Toen Vladimir Poetin onlangs werd gevraagd naar het mogelijke gebruik van kernwapens in de oekraiense context, was enige kennis van plat russisch nodig om zijn antwoord te begrijpen.

Door Scott Ritter
Speciaal voor Consortium News –  21 juni 2023

De russische president Vladimir Poetin staat om veel dingen bekend – zijn rechttoe rechtaan toespraken, zijn urenlange marathon persconferenties, zonder enig script, en zijn stoïcijnse onbewogenheid bij tegenslagen, komen zo voor de geest.

Een ding dat de gemiddelde waarnemer niet opvalt, is zijn aardse gevoel voor humor. Ervaren Poetin-volgers weten dat de russische leider zijn formele presentaties af en toe doorspekt met afwijkende kwinkslagen die, tenzij je goed beslagen bent in de russische spreektaal, de toevallige luisteraar mogelijk zullen ontgaan.

Tijdens de discussie van 16 juni van de plenaire sessie van het St. Petersburg International Economic Forum 2023 (SPIEF) werd de russische leider gevraagd naar zijn mening over het mogelijke gebruik van kernwapens in de context van het aan de gang zijnde oekraïense conflict. (Noot van de vertaler: te zien in deze Youtube-video met simultaanvertaling vanaf 2u38m30sec)

“Dit gebruik van kernwapens is in theorie zeker mogelijk…“, antwoordde Poetin botweg.

“…voor Rusland is dit mogelijk als er een bedreiging ontstaat voor onze territoriale integriteit, onafhankelijkheid en soevereiniteit, voor het voortbestaan van de russische staat. Kernwapens worden gemaakt om onze veiligheid in de breedste zin van het woord en het voortbestaan van de russische staat te waarborgen.”

Het antwoord van Poetin was een weergave van de al lang bestaande russische nucleaire doctrine, die het gebruik van kernwapens veroorlooft in het geval van een existentiële dreiging, nucleair of anderszins, voor het voortbestaan van Rusland.

Poetin probeerde vervolgens het publiek op zijn gemak te stellen. “Maar ten eerste hebben we niet zo’n behoefte”, merkte Poetin op, “en ten tweede verlaagt het nadenken zelf over dit onderwerp al de mogelijkheid om de drempel voor het gebruik van deze wapens te verlagen. Dit is het eerste deel.”

Wat daarna kwam, was de klassieke Poetin. “Het tweede is dat we meer van dergelijke wapens [d.w.z. tactische kernwapens] hebben dan de NAVO-landen. Ze weten dat en voortdurend overtuigen ze ons om gesprekken aan te gaan over reducties.”

Poetin pauzeerde, haalde zijn schouders op en zei met een halve glimlach “Khren Im“.

Khren Im is plat russisch. Het is afgeleid van het woord “mierikswortel” (khren), dus de letterlijke vertaling van wat Poetin zei, zou “mierikswortel hen” zijn. Maar khren lijkt ook sterk op een meer aangebrande term die wordt gebruikt om de mannelijke genitaliën te beschrijven, en wanneer het op deze manier wordt gebruikt, wordt Khren Im opgevat als “kust ze”(1).

“Kust ze, weet je wel?” Zei Poetin, tot groot jolijt van het publiek. “Zoals wij wel eens zeggen. Omdat dit, in simpele economische termen, ons concurrentievoordeel is.”

De “zij” in de mierikswortelreferentie van de russische president zijn de Verenigde Staten. Op 2 juni, twee weken voorafgaand aan Poetins onomfloerste uitspraak, sprak de nationale veiligheidsadviseur van de amerikaanse president Joe Biden, Jake Sullivan, een conferentie toe die werd georganiseerd door de Arms Control Association in Washington, D.C. Het onderwerp was, niet verwonderlijk, de aanpak van de amerikaans-russische wapenbeheersing door de regering.

Bidens nucleaire strategie

Sullivan maakte zijn toehoorders duidelijk dat de nucleaire strategie die de regering-Biden in oktober 2022 goedkeurde, ongewijzigd zou blijven tot 2026, wanneer de laatst overgebleven amerikaans-russische wapenbeheersingsovereenkomst, het New START-verdrag uit 2010, zou aflopen.

