In aanloop naar Wereldvoedseldag onderzocht de ngo Action Against Hunger dertien landen die in 2020 te maken hadden met hongersnood of erger, en hoe de wereldgemeenschap reageerde met financiering. Daaruit blijkt dat amper 7,6 procent van de oproepen voor voedsel volledige financiering kregen. De meerderheid (61 procent) van deze hongergerelateerde oproepen raakte zelfs niet voor de helft gefinancierd.

Gelijkaardige oproepen rond watervoorziening, sanitair en hygiëneprogramma’s raakten zelfs nooit volledig gefinancierd. 

Meer honger, minder geld

“Het is alarmerend dat in 2021 slechts 7 procent van de dringende financieringsverzoeken rond honger werd ingewilligd, voor mensen in diepe nood”, zegt Michelle Brown van Action Against Hunger. “Hoewel geld niet het enige antwoord is, moet het een deel van de oplossing zijn. Als een wereldwijde gemeenschap die zich zorgen maakt over honger, moeten we met meer dan beloftes komen.”

Uit de analyse blijkt verder dat een hoger hongerniveau niet noodzakelijkerwijs leidt tot meer financiering of media-aandacht. In werkelijkheid ontvingen landen waar de hongercrisis het grootst was net minder financiering. Opvallend: de media-aandacht loopt meer gelijk met de hoogte van financiering dan met het hongerniveau in landen. 

De “Hunger Funding Gap” betekent dat 828 miljoen mensen – een op de tien wereldwijd – ondervoed zijn en maar liefst 50 miljoen mensen op de rand van hongersnood leven. 

Hogere kosten voor humanitaire organisaties

De klimaatcrisis, conflicten en stijgende inflatie hebben invloed op het vermogen van boeren om voedsel te verbouwen, en op het vermogen van gezinnen om dat voedsel te betalen. Dezelfde factoren verhogen ook de kosten voor humanitaire organisaties om te helpen waar nodig. 

“We juichen grote donoren toe die de afgelopen tien jaar de financiering aanzienlijk hebben verhoogd”, zegt Brown. “De uitdaging is dat zelfs deze verhoogde financiering niet voldoende was om gelijke tred te houden met de stijgende behoeften. We moeten veel meer donaties zien, en van extra donorlanden, vooral van landen die de capaciteit hebben, maar tot nu toe niet zo betrokken zijn geweest.”

Afbeelding van Jackson David via Pixabay