De vrijwilligers luisteren naar problemen die bezoekers niet in hun vriendenkring kwijt kunnen. “Ze praten dat dan echt van zich af”, vertelt Paul. Hij werkt al veertien jaar als vrijwilliger en herinnert zich zijn eerste luisterervaring nog levendig. “Dat was eigenlijk geen succes, want die vrouw wou niet met een man praten”, lacht hij.

Eenzaamheid

“In het luisterhuis komen mensen uit alle lagen van de bevolking: asielzoekers, hoger opgeleiden, mensen uit de vierde wereld, travestieten, jongeren, … Eenzaamheid en relatieproblemen zijn de grootste problemen, maar ook verslaving, incest en opvoeding komen vaak voor. Jongere bezoekers kaarten meestal problemen met hun ouders aan.”

Zonder oordeel

“Soms ga je niet akkoord met wat iemand zegt, maar wij zullen nooit oordelen, enkel luisteren. Mensen krijgen bij ons nooit financiële, materiële of juridische hulp. Wij verwijzen bezoekers dan naar de juiste organisatie. Ook psychologische hulp kunnen wij niet bieden, omdat niemand van ons daarvoor is opgeleid.”

Luisterend oor

De vrijwilligers volgen wel een opleiding om te leren luisteren. “Een hele aanpassing voor sommigen”, lacht Paul. Om met volle aandacht te luisteren, duren de gesprekken in het luisterhuis maximaal een uur. Vaak komt het echte probleem niet naar boven in het eerste gesprek. “Pas als mensen zich goed voelen, zullen ze zich blootgeven. Zo kwam er eens iemand klagen over zijn buren, maar na een paar gesprekken bleek dat hij zich erg eenzaam voelde en daar eigenlijk een oplossing voor zocht.”

Voldoening

“Onze bezoekers vinden ons via reclame op trams of in de streekkrant. Ook politie en overkoepelende organisaties sturen soms mensen naar ons door. Maar het plezantste moment is het als mensen binnenspringen om ons te laten weten dat het nu beter met hen gaat. Mensen die, ondanks hun problemen, de draad weer oppikken.”

© 2011 – StampMedia – Liesbeth Vermaercke en Vincent Buyssens