Of het nu Kyogen of Wajang is, sommige van onze politici zijn marionetten in onze eigenste versie van “opera dei Pupi”. Een schimmenspel dat wordt opgevoerd met slechts enkele gegadigden. De bevolking betaalt alle dagen inkom maar laat het poppenspel toch aan zich voorbij gaan. Ze kijken naar het groteske uithangbord en lopen vloekend verder. Wat zich binnen afspeelt is beschamend.
CD&V bediscussieerde de nota met de achterban. Een “ja maar” leek de uitkomst te zijn. Dat was echter zonder de poppenspeler, Kris Peeters, gerekend. Die trok zich niets aan van de stellingname van “zijn” partij. Als voormalig hoofd van het UNIZO was, en is, hij van mening dat de nota niet ver genoeg gaat.
Spijtig genoeg denkt hij daarbij niet aan de burgers maar enkel aan de eisen van de werkgevers. Dat er al maanden niet meer bestuurd wordt laat hem koud. Dat burgers willen, en vinden, dat er eindelijk een oplossing moet komen ook. Dus trok hij aan de touwjtes van Beke en die deed wat er van elke marionet verwacht wordt.
Daags voor de nota verscheen schreef Karel van Eetvelt, de opvolger van Peeters bij UNIZO, al:”Op 13 juni is duidelijk geworden dat de modellen die de eerste decennia na WOII gebouwd zijn aan het einde van hun houdbaarheidsdatum komen”. Alhoewel de uitkomst, en de inzet, van de verkiezingen nooit gedraaid heeft rond het afbouwen van de sociale rechten van de mensen denken beide heren wel dat zij die mogen inzetten. En net dat is voor beide heren niet verregaand in de nota.
Ook Rudi Thomaes kreeg zijn eerste stukje platform en trachtte nog maar eens de spiegel van Duitsland op te hangen. Lonen van 5 euro, dat is voor het hoofd van het VBO de toekomst. Sociale verworvenheden moeten worden afgebouwd, mensen moeten inleveren. Het is de normaalste zaak van de wereld, en de weg daar naartoe is een verdere verdeling tussen burgers in dit land. Hoe dit beter bewerkstelligen dan door de politieke impasse verder te verzwaren?
En als UNIZO en het VBO hun platform kregen dan mochten de Vlaamse werkgevers niet ontbreken natuurlijk. Twee dagen voor het verschijnen van de nota mocht Nva boegbeeld, Philippe Muyters, de spits afbijten. Langer werken en het afschaffen van de brugpensioenen werden nog maar eens in één adem gekoppeld aan lagere lonen. Ervaring is van geen belang meer in de toekomst, het is hoeveel je doet op een dag dat bepalend zal zijn voor je loon.
En dus las ook hij de nota en zag dat er nog te weinig opening was om in een vrij Vlaanderen deze sociale afbouw, zeg maar roofbouw, te kunnen realiseren. Daarom trok ook hij als een voleerd poppenspeler aan de touwtjes.
Kris Peeters liet zijn marionet Beke een persconferentie geven en Muyters liet zijn marionet Bart een persverklaring schrijven.
Beke verbrande zich voor een deel van zijn achterban omdat hij zich anders liet ontvallen dan wat er was afgesproken met die achterban. Peeters blijft in de media echter buiten schot. En Nva is waarschijnlijk, en hopelijk, hetzelfde lot beschoren. Want ook al viel er bijna niemand over, dit stukje uit het persbericht zegt het allemaal :
Voor de partij lag in de compromisnota van Bart De Wever, die hij opstelde als koninklijk verduidelijker, “een gezond evenwicht op het vlak van de staatshervorming”
Anders gezegd, iedereen in België mag zijn, of haar, best doen zolang het niet is wat Muyters wil zal er ook niets gebeuren. Al zal het de marionet zijn die dit mag komen verdedigen. Ook hier zal de poppenspeler buiten schot blijven.
Nog anders gezegd, elke burger in België kan verrekken zolang werkgevers geen open deur krijgen richting de totale sociale afbraak. Nu is het enkel hopen dat die deur keihard terug dichtslaat en dat er werk kan gemaakt worden van sociale vooruitgang. Dat er kan gepraat, en gediscussieerd, worden over inhoud. Want de ruimte voor sociale vooruitgang is er zonder mee!
Maar dat ligt dan weer voor een deel bij de media, en net zoals bij politici is de hamvraag:”wie gelooft die mensen nog?” Objectiviteit en eerlijkheid zijn ver zoek.
Want lees er zelf maar op na. Op alle fora, reakties op artikels en lezersbrieven lees je dat men het deze keer grondig beu is. En ook al worden er in de media, en door politici, opnieuw pogingen ondernomen om de schuld bij onze vrienden uit het Zuiden te leggen, de geschreven burgerwoorden spreken anders. In beide landsdelen zegt men dat het genoeg heeft geweest.
De poppenkast moet stoppen en er moet aan politiek gedaan worden. De schuld ligt bij politici en meer bepaald bij diegene met banden bij de werkgeversorganisaties. Ze ligt niet bij Vlamingen, Walen of Brusselaars. Ook niet bij asielzoekers of immigranten. Politici, en enkel politici zijn verantwoordelijk!
