Washington drijft de opgezette Oekraïense crisis richting oorlog

Ondanks de
conclusie van de Amerikaanse veiligheidsdienst, dat er geen bewijs is
voor de Russische betrokkenheid in de vernietiging van het
Maleisische vliegtuig en de dood van alle levenden aan boord, stookt Washington
het vuurtje van de crisis op en leidt ons allemaal de oorlog in.

Russische Agressie uit de hoge hoed

Tweeëntwintig
Amerikaans senatoren hebben tijdens de tweede sessie van het 113-de
Congres, een wetsvoorstel ingediend, “Ter voorkoming van verdere
Russische agressie tegenover de Ukraïne en andere soevereine staten
in Europa en Eurazië en voor andere doelen”. pdf
van het wetsvoorstel Het wetsvoorstel is voorgelegd aan
het comité van Buitenlandse Zaken.

Let op. Voordat er ook maar sprake is van een splintertje bewijs, zijn er al 22 senatoren die zich achter
het voorkomen van verdere Russische agressie opstellen.

Met als doel Europa
tegen de Russische agressie te beschermen, heeft parallel aan dit
voorbereidend propaganda concept—om een kader te creëren voor een
oorlog met Rusland, hot or cold—de Amerikaanse opperbevelhebber van de NAVO-strijdkrachten in Europa Philip Breedlove, zijn plan aangekondigd om massieve militaire
middelen te installeren in het oosten van Europa met de volmacht om op een Blitzkriegachtige manier te reageren tegen Rusland,

Daar hebben we het
weer: “Russische Agressie”. Als je het maar genoeg keren herhaald
wordt het de waarheid—precies zoals Edward Bernay en Goebbles ons
dat hebben geleerd.

Het bestaan van
“Russische agressie” is een opinie, geen bewijs. Evenmin
Breedlove als de senatoren komen met bewijzen voor de Russische
oorlogsplannen om Europa en andere landen aan te vallen. Er zijn geen
verwijzingen naar Russische uitgangspunten of documenten die wijzen
op een expansie-ideologie, evenmin is er een geloofsverklaring van Moskou dat de
Russen “uitzonderlijke, onmisbare mensen” zijn die het recht
hebben om over de wereld te heersen. Geen enkel bewijs wordt op tafel
gelegd dat Rusland de communicatiesystemen van de hele wereld heeft
geïnfiltreerd voor spionage doeleinden, evenmin is er een bewijs dat
Poetin de privé gsm-gesprekken  bezit van Obama, of Obama’s
dochter, of dat Rusland de geheimen van de Amerikaanse ondernemingen
heeft gedownload ten voordele van Russische bedrijven. 

Desondanks is een Blitzkriegachtige strategie van de NAVO aan de Russische grenzen dringend
noodzakelijk, aldus de Generaal en 22 Amerikaanse senatoren.

Exercities om het konijn te slachten

Het wetsvoorstel
# 2277 van de leden van de senaat heeft drie hoofdstukken: “Opfrissen
van de NAVO Alliantie.”, “De afschrikking in Europa tegen Russische agressie verhogen.” en “Het Stalen van de Ukraïne en andere Europese
en Euraziatische staten tegen Russische agressie.” Wie denk je dat dit wetsvoorstel geschreven? Hint: De senatoren
en ook hun medewerkers waren het niet.

Hoofdstuk 1 gaat over het versterken van
de houding van de Amerikaanse strijdmachten in Europa en Eurazië en
het versterken van het NATO bondgenootschap, door de versnelde
opstelling van ABM (antiballistische raketten) aan de Russische
grenzen om zo de Russische atomaire afschrikkingstrategie te ondermijnen, het toewijzen van meer geld aan Polen en de Baltische
staten, plus de versterking van de Duits-Amerikaanse samenwerking in
mondiale veiligheidszaken; dé garantie dat het Duitse leger een
onlosmakelijk onderdeel gaat vormen van het militair apparaat van het Amerikaans Imperium. 

