Ik heb gekozen voor een wereld waar elke mens zijn plekje heeft, zijn deel en zijn waardigheid, een solidaire wereld.
Mijn keuze staat diametraal tegenover de uwe en die van uw partijgenoten.
U schrijft:
Grenzen bakenen niet alleen onze democratie en het burgerschap af, maar ook onze impliciete solidariteit.
Dus, Mijnheer De Wever, wat buiten uw grenzen valt raakt u niet.
Afrika verzandt en verdroogt, het vee sterft, alle oogsten mislukken ten gevolge van de opwarming van de aarde, maar u zegt: tant pis! Wij rijden verder de aarde naar de maan, aan bedrijfswagens raakt men niet, wij zijn de partij van de auto’s, klimaatverandering interesseert ons niet en alle Afrikanen moeten maar blijven waar ze zijn, want mijn solidariteit houdt op aan de grenskes van mijn Vlaanderen.
Wel Mijnheer De Wever, mij raakt dit wel zeer erg. Voor mij ligt de keuze dus heel duidelijk en al vele jaren lang op minder privé vervoer en meer openbaar vervoer om verdere klimaatopwarming tegen te gaan die onvermijdelijk meer klimaatvluchtelingen met zich meebrengt.
Geert Bourgeois, uw partijgenoot, heeft altijd de mond vol van Vlaanderen transitregio. De haven moet groter, de luchthavens moeten groter en meer uitgebreid, extra wegen moeten aangelegd worden voor al die vrachtwagens met al die goederen: Veevoer voor onze varkens, kippen uit Brazilië, druiven of aardbeien uit Chili, snijbloemen en boontjes uit Kenia, grondstoffen uit zwart Afrika, minderwaardig staal en heel veel andere minderwaardige producten uit China, lamsvlees uit Nieuw-Zeeland … Allemaal mag het ons land binnenkomen, allemaal mag het van links naar rechts ons land doorkruisen.Maar oh wee als zich daartussen een levend wezen bevindt op de vlucht voor honger en geweld. Daar stopt uw impliciete solidariteit!
Wel Mijnheer De Wever ik heb te doen met al diegenen die hun geboortegrond en familie moeten achterlaten omdat hun leefomgeving leeggeroofd wordt, bevuild en afgepakt. Maar u zegt: Tant pis!
U bent wel heel bezorgd voor de Joodse gemeenschap in ons land, U bent de grote pleitbezorger van patrouillerende soldaten bij de joodse instellingen. U wil ze beschermen tegen terroristische aanvallen. Hebt u zich ooit al eens afgevraagd waarom zij mogelijks een extra doelwit zijn? Al ooit gehoord van Palestijnen wiens gronden afgepakt worden, wiens dorpen platgebrand, wiens olijfbomen vernield en wiens kinderen ’s nachts uit hun bed gelicht worden en gevangen genomen worden omdat ze met stenen gegooid hebben naar de bezetter? Wat zegt u? Tant pis?
In uw plaats, mijnheer de burgemeester zou ik niet kiezen voor soldaten, maar voor Hand in Hand scholen zoals er vijf bestaan in Israël. Dit zijn scholen opgericht door rechtgeaarde vredelievende burgers die willen dat hun kinderen, Joodse en Arabische, naar dezelfde school gaan, mekaars taal leren , samen opgroeien en dus vrienden kunnen worden in plaats van in apartheid te leven. Ik zou zo’n scholen oprichten in Antwerpen, daar zou ik voor kiezen.
Solidariteit daar kies ik voor altijd en overal. Is dat links of rechts?
Ik kijk achteruit naar de geschiedenis waar zoveel uit te leren valt en waar zoveel verkeerde beslissingen genomen werden met zoveel menselijk leed en verwoesting van aardse schoonheid als gevolg.
Ik kijk vooruit naar een toekomst die ik droom voor mijn kleinkinderen, een toekomst zonder machtsmisbruik en uitbuiting en met veel solidariteit.
Ik kijk links en rechts van mij en ik zie gelukkig nog veel goedheid en solidariteit in de onmiddellijke buurt en over de grenzen heen en dat zal uw discours dat wil verdelen niet kapot krijgen.
Denise Puttaert
