“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

 *  *  *

In de ogen van de Israëlische overheid heeft er nooit de minste mogelijkheid bestaan om toe te stemmen met een pauze van de gevechten, zoals minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken die voorstelde, laat staan in een staakt-het-vuren. Israël staat op het punt de genadeslag uit te delen in zijn oorlog in Gaza door middel van een massale uithongering.

Wanneer de Israëlische leiders de term ‘absolute overwinning’ gebruiken, bedoelen ze een totale decimering, een gehele eliminatie.  In 1942 lieten de nazi’s 500.000 mannen, vrouwen en kinderen systematisch verhongeren in het getto van Warschau.  Israël heeft de intentie dat getal te overschrijden.

Door te proberen de UNWRA, de organisatie van de Verenigde Naties voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten die voedsel en andere hulp naar Gaza brengt, stil te leggen, begaat Israël niet enkel een oorlogsmisdaad maar minacht het ook op flagrante wijze het Internationaal Gerechtshof in Den Haag.

Dit gerechtshof achtte de aanklachten aangedragen door Zuid-Afrika, met daarin feiten die door UNWRA verzameld werden, geloofwaardig.  Het beval Israël zich te schikken naar zes voorlopige maatregelen met als doel het vermijden van een genocide en het verhelpen van een humanitaire catastrofe.  De vierde van de voorlopige maatregelen roept op tot het verzekeren van onmiddellijke en effectieve stappen die zorgen voor humanitaire bijstand en essentiële dienstverlening in Gaza.

UNWRA stelde een rapport op over de omstandigheden in Gaza, vanwaar ik als reporter gedurende zeven jaar verslag uitbracht. Een rapport waarin UNWRA de willekeurige Israëlische aanvallen documenteert die volgens de hulporganisatie illustreerden dat de ‘eenzijdig als veilig uitgeroepen zones’ helemaal niet veilig waren. Geen plek in Gaza is veilig te noemen.

Dat UNWRA de rol van het documenteren van de genocide opneemt, naast het brengen van voedsel en hulp aan de Palestijnen, maakt de Israëlische overheid ziedend.  Na de uitspraak beschuldigde premier Benjamin Netanyahu UNWRA van het doorspelen van valse informatie aan het Internationaal Gerechtshof.  Voor Israël stond het vast: UNWRA, dat 5,9 miljoen Palestijnen in het Midden-Oosten voorziet van hospitalen, scholen en eten, moest weggevaagd worden.  Het ten gronde richten van UNRWA dient zowel een politiek als een materieel doel.

Het volstond voor Israël om ongefundeerde beschuldigingen naar het hoofd van een dozijn UNWRA medewerkers te slingeren; die zouden banden hebben met de personen die de aanvallen van 7 oktober in Israël hebben uitgevoerd.  Hierbij werden zo’n 1.200 Israëli’s gedood.

Het leidde tot een terugtrekking van financiële steun door 16 belangrijke donors waaronder het VK, Duitsland, Italië, Nederland, Oostenrijk, Zwitserland, Finland, Canada, Zweden, Estland, en Japan.  Steun waarop de hulporganisatie rekent om zowat elke Palestijn het nodige eten te kunnen aanbieden.  Na 7 oktober doodde Israël 152 hulpverleners van UNWRA en beschadigde het 147 UNWRA-faciliteiten.  Daarenboven bombardeerde het vrachtwagens met hulpgoederen in van UNWRA.

Meer dan 27.708 Palestijnen werden al gedood in Gaza, zo’n 67.000 werden verwond en op zijn minst 7.000 zijn er spoorloos, hoogstwaarschijnlijk dood en bedolven onder het puin.

Meer dan een half miljoen Palestijnen – dat is een op vier – zijn aan het verhongeren.  Volgens de VN zal de hongersnood weldra overal om zich heen grijpen.  De Palestijnen in Gaza, waarvan er 1,9 miljoen intern ontheemd zijn, lijden niet enkel aan een gebrek aan voeding, maar ook aan proper water, medicijnen en onderdak.

Fruit en groenten zijn moeilijk te verkrijgen.  Er is weinig bloem voor brood.  Pasta, samen met vlees, kaas en eieren zijn onvindbaar.  De prijzen op de zwarte markt voor droge voeding, zoals linzen en bonen, werden 25 keer hoger dan die van voor de oorlog.  Een zak bloem op de zwarte markt steeg van $ 8,00 naar $ 200.

Het gezondheidszorgsysteem in Gaza klapte nagenoeg volledig ineen, met enkel drie van de 36 oorspronkelijke hospitalen die nog enigszins functioneren. Ongeveer 1,3 miljoen ontheemde Palestijnen leven in de straten van het zuidelijke Rafah, een stad die door Israël als veilige zone werd aangeduid maar nu onder de bommen kreunt.  Hele families verblijven er rillend onder povere, flinterdunne zeilen tegen de winterregen, te midden van plassen van ongezuiverd rioolwater.  Geschat wordt dat 90% van de 2,3 miljoen Gazanen uit hun huizen zijn verdreven.

“Het is sinds de Tweede Wereldoorlog nog niet voorgekomen dat een volledige bevolking zo snel tot honger en behoeftigheid werd veroordeeld”, schrijft Alex de Waal in The Guardian.  Hij is uitvoerend bestuurder van het World Peace Foundation at Tufts University in Boston in de VS en auteur van het boek Mass Starvation: The History and Future of Famine.  Hij voegt hieraan toe dat “er nooit een geval is geweest dat zo duidelijk roept om een internationale verplichting dit te stoppen”.

