Blogger Willemjan ging begin februari tien dagen naar Wenen. Het waren zijn eerste stappen naar het Oosten, sinds hij uitgebreid bivakeerde in de Westelijke hemisfeer, alhoewel was hij al eens naar Bonn geweest in December. Nu reisde hij per trein, ecologisch tot en met, maar de beste koop is niet altijd de beste kwaliteit.
Ik kwam een half uur voor vertrek toe in Brussel-Zuid, en werd een beetje nerveus omdat ik de trein niet vond. Nadat ik een fles water ging kopen om te kalmeren, vroeg ik het aan de immer positieve medewerker van de NMBS, en hij verwees mij naar spoor acht.
Eens binnen verloopt alles met een zetel en een nummer van de wagon. Ik leerde bij terugkeer dat ze moeilijk kunnen doen over de e-tickets, omdat je daar gewoon een foto van kunt maken. Dus kan je altijd beter een papieren versie op zak hebben. Mijn reis koste 100 euro heen en terug, de laagste prijs, en dat betaal je op een andere manier…
De coupé’s zijn zo groot als op de sneeuwklassen in de lagere school, maar nu lig je er met zes volwassenen in en met een hond in mijn geval. Ik lachte samen met de mensen dat ik allergisch ben aan katten, maar dus niet aan honden, even de karikatuur op drijven want het waren echte Brusseleirs. Daarnaast zat een duitse vrouw die voortdurend zei : ‘de hond stinkt’, maar de hond was gedurende de nacht nog de braafste.
Het baasje van de hond was een oud PS-mandataris die je wel eens op het ‘Bal National’ kan tegenkomen. Perfect tweetalig, maar geen andere talen, dus een echte Brusseleir. Och ja, wat in het begin van de avond onmogelijk leekt, bleek nu wel meer en meer mogelijk, de populaire babbel die ik er bij kreeg deed mijn hart smelten voor deze manier van reizen.
Reizen met de nachttrein is echt een ploegsport, je bent zo afhankelijk van elkaar en je moet voortdurend afspreken, om bv. de zakken te zetten of om de bedden plat te leggen en om er uiteindelijk in te kruipen.
Toen we om tien uur éénmaal in bed lagen, werd iedereen zich bewust hoe moelijk het slapen zou worden. De drie duitsers moesten de volgende dag werken, ze waren de zus van één van hen gaan bezoeken die aan de EU werkt. De Brusseleirs, hun hond en ik gingen gewoon op vakantie.
Een goede tip is om gewoon de deur van de Coupé open te laten, anders wordt het echt veel te warm, de heenrit leek op een doortoch door een land waar juist een atomische apocalyps heeft plaats gevonden. De hitte, de gele lichten met daarop schaduwen, maakte van de slapeloze nacht een gruwelijk tafereel.
Zweten, stinken, scheten, ronken zijn de constante van de reis, we zaten niet op de Titanic, toch vergelijk ik dit zo vaak met de oude vormen van reizen in de volkse compartimenten. Toch hoorde we in de andere Coupé enkele kaarters, geen tango dansers of bandoneon spelers… Toch zocht ik met één oog naar Kate Winslet.
Natuurijk kan je ook alle luxe hebben op die nachttrein. Er zijn coupé’s van 400 voor vier, 400 per twee en 600 euro alleen en zitplaatsen voor 25 euro voor enkele reis… Ochja het is kiezen voor de uitputting en een populaire babbel of luxe reis en isolatie, waardoor een vliegticket eigenlijk niet meer concurentiëel wordt.
De terugtocht was met hetzelfde Brusselse koppel en hond, nu was ik al een beetje gerustgesteld, ik heb toen ook mijn slaapplaats afgestaan aan een vrouw met een pijnlijk knie en overgewicht. We sliepen met de deur open en het ging veel beter.‘s Morgens krijg je een ontbijt met twee Oostenrijkse broodjes, rode confituur en zwarte koffie met eventueel één melkje of een kop thee in een kartonnen beker. Je moet er niet veel meer van verwachten als het vroeger was.
Een hel, maar je draagt je steentje bij aan het milieu, het zijn herbruikte treinstellen van vroeger, de goedkoopste prijzen zijn concurentieel met de vliegtuig, en uitstappen in een treinstation is altijd aangenamer dan in een vlieghaven.
