Volgens recente uitspraken van Bart De Wever in de krant De Morgen (1) is maar een klein deel van de vluchtelingen die momenteel naar hier komen, ‘geschikt’ voor onze arbeidsmarkt. Ik citeer: “Hoogstens 10 procent is in te schakelen voor de arbeidsmarkt. Het grootste deel is helemaal niet opgeleid. Een groot deel is analfabeet. En ze zullen hier niet kunnen werken. (…)”
Enerzijds is de terminologie die De Wever gebruikt tekenend: hij spreekt over mensen alsof het voorwerpen zijn, die al dan niet ‘bruikbaar’ zijn op de arbeidsmarkt. Alles in termen van geld en winst, zeer utilitair bekeken, zonder enige aandacht voor menselijke waarden of menselijkheid tout court. Doch dit terzijde; zich menselijk, warm of sociaal opstellen is tot op heden immers niet wettelijk verplicht – en gelukkig maar, laten we wel wezen.
Anderzijds werden De Wevers uitspraken bovendien al direct inhoudelijk tegengesproken door experten ter zake (2). Ten eerste is het cijfer van 10% een schatting, ten tweede gaat dat over de situatie op het moment van aankomst van vluchtelingen in Duitsland. Ik laat in het midden in hoeverre de Duitse situatie geëxtrapoleerd kan worden naar België, maar De Wevers uitlatingen zijn in feite dus niet meer dan platte demagogie.
Het is immers nogal logisch dat mensen die net in Europa arriveren niet onmiddellijk aan de slag (kunnen) gaan. Ik vermoed dat werk vinden voor de meesten onder hen een weliswaar hoge, maar toch iets lagere prioriteit heeft dan huisvesting en voeding voor hun kinderen. In sommige EU-landen (zoals Italië) màg men trouwens vanwege een wettelijk verbod niet aan de slag gaan alvorens men er gedomicilieerd is. De cijfers van metingen iets verderop in het typische immigrantentraject zijn dan ook al heel anders. Op het moment van hun erkenning als vluchteling heeft 19% een job, na vier jaar gaat het al om 55%.
Ter illustratie citeer ik hieronder het antwoord van ene Marco Bonafini op de betrokken uitlatingen. Hij gaat in zijn reactie messcherp naar de kern en legt De Wevers perverse strategie genadeloos bloot:
“So what, meneer De Wever? Moeten we daardoor blind blijven voor miserie? Als jij beweert dat mensen sociaaleconomisch ontevreden zijn, dan is dat niet de schuld van de vluchtelingen, da’s de schuld van wanbeleid. Als jij zegt dat mensen ongerust zijn over terreurdreiging is dat verkeerd. Terreurdreiging gaat niet uit van vluchtelingen, terreurdreiging gaat uit van geradicaliseerde Europeanen! En als jij ten slotte beweert dat mensen lijden aan een cultureel ongenoegen is dat evenmin omdat er een zeer klein percentage vluchtelingen onze richting op komt. 41.524 aanvragen zijn er in 2015 geweest, en jij beweert dat onze steden hierdoor zullen verpauperen? Onze steden verpauperen omdat jouw partij armoede bewerkstelligt. Jullie maken het mensen moeilijker die het voordien al moeilijk hadden. Armoede neemt toe en die zorgt voor verpaupering, niet de vluchtelingen.”
De situatie is dus veel minder erg dan De Wever ze voorstelt. Van een verrassing gesproken. Dit soort demagogie is immers schering en inslag in de aanpak van de N-VA-voorzitter en lijkt zodoende integraal deel uit te maken van de algemene strategie en tactiek van zijn partij. Trouwens, hoe verbazingwekkend is het eigenlijk dat die mensen hier geen (of beter: niet direct) werk vinden, op een moment dat de werkloosheid in België op 8% of meer staat? Laten we het erop houden dat deze uitspraken wel erg kort door de bocht gaan.
Een belangrijker vraag is echter: hoe gaan we daar nu mee om? In plaats van de toestand te problematiseren en de instroom van vluchtelingen te gebruiken om onze samenleving verder te verzuren en mensen tegen elkaar op te zetten, pleit ik ervoor om deze situatie als een kans te zien. Een kans die we met beide handen moeten grijpen.
