We zijn allemaal wel eens een beetje in de war wanneer er gesproken wordt over politieke partijen, waar geloven ze in, wat willen ze eigenlijk bereiken met hun politiek. In onze Lage Landen is dat niet zo vreemd, de geschiedenis van de politiek in België en Nederland heeft altijd al ruimte gegeven aan een veelheid van politieke ideeën, meningen en gedachten. Er zijn dan ook in onze parlementen veel politieke partijen te vinden.

Het democratische systeem van de Verenigde Staten zit een beetje anders in elkaar, er zijn eigenlijk maar twee politieke partijen. En toch raken we ook hier in de war door het gebruik van afkortingen en symbolen die voor ons, droge Lage Landers, niet direct logisch zijn. Daarom een uitleg.

De Democratische Partij van Barack Obama vindt zijn oorsprong in de anti-federalistische facties rond de tijd van de onafhankelijkheid van Amerika van de Britse overheersing. Deze facties werden georganiseerd in de Democratisch – Republikeinse partij door Thomas Jefferson, James Madison en andere invloedrijke tegenstanders van de Federalisten in 1792.

De Republikeinse partij van Donald Trump is de jongste van de twee partijen. Om maar gelijk een van de afkortingen om zeep te helpen, de bijnaam GOP, ofwel Grand Old Party is dus eigenlijk een misplaatste bijnaam. Opgericht in 1854 door anti-slavernij activisten en modernisten, steeg de Republikeinse Partij naar de voorgrond met de verkiezing van Abraham Lincoln, de eerste Republikeinse president. De partij was prominent tijdens de Amerikaanse burgeroorlog en wederopbouw maar leed tegen het einde van de 19e eeuw onder interne verdeling en schandalen.

Sinds de opsplitsing van de Republikeinse Partij voor de verkiezing van 1912 heeft de Democratische partij zichzelf consequent gepositioneerd aan de linkerkant van de Republikeinse partij in zowel economische als sociale aangelegenheden. De economisch linkse activistische filosofie van Franklin D. Roosevelt dat het Amerikaanse liberalisme sterk heeft beïnvloed, heeft sinds 1932 een groot deel van de economische agenda van de partij vormgegeven. De New Deal-coalitie van Roosevelt beheerste voor het grootste deel de nationale regering tot 1964.

De Republikeinse partij van Trump steunt vandaag een pro-businessplatform, met grondslagen voor economisch liberalisme en fiscaal en sociaal conservatisme. Dit is duidelijk te merken in de huidige politiek.

Verschillen in filosofie en standpunten

De Republikeinse filosofie neigt meer naar individuele vrijheden, rechten en verantwoordelijkheden. Democraten hechten daarentegen meer waarde aan gelijkheid en sociale verantwoordelijkheid.

Hoewel er meningsverschillen kunnen zijn tussen individuele Democraten en Republikeinen over bepaalde kwesties, volgt hier een generalisatie van hun standpunt over verschillende van deze kwesties.

De rol van de regering

Een van de fundamentele verschillen tussen Democratische en Republikeinse partij-idealen is de rol van de overheid. Democraten neigen ertoe een actievere rol voor de overheid in de samenleving te bevorderen en zijn van mening dat een dergelijke betrokkenheid de kwaliteit van het leven van mensen kan verbeteren en kan helpen om de grotere doelen, meer kansen en gelijkheid voor alle Amerikanen, te bereiken. Aan de andere kant staan Republikeinen voor een kleine overheid zowel in termen van het aantal mensen dat in dienst is van de overheid als in termen van de rollen en verantwoordelijkheden van de overheid in de samenleving. Ze zien een ‘grote overheid’ als verspillend en een obstakel om zaken voor elkaar te krijgen. Hun benadering is het darwinistische kapitalisme in die zin dat sterke bedrijven moeten overleven in een vrije markt in plaats van de invloed van de overheid die – door regulering in de markt – bepaald wie wint of verliest in het bedrijfsleven.

Democraten hebben bijvoorbeeld de neiging om milieuregels en anti-discriminatie wetgeving voor de arbeidsmarkt te bevoordelen. Republikeinen neigen ertoe dergelijke voorschriften als schadelijk te zien voor de groei van ondernemingen en banen omdat de meeste wetten onbedoelde, nadelige gevolgen hebben, meestal voor het bedrijfsleven. De Republikeinen zien bijvoorbeeld de Environmental Protection Agency (EPA) als een ‘nutteloze’ overheidsinstantie. Republikeinse presidentskandidaten hebben dan ook bijna altijd de opheffing van de EPA op hun programma staan.

