Zodra ze maar kunnen roepen de Vlaamse partijen unisono dat de 19 baronieën niet meer van deze tijd zijn en dat je de gemeenten moet samenvoegen tot 1 stad. Na elke betoging die uit de hand loopt klinkt hetzelfde, maar dan voor de 6 politiezones. Ze verkopen het als een verhaal van efficiëntie, inperken van macht van de baron in elke gemeente, en wie kan daar nu eigenlijk tegen zijn?
Schaalvergroting levert inderdaad vaak meer efficiëntie op totdat de structuur zodanig groot wordt dat ze nog moeilijk beheersbaar is. Maar daar wil ik hier gerust abstractie van maken.
Laten we beginnen met de politiezones. Patrick Dewael deed een voorstel dat zo in de Kamer kan worden geregeld. Maak er 1 politiezone van en breng die onder de bevoegdheid van de minister-president, de 19 burgemeesters moeten het doen met een adviserende stem. Klinkt mooi, maar gaat totaal voorbij aan de wet die o.a. stelt dat een burgemeester hoofdelijk (dus niet enkel politiek) verantwoordelijk is voor de veiligheid van zijn burgers. m.a.w. als er iets misloopt, komt hij, of zij voor de strafrechter. Een minister-president is nooit hoofdelijk verantwoordelijk. Voor de burger is er ook al geen winst want een regeringslid blijft doorgaans buiten schot als hij of zij iets doet, of niet doet, in de uitoefening van het ambt.
1 gewest, 1 stad dan maar. Een idee dat doorgaans door de Franstalige Brusselse partijen wordt weggevaagd. Enkel de Vlaamse partijen dwepen ermee om de zoveel tijd. Zou het inderdaad enkel om efficiëntie gaan? Is er geen enkel ander motief? Ik denk van wel. de beide bestuurlijke niveaus zijn nogal verschillend. In het Brussels gewest zien we dat bij verkiezing met een Nederlandstalige- en een Franstalige kieskring de verdeling ongeveer 50.000 op NL lijsten en 500.000 op FR lijsten is. Voor de gemeenteraadsverkiezingen (niet taal-gesplitst!) zijn er geen quota, er zijn enkel een aantal beschermende maatregelen voor de taalgroep die in de minderheid is, in Brussel doorgaans de Nederlandstalige. Zo krijgt een gemeente een financiële incentive als er een Nederlandstalige is opgenomen in het college (burgemeester, schepen of OCMW voorzitter). Het aantal schepenen mag zelfs met 1 eenheid worden verhoogd. Voor de OCMW-raad en de politie-raad is er een verzekerde aanwezigheid wettelijk voorzien. In de gemeenteraad geldt één kiezer, één stem. Het komt er dus op aan om genoeg stemmen te halen, wil je verkozen raken.
In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest liggen de kaarten anders. Er zijn 89 parlementsleden, 72 voor de Franstalige kiesomschrijving, voor 500.000 stemmen ongeveer en 17 voor de Nederlandstalige, 50.000 stemmen ongeveer. Dit parlement verkiest een regering bestaande uit een minister-president(e) en 4 ministers, 2 van elke taalgroep. Daarnaast is er nog 1 NL staatsecretaris en 2 FR. Dit is een volledige pariteit waarbij 50.000 stemmen even zwaar doorwegen als 500.000. Of om het in zetels te vertalen 9 Nederlandstalige zetels (de helft + 1) hebben evenveel te zeggen als 37 Franstalige (ook de helft +1).
Door nu de gemeenten samen te brengen onder de regering, kan je eigenlijk spreken van een heuse staatsgreep van de Vlaamse partijen. en moet je niet verbaasd zijn dat de Franstalige Brusselse partijen dit ei van Columbus niet op hoera-geroep ontvangen.
En wie dit verdedigt met de pariteit in de federale regering, mag toch eens komen uitleggen waarom de verhouding 60/40 gelijk is aan 90/10.
