De autoriteit die in Venezuela verkiezingen organiseert,  CNE, gaat niet in overleg met de oppositie in dat land, over een referendum om de huidige president naar huis te sturen. Ook de aankondiging van de toestemming voor een dergelijk referendum gaat dus niet door.

De oppositie had wel 1,85 miljoen handtekeningen voor het referendum om Nicolas Maduro af te zetten. Die handtekeningen werden op 2 Mei al aangeboden aan de Nationale Verkiezingsraad (CNE) en dat zijn veel meer handtekeningen dan de op dit moment benodigde 197 000. Maar de CNE heeft de petitie nog steeds geen stempel van geldigheid gegeven.

Er werd al eerder zwaar geprotesteerd in het land, dat als olie-exporteur toch een min of meer stabiele economie zou moeten hebben. Zeker nu de prijzen van aardolie en de derivaten daarvan langzamerhand weer een beetje hoger worden. Gisteren probeerden de deelnemer aan protest marsen naar Miraflores te marcheren, het presidentiële paleis in de hoofdstad, Caracas, maar ze werden opgehouden door politie, die traangasgranaten gebruikte op de menigte te verspreiden.

“We willen eten!” werd er alom geroepen. Er staan lange rijen mensen voor winkels en supermarkten, ook in het centrum van de hoofdstad Caracas.

De oppositie legt de schuld voor de toestand in Venezuela duidelijk bij de regering van huidige president Nicolas Maduro. Die volgt aloude richtlijnen voor communistische presidenten en andere staatshoofden, de Verenigde Staten krijgen de schuld van de ernstige economische crisis in het land, samen met natuurlijk de “rechtse krachten van de oppositie”.

Sinds de oppositie de parlementaire verkiezingen van December heeft gewonnen zijn de afstand en de spanning tussen de regering van Maduro en de oppositie alleen maar groter geworden.

De oppositie coalitie, Ronde Tafel voor Democratie (MUD) is die verkiezingen overigens in gegaan op de belofte Maduro af te zetten voordat zijn termijn van zes jaar afloopt in 2019.

Wat is er allemaal mis gegaan in Venezuela?
De tweede spreker voor de Nationale Assemblee en politicus voor de oppositie Enrique Marquez is duidelijk, het referendum voor de afzetting van Nicolas Maduro is alleen maar een ventiel voor de sociale spanningen in het land. Hij zei ook dat het afhouden van het referendum een sociale opstand zou veroorzaken die groter zou zijn als ooit gezien in Venezuela.

De oppositie heeft eerst geprobeerd de verlengde regeringstermijn van zes jaar weer in te korten naar vier jaar via een voorstel tot aanpassing van de grondwet. Maar toen dat voorstel werd afgewezen door het Hooggerechtshof opende het MUD een referendum om hem direct af te zetten.

Leden van de Verenigde Socialistische Partij (PSUV) van Maduro hebben overigens een claim neergelegd dat ten minste 10 000 van de 1,85 miljoen handtekeningen frauduleus zouden zijn.

De beslissing van de Verkiezingsraad om de petitie wel of niet te accepteren is bijzonder belangrijk, ook al is het pas de eerste stap op weg naar een referendum voor een afzettingsprocedure.

Die stappen zijn:
Ten minste 1% van de geregistreerde stemgerechtigden moeten een petitie ondertekenen, en wel binnen dertig dagen, om te kunnen beginnen met de procedure.
Minstens 20% van die stemgerechtigden, dat is bijna vier miljoen, moet dan een tweede petitie ondertekenen om echt met het referendum te kunnen beginnen.
Wil het referendum succesvol zijn dan moet daarna een gelijk, of een groter aantal stemgerechtigden voor afzetting van e president stemmen, dan het aantal van 7 587 579 dat Maduro op zijn zetel zette.

Een verdeeld land.
Het land is op dit moment diep verdeeld tussen voorstander van de zogenaamd socialistische politiek van Nicolas Maduro en tegenstanders van die politiek. Er werden protest optochten georganiseer door beide kampen.

De verslechterende economische situatie in Venezuela, dat nu de hoogste inflatie ter wereld kent, maar ook de voedsel tekorten en het gebrek aan elektriciteit zijn er de oorzaak van dat veel oorspronkelijke voorstanders van Maduro nu aan de andere kant van de lijn staan. Ook zij eisen nu veranderingen.

De oppositie zegt dat pogingen om veranderingen te weeg te brengen door de regering en door het justitiële systeem worden geblokkeerd. Binnen het justitiële systeem heeft Nicolas Maduro veel volgelingen.

Internationale druk op de regering van Maduro om onderhandelingen te openen met de oppositie wordt inmiddels ook steeds sterker.

Dinsdag nog opende de voorzitter van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), Luis Almagro, een spoedvergadering over de institutionele crisis in Venezuela. Als de OAS actie onderneemt zou dat kunnen leiden to de suspensie van het lidmaatschap van Venezuela van de OAS.

Als reactie kwam een beschuldiging door Maduro aan het adres van Almagro. Die zou een “interventionistische verrader” zijn. Maduro zei ook dat Venezuela iedere poging tot interventie zou bestrijden. President Maduro is er vast van overtuigd dat alle problemen in het land veroorzaakt worden door een “Imperialistisch aanval” van de Verenigde Staten en de rechtse partijen van Venezuela.

De oppositie heeft zijn steun toegezegd aan de verklaringen van OAS voorzitter Almagro aangaande de Carta Democratica, de Democratische Notitie die de OAS eerder al aan de regering van Venezuela richtte. De OAS wil in die notitie en tijdens een vergadering van leden van de OAS vaststellen of Venezuela nog het respect voor de democratie toont dat een lid van de regionale organisatie zou moeten hebben.

Volgens de OAS heeft de leiding in Venezuela de democratie daar ernstig ondermijnd.
Almagro werd door de Venezolaanse Minister van Communicatie, Luis José Marcano, een pop genoemd. “Venezuela wordt aangevallen door de economische machten omdat we de grootste oliereserve ter wereld hebben”, aldus de minister.

Photo: The Photographer; Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication.