Ik zou wel eens willen horen waarom we deze tijden vooral niet mogen vergelijken met de jaren 30 van de vorige eeuw ? Wie is er bang voor de vergelijking ? Je moet verdorie zelf je beide ogen uitsteken om het niet te zien.
Een voortdurende financiële en economische malaise die hele landen op de rand van bankroet brengt, explosie van werkeloosheid, sociale afbraak en onmeetbare toename van ongelijkheid. Grote middenveld organisaties die zich onverschoonbaar gecompromitteerd hebben in het systeem, politieke partijen die niet in staat zijn om het res publica te vertegenwoordigen wegens zelf allemaal als ratten in de val van hun eigen inhaligheid. Een partij met een leider die constant op een demagogische manier de geschiedenis en de intellectuele erfenis ervan vervalst, herschrijft of uit context misbruikt. Om ons een identiteit aan te praten die zo mogelijk nog surrealistischer is dan het meest onwaarschijnlijke dat je kunt fantaseren. En daarmee eerst het eigen volk splitst in goede en slechte, om dan gezwind te zorgen dat door uitsluiting de dehumanisering van hele groepen kan worden ingelepeld als goed en “Pragmatisch”. Een partij die dan door een groot deel van haar toekomstige slachtoffers ook nog eens aan de macht wordt gebracht. 

Alleen wie in coma ligt kan het niet zien. (Goodbye Lenin 🙂 )