Sullivan zei dat eenmaal het New START-verdrag afloopt, en behoudens enige overeenkomst die het zou vervangen door een nieuwe overeenkomst, dat gezien de stand van zaken tussen de VS en Rusland op het gebied van wapenbeheersing, de VS geen andere keuze zouden hebben dan nieuwere, gevaarlijkere kernwapens te ontwikkelen en in te zetten.

Sullivan zette vervolgens de zaak van de regering-Biden tegen Rusland uiteen, te beginnen met de russische opschorting van het New START-verdrag zelf. Onuitgesproken bleef de door Rusland opgegeven reden voor deze schorsing, namelijk de onmogelijkheid vanuit russisch oogpunt om strategische kernwapenreducties door te voeren in een tijd waarin de Verenigde Staten in Oekraïne een beleid voeren om middels een proxy-conflict de strategische nederlaag van Rusland te provoceren.

Vanuit Russisch perspectief was het nastreven van de gezamenlijke vermindering, samen met de VS, van de zeer strategische capaciteit die bedoeld is om de strategische nederlaag van Rusland te voorkomen in een tijd waarin de VS precies die strategische nederlaag van Rusland beoogt, uiteraard onbespreekbaar.

Eveneens onuitgesproken bleef het standpunt van Rusland dat de VS in strijd waren met het New START-verdrag door te verhinderen dat ongeveer 101 strategische lanceringssystemen geïnspecteerd konden worden, terwijl dit volgens de bepalingen van het New START-verdrag verplicht was.

Khren Im.

Sullivan klaagde het russische besluit aan om tactische kernwapens in Wit-Rusland te stationeren, zonder echter in te gaan op de bedreigingen geuit door verschillende NAVO-leden, waaronder Polen en de Baltische staten, tegen Wit-Rusland. Evenmin erkende hij dat de russische actie een afspiegeling is van het amerikaanse beleid van ongeveer 100 nucleaire B-61 zwaartekrachtbommen te stationeren op het grondgebied van vijf NAVO-landen.

Khren Im.

Sullivan bekritiseerde Rusland sterk vanwege zijn totale minachting voor het internationaal recht, inclusief wapenbeheersingsverdragen zoals het Verdrag inzake conventionele strijdkrachten in Europa (Treaty on Conventional Forces in Europe; CFE) waaruit Rusland zich onlangs terugtrok, zonder het russische besluit in het juiste historische perspectief te plaatsen.

Dit perspectief heeft te maken met de voortdurende veronachtzaming door de VS en de NAVO van opzettelijke ongelijkheden in de CFE-structuur die het gevolg zijn van de voortdurende uitbreiding van de NAVO. Evenmin erkende de amerikaanse nationale veiligheidsadviseur dat het de VS waren, en niet Rusland, die zich hadden teruggetrokken uit het Antiballistische Rakettenverdrag (Anti-Ballistic Missile Treaty) en het Intermediate Forces-verdrag, die beide als fundamenteel worden beschouwd voor alle nakomende wapenbeheersingsverdragen.

Khren Im.

Sullivans presentatie ging voorbij aan essentiële zaken zoals het doel achter NAVO’s certificering van het F-35 gevechtsvliegtuig als een platform geschikt voor de aflevering van atoombommen. Hij ging voorbij aan wat de inzet van nucleair capabele F-35’s in NAVO-landen die niet zijn opgenomen in het bestaande ‘gedeelde nucleaire defensie’-schema betekende voor de reikwijdte en de schaal van het nucleaire afschrikkingsmodel van de NAVO gezien de voortdurende “NAVO Baltic Air Policing” en “South European Air Policing” operaties.

Sullivan ging ook niet in op het huidige “launch-on-warning”-postuur (2) van de regering-Biden, die de VS in de positie zet om als eerste een nucleaire aanval tegen Rusland in te zetten. Hij zweeg over de rol die de voortdurende patrouilles in Europa en Azië door amerikaanse B-52H strategische nucleaire bommenwerpers spelen, inclusief hun agressieve vluchtprofielen die de lancering van kruisraketten met kernkoppen tegen Sint-Petersburg lijken te simuleren.