Wenen, de stad van de kosmopoliet en de natuurlijke grens met het Ottomaanse Rijk
Wenen is bekend om haar schrijvers, schilders, psychiaters, ambachtslui en de Habsburgers. Over de Habsburgers ga ik niet teveel vertellen, maar wel over hoe je goedkoop in Wenen kan overleven.
Ik boekte een overnachting via Booking.com, ik kwam daarmee aan vijfendertig euro per nacht voor een kamer alleen met gedeelde badkamer en toilet. Dit was het goedkoopste hotel, als je in het centrum wil liggen. Ontbijt was tien euro, best elke morgen apart bestellen.
Er zijn natuurlijk veel goedkopere slaapvertrekken in Wenen, bijvoorbeeld de jeugdherbergen zijn goedkoop en allemaal gelegen in dezelfde wijk. Een hostel is ongeveer twaalf euro, maar het is moeilijk slapen in een hostel voor een lange tijd, voor jongeren gaat dit anders wel. Dan ben je in het centrum gelegen en kan je alles te voet doen, behalve misschien het Schönbrunn kasteel.
Je kan altijd eten kopen in de SPAR, die is er om elke hoek, maar dan heb je een fornuis nodig denk airbnb. Wenen is een koffie stad, ingevoerd door de Ottomanen. De Latte Macchiato’s zijn er heerlijk, kosten meestal rond de vier euro en zijn zeer calorierijk. Wenen is een stad met veel café’s, dus er is café-cultuur, je kan er heerlijk eten, drinken en de standaard is degelijk.
Ik verkoos chinees eten (tweede grootste migrantengroep, na de Duitsers), veel goedkoper dan het lokale eten, voor acht euro ben je helemaal volgepropt. ‘s Middags zijn er steeds buffetten te krijgen voor studentenprijzen. Een aangenaam restaurant om eens naar toe te gaan is de ‘Der Wiener Deewan’, dat is een ‘all you can eat’ en je betaalt wat je wilt behalve dan de drank , die heeft een kaart.
Het interessantste waren de musea, ik heb niet kunnen zoeken naar een pas, maar ik betaalde veel voor inkomkaartjes. Op tien dagen bezocht ik vijftien musea. Niet te missen zijn het Leopold Museum, het Welt Museum, de Albertina (met het beste curryworstenkraam ervoor), het kasteel Belvedere, het literatuur museum en het museum van de nationale geschiedenis van Oostenrijk van na ‘De Eerste Wereldoorlog’. Er is te veel om op te noemen, maar de meeste musea liggen rond de ‘Ringstrasse’. De tickets zijn de grootste uitgaven van de reis.
Daarnaast kan je naar de Opera, deze draait heel het jaar door op elke dag, kost minstens veertig euro per avond. Een beetje boven mijn budget. Wat te betalen is, is een uitstap naar Bratislava met de trein voor zestien euro en ter plaatse kan je een rondleiding met de bus maken.
Om te wandelen is het geen interessante stad, behalve eens naar de Donau (de echte en niet het kanaal), de ‘Ringstrasse’ afwandelen en naar Hunterwasser gaan kijken. Er zijn dertig minuten buiten het centrum wijnranken te bezichtigen.
Ik oriënteerde me met de gps van mijn telefoon, een gidsboek had ik niet echt nodig omdat ik Duits aan het studeren ben en dus de teksten in de musea kon lezen. Daarnaast kan je af en toe iets opzoeken op Wikipedia (doe het gewoon in het duits, voor de sport). Ik gebruikte de dagen ervoor academia.edu om wetenschappelijke informatie over geschiedenis van de belangrijkste periodes van Wenen te zoeken. Daarnaast was er nog een historische tv-serie op Canvas over Wenen.
Budget is vijfenveertig euro dagelijks voor studenten en negentig euro dagelijks voor volwassenen, gepensioneerden zeventig euro, alhoewel de prijzen snel het dak kunnen uit vliegen, het is dus een dure stad.
Willemjan Vandenplas is auteur van het boek ‘Dagboek van een Wereldburger’ te verkrijgen in Brussel bij les yeux gourmands en Poëtini in Saint-Gilles en Pépites Blues, la Petite Portuguaise, Tulibris of Libre Books in de Matongé.
