In aanvulling van de vorige blog, het debat over de rol van lezen en van een moeder bij het verwerven van de Moedertaal, gaan we hier verder met wat er nog aan debat is losgeslagen op sociale media. De diepere waarheid, die is immers Dia-lo-gaal. Die vinden wij het best in dialoog met andere authentieke, betrokken sprekers. En door dapper en open onze getuigenissen bij elkaar te leggen. Een belangrijk, een eeuwig onderwerp zoals een zo goede mogelijke opvoeding van de jonge mensen, en de verhoudingen en verstandhoudingen tussen mannelijke en vrouwelijke mensen, verdient dat.

RUIMERE HISTORISCHE, SEKSUELE EN MAATSCHAPPELIJKE CONTEXT

Vanuit kennis van de geschiedenis en de historische demografie moet ik bevestigen dat het een misvatting is dat moeders in het verleden tien kinderen hadden. De kinderzegen bleef meestal veel beperkter.

________________________________

Excursus geboortebeperking

In dialoog met onze professoren historische demografie zoals Herman Van der Wee en Michel Cloet, en in gesprek en correspondentie met Desmond Morris en antropoloog-etnograaf René Devisch, bekend van het biografische boek van Koen Peeters,  heb ik mij gedurende decennia aan dit vraagstuk gewijd.

De gemeenschappen hadden ook voor de tijd van de pil goede manieren van geboortebeperking. In christelijke landen hield het paar zich aan onthouding, zowel in de lange vasten als in de dito advent. Professor Devisch gaf in zijn colleges World Etnography het onderzoek weer waaruit bleek hoe bepaalde exotische stammen het deden. Door zeer dicht met elkaar te leven, gingen via ferromonen de cycli van de vrouwen gelijk lopen. De stam organiseerde dan bij volle maan, wanneer de vrouwen vruchtbaar waren, enkele dagen durende dansfeesten. Seksuele gemeenschap was voor de duur van het feest taboe. Een andere factor was gewoon de korte levensverwachting. Veel vrouwen en mannen werden niet ouder dan 35 jaar. Dan kan je moeilijk twaalf kinderen baren.

_____________________________

Bovendien, terugkerend naar het debat over taalvaardigheid en opvoeding, dat zou algemeen bekend moeten zijn, werden de kinderen gedurende millennia in alle culturen niet alleen door de moeder, niet alleen door de moeder en de vader, opgevoed. Maar ook door de zusters van beide ouders (tantes), door de ooms, én de grootouders, én de buren. En door losse maar reële omgang met het hele dorp, de hele stam.

Vandaar de intussen breed bekende uitdrukking “It takes a whole village to raise a child”. [And in the other case, the parents become ceazy].”

Met andere woorden, in de context van dit debat over taalvaardigheid, taalgevoel en taalbeheersing: vanaf de geboorte (!) kregen kinderen altijd en overal VOLOP de kans de moedertaal te leren. Onder de knie te krijgen. En Wie was daarbij de belangrijkste figuur, de natuurlijke leraar bij uitstek?

Misschien dat het concept Mother Tongue, dat in vele culturen en talen bestaat, toch een duidelijk antwoord inhoudt!

___________________________

Gevaarlijke verschuivingen in handelen en waarden

Voor mij is de voor de hand liggende conclusie dan ook dat het hedendaagse model, met algemene focus op efficiëntie, “tijdswinst”, professionele arbeid en geldgewin, op sluipende manier, als ongeziene olifant in de kamer, de grote boosdoener is.

Zoals sommigen beginnen in te zien is de feministische vrouw een grote, onnatuurlijke domkop daar zo ver in mee te willen gaan, de zelf ver afgedwaalde mannen achterna.

Van de man is bekend dat hij vaak erg lineair handeld en denkt; niets is hem liever dan een situatie waarin hij monomaan – in tunnelvisie – loos kan gaan.