Sullivan negeerde ook de impact die de huidige plannen van de regering-Biden om de middellange- en langeafstandsraketten met kernkoppen terug te introduceren in het Europese theater, zullen hebben op het algehele nucleaire machtsevenwicht tussen de VS, de NAVO en Rusland.

Khren Im.

Een dag voordat Poetin het St. Petersburg International Economic Forum toesprak, sprak de russische onderminister van Buitenlandse Zaken Sergey Ryabkov met de media over de “tegengestelde, onverzoenlijke standpunten” van Rusland en de VS over de hervatting van de gesprekken over een nieuw START-verdrag. “De opschorting van “New START” blijft van kracht,” zei Ryabkov, “en deze beslissing kan alleen worden ingetrokken of heroverwogen als de VS bereid zijn om hun fundamenteel vijandige beleid ten opzichte van de Russische Federatie op te geven.”

Khren Im.

Noch Poetin noch Ryabkov leken zich zorgen te maken over de retorische aanstellerij van Jake Sullivan tegenover de Arms Control Association. Hetzelfde kan niet gezegd worden van Sergey Karaganov, een bekende russische politicoloog, econoom en academicus. Op 13 juni publiceerde Karaganov een artikel, “Een moeilijke maar noodzakelijke beslissing“, in het tijdschrift Russia in Global Affairs. Daarin prijst Karaganov kernwapens als “Gods wapen” en roept hij Rusland op om een nucleaire aanval uit te voeren op “een aantal doelen in een aantal landen om degenen die hun verstand verloren hebben tot rede te brengen”.

Karaganov betoogt dat, als reactie op het beleid van het door de VS geleide collectieve Westen dat streeft naar de strategische nederlaag van Rusland, en omdat Rusland naar zijn mening niet over de conventionele militaire capaciteit beschikt om meer te bereiken dan een “bevroren” conflict in Oekraïne wat het land zou veroordelen tot een staat van eeuwigdurend conflict met Oekraïne en het collectieve Westen, moet Rusland “een strategie ontwikkelen van intimidatie en afschrikking en zelfs het gebruik van kernwapens”. Die strategie zou, indien correct uitgevoerd, mogelijk maken dat “het risico van een nucleaire of enige andere ‘vergeldingsaanval’ op ons grondgebied kan worden teruggebracht tot een absoluut minimum.”

“Alleen een gek,” merkt Karaganov op, “die bovenal Amerika hartsgrondig moet haten, zal het lef hebben om terug te slaan ter ‘verdediging’ van Europeanen, waarmee hij zijn eigen land in gevaar brengt en zodoende het voorwaardelijke Boston opoffert voor het voorwaardelijke Poznan. Zowel de VS als Europa”, besluit Karaganov, “weten dit heel goed, maar ze denken er gewoon liever niet over na.”

Biden lijkt naar een soortgelijke conclusie te neigen. Tijdens een geldinzamelingsevent waar hij het besluit van Rusland om tactische kernwapens in Wit-Rusland te stationeren aan de kaak stelde, sprak Biden over zijn angst dat Poetin zijn toevlucht zou nemen tot het gebruik van tactische kernwapens.

“Toen ik hier ongeveer twee jaar geleden was en zei dat ik me zorgen maakte over het uitdrogen van de Colorado-rivier, keek iedereen me aan alsof ik gek was“, zei Biden. “Ze keken me aan zoals toen ik zei dat ik me zorgen maak dat Poetin tactische kernwapens zou gebruiken. Het is echt”, besloot Biden.

Het is echt.

Geen grapje, meneer de president. Het is zo echt als maar kan. Hoewel mensen terecht bezorgd zijn over de beleidsaanbevelingen van prominente Russen zoals Karaganov, moeten ze ook de grondoorzaak van dergelijke uitspraken aanpakken, namelijk het beleid van de regering-Biden om, te allen prijze, de strategische nederlaag van Rusland in Oekraïne te bereiken (vooral wanneer die prijs betaald wordt in het bloed van oekraïense soldaten).

Rusland zal geen kernwapens gebruiken om de doelstellingen te bereiken die zijn uiteengezet in zijn Speciale Militaire Operatie. Het zal wel kernwapens gebruiken om de russische territoriale integriteit te behouden.