De Verenigde Staten stonden in 2022 als grootste UNWRA-bijdrager in voor $ 422 miljoen.  Door de opzegging hiervan dreigt de toevoer van voedsel, die al sterk geslonken was door de blokkades van Israël, grotendeels tot stilstand te komen tegen eind februari, begin maart.

Israël zet de Palestijnen in Gaza voor de keuze: vertrekken of sterven.

Ik was verslaggever van de hongersnood in Soedan die een tol van 250.000 doden eiste.  Mijn longen hebben stroken littekens overgehouden van toen ik tussen de honderden Soedanezen stond die aan het bezwijken waren aan tuberculose.  Ik was jong en gezond en heb de besmetting van me kunnen afschudden.  Zij waren verzwakt en uitgemergeld en haalden het niet.  De internationale gemeenschap deed, net zoals in Gaza, amper iets om in te grijpen.

De voorbode van uithongering is ondervoeding, en treft nu al de meeste bewoners van Gaza.  Zij die verhongeren, missen de nodige calorieën om het vol te kunnen houden.  Uit wanhoop beginnen mensen veevoeder, gras, bladeren, insecten, knaagdieren en zelfs aarde te eten.  Men lijdt aan diaree en ademhalingsinfecties.  Vaak worden kleine stukjes bedorven eten verscheurd tot rantsoenen.

Een tekort aan ijzer en vitamine B1 zal snel leiden tot bloedarmoede.  Ijzer is nodig voor de productie van hemoglobine, een proteïne in de rode bloedcellen die zuurstof van de longen naar het lichaam vervoert, en voor myoglobine dat de spieren van zuurstof voorziet.

Het lichaam begint zich met zichzelf te voeden.  Weefsel en spiermassa kwijnen weg.  Het regelen van de lichaamstemperatuur lukt niet meer.  De nieren vallen stil.  Het immuunsysteem stuikt in elkaar.  Vitale organen als hersenen, hart, longen, eierstokken en testikels verschrompelen.  De bloedsomloop vertraagt.  Het bloedvolume vermindert.  Infectieziektes zoals tyfus, tuberculose en cholera slaan uit tot een epidemie en doden duizenden en duizenden.

Concentreren wordt onmogelijk.  Uitgeteerde slachtoffers storten mentaal en emotioneel in en worden afwezig en overschillig.  Ze willen niet meer dat iemand ze aanraakt of verplaatst.  De hartspier is verzwakt.  Slachtoffers ondergaan zelfs in volledige rust hartfalen.  Wonden genezen niet.  Het zicht verminderd door cataract, ook bij jonge mensen.

Geteisterd door stuiptrekkingen en hallucinaties, stopt het hart uiteindelijk.  Dit proces kan voor een volwassene tot 40 dagen duren.  Voor kinderen, ouderen en zieken komt het einde sneller.

Ik zag honderden skeletachtige gedaantes, schimmen van mensen, zich ontredderd voortbewegend op een ijselijk traag tempo doorheen het barre Soedanese landschap.  Hyena’s, inmiddels gewend aan het eten van mensenvlees, zochten routineus kleine kinderen eruit.  Ik boog me over hoopjes botten aan de rand van dorpen waar dozijnen mensen, te zwak om te stappen, in groepjes neergezegen waren om nooit meer op te staan.  Vaak ging het om de restanten van volledige families.

In de verlaten stad Maya Abun bungelden vleermuizen aan de spanten van de gestripte Italiaanse missiekerk.  Straten overwoekerd door graspollen.  De aarden landingsbaan was afgezoomd met honderden menselijke botten, schedels en overblijfselen van ijzeren armbanden, gekleurde kralen, manden en flarden kleding, reepjes stof.

De palmbomen werden in tweeën gehakt.  Mensen hadden de bladeren en het pulp uit de binnenkant van de stam opgegeten.  Een gerucht had de ronde gedaan dat er voeding per vliegtuig zou worden geleverd.  Dagenlang waren mensen onderweg geweest naar de landingsbaan.  Om er vervolgens te wachten en te wachten en te wachten.  Geen vliegtuig dat arriveerde.  Niemand begroef de doden.

Nu, vanop een afstand, zie ik dit gebeuren in een ander land, in een andere tijd.  Ik ken de onverschilligheid waartoe de Soedanezen, meestal Dinka’s, toen veroordeeld werden en waartoe vandaag de Palestijnen veroordeeld worden.  De armen, vooral de gekleurde armen, tellen niet.  Die mogen vallen als vliegen.  De hongersnood in Gaza is geen natuurramp.  Het is Israëls masterplan.

Er zullen onderzoekers en historici komen die terug kijken op deze genocide, valselijk gelovend dat we uit het verleden kunnen leren, dat we verschillen van voorheen, dat geschiedenis ons kan doen voorkomen om opnieuw tot barbarij te vervallen.  Ze zullen academische conferenties houden.  Ze zullen “Nooit meer!” zeggen en zichzelf complimenteren omdat zij humaner en beschaafder zijn.

Maar wanneer de tijd zich aandient om van zich te laten horen bij elke nieuwe genocide, dan zullen ze uit schrik voor het verlies van status of van hun academische positie snel en stil terug trippelen als ratten naar hun holen.

De geschiedenis van de mens is een dik boek vol met wreedheden voor de armen en de kwetsbaren van deze wereld.  Gaza is daarin een zoveelste hoofdstuk.

Dit artikel verscheen op Scheerpost.

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier