Een mogelijke spill-over van het Syrische Conflict naar Armenië is toch belangrijk om onder woorden te brengen. Al heb ik er nog niet veel boterhammen van gegeten. Ik wil hier enkele punten aanbieden voor beter begrip omdat een snelle resolutie van dit vergeten conflict nodig is.

Libanon, 5 augustus, de ontploffing is dicht bij het Armeense deel van Beirut, een ongeluk. Heel de Christelijke Orthodoxe wereld staat in Beirut. Ex-President Temer van Brazilië staat in Libanon gestuurd door Bolsonaro.

Ondertussen vieren de grootste (buiten M-o) en meest succesvolle Syrio-Libanese diaspora hun 100-jarige bestaan in mineur in Brazilië met het grote nieuws van een vrije handelsverdrag tussen Libanon en Brazilië, dat nu niet kan door gaan? De haven is getroffen.

Gebeurt het volgende: eind september 2020 doen de Aziri’s, met vermoedelijke toestemming van Israel (eerder werden al de Joodse Aziri’s geëvacueerd, volgens rfi, omdat er al jaren een conflict risk is) een aanval op de grenzen van Armenië op straat word ik aangesproken door een Armeniër die mij zegt: ‘We worden naar de grenzen van ons land geroepen’.

Turkije, dat een historische vete heeft met het Armeense volk, trekt de strijdbijl aan. Nu zou je denken Rusland volgt met positie in te nemen met Armenië dat ooit deel was van de USSR, waarvan dat stukje vergeten conflict Nagorno-Karabach op de weg ligt tussen het Midden-Oosten en Rusland.

Het Ottomaanse rijk was lang ook hoeder van de Syrio-Libanezen die ook moesten vluchten, maar niet naar Armenië achter het ijzeren gordijn, maar sommige van hun vluchtten naar Brazilië, waar de Syrio-Libanezen nog hun authentieke Komintern hebben van tijdens de overheersing van het Ottomaanse rijk volgens een prof. Midden-oosten studies in São Paulo, die anoniem wilt blijven.

Ik moet hier wat meer boterhammen van eten…