“Ze zullen hier niet kunnen werken”, stelt De Wever. Wel, laten we daar dan iets aan doen! Dat kunnen we namelijk, in elk geval voor zover het te wijten is aan een te laag opleidingsniveau. Die mensen opleiden betekent immers potentieel werkgelegenheid voor (een deel van de 600 000) mensen van hier die momenteel geen werk hebben.
Te simpel? Te mooi? Niet zeiken, gewoon doen!
Enkel als we deze toestand met beide handen aanpakken, kunnen we een win-winsituatie creëren. En zo winnen we uiteindelijk tweemaal. Ten eerste wordt een deel van de huidige werkloosheid erdoor opgelost. Ten tweede creëren we op die manier een instroom van (hoog)opgeleide, nuttige (of, in het De Weveriaans: ‘bruikbare’) arbeidskrachten naar onze arbeidsmarkt.
Dat daarnaast ook de vluchtelingen zelf hier wel bij varen (de andere kant van de win-winsituatie), behoeft geen betoog. De verschillende regeringen in ons land (en met hen de voorzitter van de grootste Vlaamse partij) zouden er ondertussen alvast voor kunnen zorgen dat er überhaupt jobs zíjn, zodat degenen die staan te trappelen om hun bijdrage aan onze maatschappij te leveren, ook daadwerkelijk aan de slag kunnen.
Onopgeleide vluchtelingen die naar hier komen moeten we dus zien als een kans, hen opleiden betekent potentieel werk voor mensen van hier. Het is jammer dat de grootste partij van Vlaanderen daar blijkbaar anders over denkt. In plaats van deze kans met beide handen te grijpen, kiest ze ervoor om bij de pakken te blijven zitten door vanuit angst te reageren, vluchtelingen te stigmatiseren en zodoende onze maatschappij verder te polariseren.
De redenering bij de N-VA lijkt wel de volgende: “Werkgelegenheid creëren door vluchtelingen op te leiden? Neenee, laten we in plaats daarvan onze langdurig zieken die (wonder, oh wonder) geen werk vinden nog wat pesten door hen een tiende van hun uitkering af te nemen (3), en ondertussen de schuld voor de malaise op de arbeidsmarkt bij ‘externe vijand’ de vluchtelingen leggen.”
En ja, dit gaat over een maatregel van een Open VLD-minister, maar de regering waarin zij zetelt wordt wel gedomineerd door de N-VA en het is een publiek geheim dat er momenteel in België niets gebeurt zonder de goedkeuring van De Wever. Op die manier draagt de grootste partij van Vlaanderen op beschamende wijze bij aan het probleem in plaats van aan een oplossing ervoor. Deze demagogische aanpak past zo te zien veel beter in de kraam van De Wever en zijn N-VA. Een zoveelste gemiste kans.
Als uitsmijter nog enkele reflecties bij de Europese ‘war on refugees’
Net als voor de war on drugs geldt voor de Europese ‘war on immigration’: beter zelf organiseren, controleren en taxeren dan alles maar aan de maffia overlaten.
Op die manier zouden we: a) de maffia een hoop winst ontnemen; b) de vluchtelingen een menswaardige overtocht gunnen; c) de vluchtelingenstroom kunnen controleren en filteren; en dus: d) vluchtelingen op onze voorwaarden naar Europa kunnen laten komen; én dus ook e) de potentiële terroristen er veel gemakkelijker tussenuit kunnen halen; bijgevolg: f) het aantal illegalen in Europa gevoelig kunnen beperken; en g) er op termijn zelf nog wat aan verdienen ook.
Een dergelijke aanpak zou bovendien de druk op de buitengrenzen van Schengen verminderen, zodat dit toch niet onbelangrijke verdrag ook op langere termijn behouden kan blijven. Zodoende nemen we en passant ook nog eens extreemrechts in Europa de wind uit de zeilen.
Waar wachten we eigenlijk nog op??
_________________________________________________________________
Bronnen