Hoe triest en bespottelijk, tragisch ook natuurlijk , dat vrouwelijke mensen hun surplus aan warme gevoelens, intuïtie, empathie, kortom emotionele intelligentie én hun grotere verbinding met de kleinen massaal zijn gaan loslaten, opgeven, om mee in de ratrace te stappen.

De economische en financiële winst is enorm; de schade aan de mensenkinderen ook.

Deze toestand zal nog elke dag, elk jaar duidelijker worden.

Ons standpunt, we zullen pogen aantonen dat het niet aanmatigend is.

Het is overigens gebaseerd op het volgen van de universitaire colleges Seksuele Psychologie. Vóór de tijd dat feministische politiek dit wetenschapsdomein heeft verbrod.

Getuigenis over taal-absorptie

Wanneer een moeder getuigenis aflegt in het debat op Facebook dat haar kinderen veel lezen, boeken uit De Standaard Boekhandel,  maar dat zij daar tot haar verbijstering zeer weinig van opsteken, ben ik geïnspireerd tot volgende overwegingen en getuigenis.

Zelf ben ik schrijver geworden. Ik leef in mijn taal. In het interview in De Standaard van 13 XI 23 heb ik kort kunnen wijzen op de bijzondere opvoeding die ik vanaf dag 1 ontving. Onze moeder was toen zij moeder werd, al een ervaren opvoedster. In vele landen leerde zij als gouvernante… on the job de lokale taal. Van Grieks tot Fins en Engels. Deze vrouw las mij voor uit sprookjes- en kinderboeken vanaf zeer jonge leeftij. Ik meen mij te herinneren dat dit al zo was lang voor de komst van mijn broertje die twintig maanden jonger is. Ik heb een sterk visueel geheugen en herinner mij nog duidelijk en helder bepaalde tekeningen uit die boeken. Ik kreeg op die manier bovendien taalgevoel en diep begrip van de werkelijkheid en het leven mee; onlangs bevestigde Salman Rusdie dat sprookjes veel wijsheid en levens lessen bevatten.

De blije Hans van de gebroeders Grimm bijvoorbeeld leerde mij nog voor ik drie was hoe ontmoeting van centraal belang is om gelukkig en tevreden te zijn, in tegenstelling tot tot geldwaarde oppotten. Het sprookje van de De Vier Straatmuzikanten doordrong mij van het principe “samen sterk”. Ik leerde dat je als je zo leeft, je vrij komt van je carrière en haar inherente beperkingen, en jezelf als het ware een oneindig pensioen verwerft.

Onze moeder koos om thuis te blijven voor de opvoeding. Zij was zeer toegewijd bij de opvoeding. Zij dacht niet in de eerste plaats aan zichzelf. Vandaag lijkt het duidelijk dat voor velen elke vorm van afwijken van het eigenbelang en de zin voor “opoffering” – die moeders toen in de jaren zestig nog algemeen kenmerkte, intussen als bespottelijk en afschuwelijk wordt gezien.

Dat lijkt ook begrijpelijk! Er is intussen immers zoveel plezier en genot te koop!

Liever happy als consument – inclusief geregelde “shopping therapie” – dan toegewijde, geslaagde ouderfiguur, lijkt de teneur geworden.

Maar er is nu ook Arbeidsvreugde in de aanbieding! Wat is er mooier en onschuldiger dan dat?…

Het taalgevoel, de kennis en erger nog, het fundamentele vermogen tot welbevinden, geluk en tevredenheid van de jonge mensen lijkt door die nieuwe waarden-set wel in vele gevallen levenslang ondergraven.

Ik zou er – vanuit mijn diepe verbondenheid met die interessante en altijd warm-nabije Moeder niet aan hebben gedácht onze liefde, haar persoon, haar inzet en mijn lichaam in gevaar te brengendoior deelname aan zottekuren als een potje comazuipen/binge drinken of aan zelfmutilatie; waarvan slachtoffers zeggen dat de fysieke pijnervaren  voor hen de existentiële pijn voor even dragelijker maakt… Met zulke jongeren heb ik persoonlijk steunende gesprekken gevoerd in mijn jaren als hulpverlener bijTele-Onthaal.

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier