is op hun vroegste ratelende pop, zal hier zijn gading vinden. Twee van de beste tracks ‘Moreover’ en ‘Two Minutes’ laten horen hoe contrair goed messcherpe pop wel kan zijn. Je denkt aan ‘154’, maar Wire deelt hier ook andere troeven uit. De opener ‘Please Take’ en ‘Down To This’ bij voorbeeld zouden dan weer zo op ‘The Ideal Copy’ kunnen. Toch moeten we bij geen van de vermelde songs de nostalgie wegspoelen met een of ander ouderwets biertje.
Nee, Wire speelt met zijn eigen universum en kiest deze keer voor regelrechte songs. Minder experimenteel dan bij voorbeeld op ‘Document and Eyewitness’ of minder brutaal dan de drie ‘Read & Burn’-EP’s. De plaat situeert zich dan ook eerder in een tijdloos vacuüm. Een spel voor wie ermee vertrouwd is en een start voor wie op zoek is naar opwindende muziek uit het heden en het verleden.
Beoordeling: +++1/2
(Pink Flag)
Wie de cd nu al volledig wil horen moet maar naar de website van The Guardian klikken. De plaat zelf ligt zaterdag in de winkels.
Op de site van Wire vind je 15 gratis legale downloads waaronder ook het nieuwe ‘Two Minutes’.