Hoofdstuk 2 gaat over
de confrontatie met “Russische agressie in Europa” door sancties,
financiële en diplomatische “ondersteuning voor Ruslands
democratie in burgerlijk maatschappelijke organisaties”, wat
inhoudt dat er miljarden dollars in niet-regeringsgebonden
organisaties (NGO’s) gepompt worden, die ingezet kunnen worden om Rusland
te destabiliseren op dezelfde manier als waarop Washington de NGO’s
die ze ondersteunde in de Ukraïne, gebruikte om de wettig gekozen
regering omver te werpen. De afgelopen 20 jaar stond de regering van
Rusland onoplettend toe dat meerdere Vijfde Colonnes in Rusland door Washington konden
worden opgezet onder het mom van
mensenrechtenorganisaties, enz.

Hoofdstuk 3 gaat
over de assistentie in militaire zaken en de inlichtingendienst
van de Ukraïne. Het in de pas laten lopen van de Ukraïne, Georgië
en Moldavië met de NAVO. Het verhaasten van de uitvoer van Amerikaan
gas, om Europa en Eurazië onafhankelijkheid te maken van Rusland.
Het voorkomen dat de Krim opnieuw als deel van Rusland wordt erkend.
Het uitbreiden van radio & televisie uitzendingen (propaganda) over
Russisch grondgebied en, opnieuw “ondersteuning van democratische
en burgerlijk maatschappelijke organisaties in landen van de vroegere
Sovjet Unie”, m.a.w. geld investeren in de ondermijning van de
Russische Federatie.

Meer Orwelliaans dan Orwell

Hoe je er ook naar kijkt, het houdt
een allesomvattende oorlogsverklaring in. Daar komt bij dat deze
provocaties en kostbare exercities gepresenteerd worden als
noodzakelijkheden om de Russische agressie, waarvoor geen enkel
bewijs bestaat, te keren.

Hoe karakteriseren we een
wetsvoorstel dat niet alleen gedachteloos, onnodig en gevaarlijk is,
maar bovendien, meer Orwelliaans dan Orwell? Ik sta open voor
suggesties. 

Ukraïne, hoe wat waar &
Krimmanen

Het huidige Ukraïne is een
onhistorische staat met kunstmatige grenzen. Ukraïne bestaat op dit
moment voor een deel uit wat eens een grotere entiteit was, met
daar (door de Sovjet autoriteiten) aan toegevoegde) voormalige
Russische provincies van de Ukraiense Sovjet Republiek. Toen de USSR
uiteenviel en Rusland aan de Ukraïne zijn onafhankelijkheid gaf, heeft
Rusland onder druk van de VS, er mee ingestemd om deze voormalige
Russische provincies er bij te nemen.

Toen Washington afgelopen jaar zijn
staatsgreep in Kiev uitvoerde, begonnen de russofoben die de macht
hadden gegrepen, de Russische bevolking in het oosten en zuiden van
de Ukraïne in woord en daad te bedreigen. De Krimmanen hielden
verkiezingen over de vereniging met Rusland en toen daar met
overweldigende meerderheid positief op werd gereageerd, werd dat door
Rusland geaccepteerd—deze vereniging echter werd door de Presstitudes in het Westen op grote schaal in
een verkeerd daglicht geplaatst; propaganda. Toen
de meerderheid in andere voormalige provincies van Rusland daar ook voor kozen, stemde de Russische regering daar,
door het stof gaand voor de westerse propaganda, niet mee in. In
plaats daarvan riep Rusland Kiev en de
provincies op om tot een overeenkomst te komen waarin de provincies
een onderdeel van de Ukraïne zouden blijven.

Genocide, maar niet voor ons

Kiev en zijn
meester uit Washington luisterden hier niet naar. Integendeel, Kiev
lanceerde een militaire aanval tegen de opstandige provincies en voerde
daarbij bombardementen uit waar de bevolking zich gewapenderhand
tegen verzette. Ongelukkigerwijs was dat ook nog aan de gang toen de Boeing MH17/MA17 met 289 mensen aan boord, op 17 juli over het
oorlogsgebied vloog.