De realiteit van vandaag is dat er, door het onverantwoordelijke beleid van de VS en zijn NAVO-bondgenoten, die de uitbreiding van de NAVO tot aan de russische grenzen hebben nagestreefd, terwijl ze elke gelegenheid om een conflict met Rusland over Oekraïne te voorkomen voorbij hebben laten gaan, een oorlog is tussen Rusland en Oekraïne. Die oorlog heeft ertoe geleid dat Oekraïne onherroepelijk 20 procent van zijn grondgebied heeft verloren (de oblasten Kherson, Zaparizhia, Donetsk en Lugansk, samen met de Krim).

Al dat grondgebied is opgenomen in de Russische Federatie en daardoor wordt elke poging om het terug los te weken uit Rusland, per definitie een existentieel conflict wat, als Rusland zou verliezen, noodzakelijkerwijs zou leiden tot het gebruik van kernwapens.

En toch blijven Biden en zijn NAVO-bondgenoten een oekraïense fantasie voeden waarin de herovering van deze gebieden door Oekraïne een wenselijke uitkomst is.

Heeft Biden, zijn adviseurs of het amerikaanse publiek nagedacht over de mogelijke gevolgen van deze actie? Zijn ze bereid Boston in te ruilen voor Poznan, of de mensheid op te offeren om de oekraïense gevoeligheden te sussen?

Het antwoord lijkt “nee” te zijn.

Wat Rusland betreft, de woorden van Vladimir Poetin geven de toon aan: “Khren Im”

Kust Ze. (f*ck them (1))

Maar in werkelijkheid, “F*ck us“.

Wij allemaal.

Als deze waanzin onverminderd mag doorgaan, zal het licht uitgaan voor de hele mensheid.

Denk daar maar eens goed over na, de volgende keer dat u het oekraïense tegenoffensief toejuicht of het gebruik van amerikaanse belastinggelden toejuicht om het oekraïense leger te financieren.

Het wordt hoog tijd dat het amerikaanse publiek inziet dat onze enige hoop op een leefbare toekomst er een is waarin wapenbeheersing en nucleaire ontwapening opnieuw de hoeksteen vormen van een amerikaans-russische relatie, en dat de kortst mogelijke weg daar naartoe is voor Rusland om de oorlog tegen Oekraïne te winnen.

En wat met de politici in de VS en Europa die hun politieke toekomst hebben geïnvesteerd in de suïcidale missie om de anti-russische fantasieën van Oekraïne te voeden?

Khren Im.

Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het amerikaanse Korps Mariniers die in de voormalige Sovjet-Unie diende om de uitvoering van wapenbeheersingsverdragen te verifiëren, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak toezicht hield op de ontwapening van massavernietigingswapens. Zijn meest recente boek is “Disarmament in the Time of Perestroika”, uitgegeven door Clarity Press.

(1) Scott Ritter gebruikt doorheen zijn stuk als engelse vertaling van “khren im” “f*ck them”. In de boven aangegeven video met simultaanvertaling wordt de term “no way” gebruikt. Een andere vertaling, te horen en te zien in een nieuwsverslag op [GECENSUREErt].com was “screw them” (vanaf 12m00sec).
(2) Launch on warning: of “Lanceer bij waarschuwing” (LOW), of “vuur bij waarschuwing”, is een vergeldingsstrategie voor kernwapens. Met de uitvinding van intercontinentale ballistische raketten (ICBM’s) werd lancering bij waarschuwing een integraal onderdeel van de theorie van wederzijds verzekerde vernietiging (MAD). Bij deze strategie wordt een vergeldingsaanval uitgevoerd na een waarschuwing voor een vijandelijke nucleaire aanval terwijl de raketten nog in de lucht zijn en voordat de inslag plaatsvindt. Amerikaanse raketten op land kunnen naar verluidt binnen 5 minuten na een presidentiële beslissing daartoe worden gelanceerd en raketten op onderzeeërs binnen 15 minuten. (Wikipedia)

Bron: consortiumnews.com: “SCOTT RITTER: On Horseradish & Nuclear War”

SCOTT RITTER: On Horseradish & Nuclear War