Griet Vandermassen  –  Filosofe en auteur. Haar column verschijnt tweewekelijks op woensdag.

Genderklinieken wereldwijd noteren hetzelfde ¬patroon. Ze rapporteren ook dat veel van die meisjes met mentale problemen kampen, zoals angst en depressie, en dat autisme vaak voorkomt. Het UZ Gent houdt daarover vreemd genoeg geen cijfers bij. Toch is het klinisch relevant, want het opent de mogelijkheid dat die problemen aan de basis liggen van de genderdysforie, en niet trans zijn. Internationale topexperts zoals Ken Zucker en Riittakerttu Kaltiala roepen op tot uiterste voorzichtigheid bij de behandeling van die nieuwe populatie, omdat we er zo weinig over weten. We snappen bijvoorbeeld het verband met autisme niet. Misschien is gender een van de typische obsessies bij autisme, oppert Kaltiala. Of misschien verwarren ¬autistische personen gendernon-conforme gevoelens met ‘het andere geslacht zijn’, door hun rigide denken. (…

Bedenkingen die ik hierbij maak:

Mooi gedaan. De vaststellingen van de wetenschappelijke onderzoekers die onze geliefde columniste vanuit haar kritische zin en kennis van de Evolutie brengt, sporen met mijn aanvoelen als prille zestiger. Die de decennia nog heeft gekend dat er heel wat minder geldrijkdom en technologische ondersteuning was voor het bestaan, geen digitale wereldjes met al hun vaak ongemerkte snijdend scherpe kantjes waaraan jong en oud zich kwetsen of waarin de vitale energie verdwijnt als in een badputje. Komt daarbij nog een andere grote verandering die al te zeer door allerlei genderwerkers wordt genegeerd: er is een kleinere band met de ouders omdat mama niet meer thuis is. Die rustige zekere aanwezigheid is weg, die allicht heel wat stabiliteit bood. Mama is immers naar het werk, aan de betaalde arbeid. Trans-wensen zijn voor mij een vorm van intrieste waanzin in een tijd van vereenzaming, onvoldoende binding van bij het prille begin, machinedenken en – voelen, en grondige vervreemding. (Met alle verschuldigd respect voor ouders van tegenwoordig en hun niet eenvoudige taak en verantwoordelijkheden)

Mogelijk vergis ik me, maar de wens van geslacht en lichaam, en daarmee van gedrag en voorrechten en plichten te wisselen die we meemaken in transgender, lijkt mij een gevolg van een toestand die te weinig benoemd wordt, en dat zeg ik als historicus die de geschiedenis kent en met veel en precieze herinneringen aan de tijd in de eigen jeugd: Over-beschaving. Onze maatschappijen zijn de laatste generaties zo snel en grondig geëvolueerd, er zijn zo onhandig, grondig en ondoordacht zoveel vreemde hulpmiddelen en principes omarmd… dat kinderen het toenemend zeer moeilijk krijgen. Lange wachtlijsten voor persoonlijke mentale begeleiding, troost, richting… zijn het gevolg. Diepe onzekerheid. We moesten collectief maar eens veel meer gaan kijken in de geschiedenis en in de prehistorie, en bij natuurvolkeren, om te weten wat een gezond, natuurlijk leven inhoudt. De eerste drie miljoen jaar bestond er bv niet zoiets als een carrière. Vandaag zijn vader en moeder vaak zeer carrièregericht.