Washington en zijn
Europese vazallen hebben de situatie in de Ukraïne consequent verkeerd voorgesteld en hun verantwoordelijk voor het geweld niet
erkend, maar Rusland alle schuld in de schoenen geschoven. Het is evenwel niet Rusland dat de bombardementen organiseert en de
provincies aanvalt met troepen, tanks en kanonnen. Precies zoals de
huidige Israëlische aanvallen op de burgers van Palestina geen
kritiek van Washington uitlokken, worden Kiev’s s aanvallen op de
voormalige Russische provincies niet genoemd of bekritiseerd door de
Europese regeringen en westerse media. En inderdaad, maar een paar
procent van de Amerikanen (en Europeanen) weten dat Kiev de burgergebieden aanvalt
in de provincies die zich willen herenigen met het moederland.

Kiev de initiator van het geweld, zou zware sancties opgelegd moeten krijgen. Edoch, het is Rusland, dat er militair niet bij betrokken is, dat daarmee wordt belast, terwijl Kiev vrijuit gaat en zelfs militair en financieel ondersteund wordt.

Geweldloosheid bij het grof vuil

Toen het geweld tegen de voormalige
Russische provincies uitbrak, kreeg Poetin de volmacht van de
Doema—het Lagerhuis van het Russische parlement—om militair in te
grijpen. Maar hij koos ervoor deze volmacht niet te gebruiken en
vroeg de Doema, die hem daarin volgde, deze bevoegdheid in te
trekken. Poetin gaf er de voorkeur aan om het probleem politiek te
benaderen; met redelijkheid en op een niet provocerende manier. 

Poetin ontving
noch respect, noch waardering voor deze aanmoedig tot geweldloosheid in de onfortuinlijke Ukraiense situatie die
door Washington’s coup was gecreëerd tegen een democratisch gekozen
regering. Een democratisch gekozen regering die nota bene slechts
enkele maanden verwijderd was van de kans om legaal vervangen te
worden door andere democratisch gekozen regering. 

De sancties die
Washington heeft opgelegd en die Washington zijn Europese marionetten
onder druk afdwingt te ondertekenen, zenden verkeerde signalen naar Kiev.
Het zegt Kiev dat het Westen Kievs vastbeslotenheid om zijn
onenigheden met de voormalige Russische provincies, niet door
onderhandelingen, maar met geweld op te lossen, goedkeurt en
aanmoedigt. 

Dit betekent dat
het Washington’s bedoeling is dat de oorlog aan de gang blijft. De
laatste berichten spreken van Amerikaanse militaire adviseurs die spoedig
in de Ukraïne arriveren om de voormalige Russische provincies die in
opstand zijn gekomen, te helpen veroveren.

Media verblindt Europa voor gruwel

Het hoererende karakter van de
westerse media zorgt er voor dat het grootste deel van de Amerikaanse
en Europese bevolking in de greep blijft van Washington’s anti-Rusland
propaganda.

Op een bepaald
punt zal de Russische regering het feit onder ogen moeten zien dat
het geen “westerse partners” heeft, enkel westerse
samenzweerders, die Rusland isoleren, economisch en diplomatiek
verwonden, militaire omsingelen, Amerika’s gesponsorde NGO’s de
straat op sturen om het bestaande systeem, met weer een ander
gekleurde revolutie, aan het wankelen te brengen en…, mocht er
ondanks dat geen machtsovername plaats vinden, die een stroman in
Moskou installeert, Rusland met nucleaire wapens aan te vallen.

Goede trouw, maar deksel op z’n neus

Ik respecteer Poetin’s keuze tegen geweld en vertrouwen in
diplomatie en goede wil. Het probleem met
Poetin’s aanpak is echter dat het niet wederzijds is; Washington heeft geen goede wil.

Ik hoop dat ik
ernaast zit, maar ik denk dat Poetin zich heeft misrekend. Als Poetin
het verzoek van de vorige Russische provincies om verenigd te worden
met Rusland had geaccepteerd, zou het conflict met de Ukraïne niet
meer hebben bestaan. Ik ben er zeker van dat Europa Washington nooit
zou hebben gevolgd in wat voor een invasie dan ook, die als doel zou
hebben gehad om voor de Ukraïne, de voormalige Russische provincies
op Rusland te heroveren. Als Washington zegt dat Poetin
verantwoordelijk is voor het neerhalen van het Maleisische vliegtuig,
heeft Washington gelijk, maar op een manier waar het zelf niet bewust van is.
Als Poetin de taak, beginnende met de hereniging van de Krim met Rusland en, in de volgende stap, ook had ingestemd met de hereniging van de voormalige
Russische provincies, zou er geen
vliegtuig naar beneden zijn gestort—of omdat het een ongeluk was,
of om Poetin te demoniseren, omdat er dan geen oorlog zou zijn
geweest. De Ukraïne was bij verre niet opgewassen om een
confrontatie met Rusland aan te gaan en zou geen ander alternatief
hebben gehad dan zich neer te leggen bij de vereniging van de
Russische gebieden. 

