We zijn met velen, echte onderwijsprofessionals. Wij zorgen ervoor dat kinderen van zeer jong tot volwassen hun talenten kunnen ontdekken en kunnen uitgroeien tot de best mogelijke versie van zichzelf.

Groeien impliceert zuurstof, voedsel en water.

We aanvaarden dat elk kind op zijn eigen tempo groeit door te differentiëren in inhoud, tijd en ruimte.

De leerplannen en de methodes – die in onderwijsland zo welig tieren – zijn hierbij echter vaak geen bondgenoten. Natuurlijk leren – waarbij kinderen hun interesses kunnen gebruiken bij het leerproces – is vaak niet te verenigen met de afstompende inhouden uit taal-reken- of werk-methodes.

Wij, echte onderwijsprofessionals, nemen onze rol binnen de groei van onze leerlingen zeer ernstig.

Toch lijkt het wel alsof iedereen in de samenleving – van ministers tot werkgevers – denkt meer te weten over onderwijs.

Daardoor worden er boven ons hoofd en in onze naam beslissingen genomen en boodschappen neergeschreven in kranten die noch onze rol eenvoudiger noch aantrekkelijker maken.

Wij – onderwijsprofessionals – zijn met velen … te weinig om tegemoet te komen aan het bereiken van alle kinderdromen.

Of het nu gaat om ons inclusieve onderwijsverhaal waarbij elk kind kan dromen van vrienden nabij – of het nu gaat om elke leerling gelijke onderwijskansen te bieden door echte differentiatie in de klas mogelijk te maken – of het nu gaat om gevulde gezonde brooddozen voor elke leerling omdat een kinderbrein voedingsstoffen nodig heeft; het grote tekort aan onderwijsprofessionals ondermijnt in de realiteit kinderdromen.

De boodschap vandaag van de heer Maertens, directeur van Voka, maakt weer kristalhelder duidelijk dat wij – onderwijsprofessionals – de beschermers moeten zijn van deze kinderdromen.

Ik schreef vandaag deze brief aan de heer Maertens. Omdat het voor eens en altijd duidelijk moet zijn dat de tijd waarin wij – onderwijsprofessionals – ondergaan, voorbij is.

Beste meneer Maertens,

Als topman van Voka bent u bezorgd om de leerlingen van nu.
U bent bezorgd om hun productiviteits-en welvaartverlies.
Ze zullen gemiddeld minder verdienen en ze hebben een hogere kans op werkloosheid.

Uw bezorgdheid siert u.
U geeft ook direct mogelijke oplossingen en u dringt aan tot haast.
‘Verleng de schooldag’
‘Verkort de grote vakantie’
‘Veranker de zomerscholen definitief’
En vergeet niet: beslis het nu.

Beste meneer Maertens,

Ik deel uw bezorgdheid.
Maar om heel andere redenen.
De leerlingen van nu hebben namelijk voor mij nù grote waarde.
En de leerlingen van nu zijn mijn grote bezorgdheid. Hun welbevinden nu, hun leerkansen nu, hun groei nu en hun ondersteuning nu.

Leerlingen van 6 jaar leren nu lezen en schrijven. Ik daag u uit het verschil te horen tussen een /m/ en een /n/ of een /b/ en een /d/wanneer de leerkracht en jij een mondkapje dragen. Ik zet u, om voor een gelijk speelveld te zorgen, een koptelefoon op. Want het mondkapje dempt de onderscheidende kenmerken.

Leerlingen van groot tot klein leven in een wereld waarin ze horen ‘zet je mondmasker goed’, ook je neus erin, handen ontsmetten, …

Wat ooit een veilige plek was werd de plaats waar voorzichtigheid de boodschap is: hou afstand, …

De dagen zijn lang op school , meneer Maertens. U zou uit eerste hand moeten zien hoe snel ze hun mondkapje uittrekken wanneer de school uit is.
Draagt u eigenlijk overdag een mondkapje?
Of heeft u een veilig bureau waar u zich geen zorgen moet maken over afstand en mondkapjes?

En dan heb ik het nog niet over de leerkrachten die schakelen en schakelen en schakelen …
Geen automatische piloot hier! Geen bandwerk mogelijk. En ook geen automatisering in het werk.
Wel samen zoeken naar hoe het beter en anders kan … wanneer je werkt met menselijke grondstof.

Met altijd en overal het mondmasker, de afstand, …

Of neen toch niet …

Want een kind dat leert schrijven heeft nood aan sturing. Echte fysieke, nabije sturing.
Een kind dat verdriet heeft heeft nood aan troost. Echte fysieke, nabije troost.
Een kind dat worstelt met het Nederlands heeft nood aan meer gesprekken. Echte fysieke, nabije gesprekken.
Een puber die met zichzelf worstelt heeft nood aan een luisterend oor. Een echt fysiek, nabij oor.

Met uw V-aanpak (tja van de topman van Voka verwacht ik niets anders) gaat u voorbij aan 1 feit: de grondstoffen in onderwijs zijn levende wezens. Ze ademen, groeien op hun tempo, hebben nood aan zuurstof en gezonde voeding, …

Kan u misschien met uw werkgevers nadenken hoe we kunnen zorgen dat mijn leerlingen gevulde brooddozen hebben, in gezonde woningen leven, mogelijkheden hebben tot zelfontplooiing buiten de school, …?

En kan u voor éénmaal gewoon eens ‘dank u’ zeggen voor het feit dat scholen en leerkrachten elke leerling mee blijven trekken in zeer uitdagende omstandigheden?

Waar u wél op kan inzetten is op het bekendmaken en versterken van het duaal leren. Onze oudste zoon stapte net over en hier kunnen leerlingen sterke arbeidsvaardigheden leren. Op deze manier werken ze aan hun productiviteitswinst. U geeft hen dan de kans aan de slag te gaan!

Wij, jij en ik, lopen op school rond. We lossen ruzies op, praten met ouders, dragen volcontinu een mondmasker, zoeken elke dag oplossingen voor leerhindernissen in welke vorm ook. We staan op met onderwijs en gaan ermee slapen.

Het is tijd dat de samenleving beseft dat wij gehoord moeten worden in hoe we onderwijs kunnen aanpakken, om elk kind de allerbeste toekomst te bieden.

Mvg

Sandra Van Heffen