Europa zou
getuigen geweest zijn van een vastberaden Rusland en tussen
zichzelf en Washington’s provocerende agenda een grotere afstand hebben
gecreëerd. Deze Europese reactie zou Washington’s hebben verhinderd om stapje voor stapje de crisis te verergeren met
het geleidelijk aanwakkeren van het vuur zonder dat de Europese
kikker uit de pot zou zijn gesprongen. 

Waardeloos geld & fopartikelen

In zijn verhouding
met Washington is Europa gewend geraak aan de doeltreffendheid van
omkoping, bedreigingen en dwang. Onderworpen naties zijn diplomatieke
machteloosheid gewend. Europeanen zien diplomatie als een zwakke
kaart die gespeeld wordt door een zwakke partij. En natuurlijk, alle
Europeanen willen geld en Washington drukt dat voor hen met overgave. 

In het conflict
met Washington zijn Rusland en China in het nadeel. Rusland en China
zijn hersteld van tirannie. Mensen in beide landen waren beïnvloed
door de koude oorlog propaganda. Beide landen hebben een goed
opgeleide bevolking die denkt dat “Amerika” staat voor
vrijheid, democratie, gerechtigheid, burgerlijke vrijheid, economisch
welzijn en ze daarnaast een welkome vriend is van alle andere landen die
hetzelfde willen.

Een gek met een agenda

Dat is een
gevaarlijke illusie. Washington heeft een agenda, Washington heeft
een politiestaat geïnstalleerd waarmee het zijn eigen bevolking
onderdrukt. Het gelooft dat de geschiedenis hem het recht heeft
gegeven om de leider van de wereld te zijn. Afgelopen jaar verklaarde
de president van de Verenigde Staten, Barack Obama, dat hij er heilig
van overtuigd is dat de wereld afhankelijk is van het leiderschap (o.a. van
hem) en de uitzonderlijke natie: de Verenigde Staten van Amerika.

Met andere
woorden, alle andere landen en volkeren zijn niet uitzonderlijk. Hun
stemmen zijn onbelangrijk. Hun ambities worden het beste gediend door
Washington’s leiderschap en zij die het daar niet mee eens
zijn—Rusland, China, Iran, de nieuwe entiteit ISIL, maar evenzogoed
ook u—worden door Washington als een obstakel gezien. En pas op: alles dat
Washington in de weg staat, of het nu een idee, of een natie is,
loopt het “doel van de geschiedenis” voor de voeten en wordt vertrapt.

In de loop van de 18e en 19e eeuw
kwam Europa oog in oog te staan met de vastbeslotenheid van de Franse
Revolutie die Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap afdwong in
Europa.

Anno 2014 is Washington’s ambitie vele, vele malen groter. De
ambitie van Washington is Wereldheerschappij. 

Tenzij Rusland en China daar in mee
gaan, betekent dit oorlog.

(vertaling Feng Chsang)

Aanvullend een schitterend idee van Gabor Steingart, uitgever van Duitslands meest vooraanstaand financiële krant: HANDELSBLATT

_____________________________________________________

Dr. Paul Craig
Roberts die dit geschreven was door President Reagan benoemd tot
Assistent Secretaris  van de kasbemiddeling voor de Economische
Politiek en beëdigt door de senaat van de Verenigde Staten van
Amerika. Hjj was eveneens redacteur voor Wallstreet Journal, columist
voor Business Week, Scipps Howard News Service en Creators Syndicate.
Hij vervulde vele universitaire functies. Zijn internet columns
worden door vele mensen, wereldwijd gevolgd. Robert’s laatste boeken
zijn: The Failure of Laissez Faire
Capitalism and Economic Dissolution of the West and How
America Was Lost.