Hulp aan burgers

Een ander voorbeeld is het programma voor voedselhulp. Republikeinen in het Congres eisten bezuinigingen op het Supplemental Nutrition Assistance Program (of SNAP), terwijl de Democraten dit programma juist wilden uitbreiden. Democraten betoogden dat met de hoge werkloosheidscijfers veel gezinnen de hulp van het programma nodig hadden. Republikeinen voerden aan dat er veel fraude was in het programma dat belastinggeld verspilt. Republikeinen geven ook de voorkeur aan meer individuele verantwoordelijkheid, en daarom willen ze regels instellen die begunstigden van welzijnsprogramma’s dwingen om meer persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen door maatregelen zoals verplichte drugstests en verplicht werk zoeken voor de mensen die steun ontvangen.
Democratische versus Republikeinse standpunten over controversiële kwesties.

De Democraten en Republikeinen hebben verschillende ideeën over veel problemen, waarvan sommige hieronder worden opgesomd. Dit zijn breed gegenereerde meningen; er moet worden opgemerkt dat veel politici in elke partij verschillende en meer genuanceerde standpunten innemen over deze kwesties.

Defensie

Republikeinen: geven de voorkeur aan toenemende militaire uitgaven en nemen een hardere positie in tegen landen als Iran en Noord Korea, met een grotere neiging om de militaire optie in te zetten.
Democraten geven de voorkeur aan lagere stijgingen van de militaire uitgaven en zijn relatief meer terughoudend in het gebruik van militair geweld tegen landen als Iran, Syrië en Libië.

Vuurwapen controle wetgeving

Democraten geven de voorkeur aan meer wapenwetgeving bijvoorbeeld verzetten ze zich tegen het recht om verborgen wapens te dragen in het openbaar. Republikeinen zijn tegen vuurwapen controlewetten en zijn sterke voorstanders van het Tweede Amendement (het recht om wapens te dragen) evenals het recht om verborgen wapens te dragen. Dat recht is overigens ontstaan in de tijd van de vrijheidsstrijd van de Amerikanen tegen de Britten.

Abortus

Democraten steunen abortusrechten en willen zelfverkozen abortussen legaliseren. Republikeinen geloven dat abortussen niet legaal mogen zijn en dat Roe v. Wade moet worden vernietigd. Sommige Republikeinen gaan zo ver dat ze zich verzetten tegen het anticonceptie-mandaat; dat wil zeggen dat door de werkgever betaalde ziektekosten-verzekering anticonceptie moet dekken.
Een gerelateerd meningsverschil is embryonaal stamcelonderzoek – Democraten ondersteunen het terwijl Republikeinen dat niet doen.

LGBTQ-rechten
Democraten hebben de neiging gelijke rechten voor homoseksuele en lesbische paren te bevorderen, bijvoorbeeld het recht om te trouwen en kinderen te adopteren. Republikeinen geloven dat het huwelijk moet worden gedefinieerd als tussen een man en een vrouw, zodat ze het homohuwelijk niet ondersteunen, en homostellen niet toestaan om kinderen te adopteren. Het zal duidelijk zijn dat Christelijke kerken over het algemeen voor de Republikeinse Partij zijn.

Democraten zijn ook meer voorstander van rechten voor transgender mensen; bijvoorbeeld, binnen ongeveer een maand na zijn aantreden, had de Republikeinse president Donald Trump de bescherming voor transgender studenten al ingetrokken waardoor ze badkamers konden gebruiken die overeenkwamen met hun gekozen gender identiteit.

Nu het homohuwelijk landelijk legaal is, is het strijdtoneel verschoven naar aanverwante zaken zoals transgender rechten en antidiscriminatiewetten die LGBTQ-mensen beschermen. Democraten geven daar de voorkeur aan wetten die bedrijven niet toestaan om homoseksuele klanten te bedienen.

Doodstraf

De meerderheidsopinie in Amerika over de doodstraf is dat deze legaal zou moeten zijn. Veel Democraten zijn er echter tegen en het platform van de Democratische Partij in 2016 riep op tot afschaffing van de doodstraf.

Belastingen

Democraten steunen progressieve belastingen. Een progressief belastingstelsel is een systeem waarbij personen met een hoog inkomen meer belasting betalen. Zo wordt de federale inkomstenbelasting momenteel opgelegd. De eerste van $ 10.000 aan inkomen wordt bijvoorbeeld belast met 10%, maar inkomens boven $ 420.000 worden belast met 39,6%.
Republikeinen ondersteunen belastingverlagingen voor iedereen (zowel rijk als arm). Ze geloven dat een kleinere overheid minder belastingontvangsten nodig heeft om zichzelf te onderhouden. Sommige Republikeinen zijn voorstanders van een “vlaktaks” waarbij alle mensen hetzelfde percentage van hun inkomsten aan belastingen betalen, ongeacht het inkomensniveau. Ze beschouwen hogere belastingtarieven op de rijken als een vorm van klassenstrijd.

Minimumloon

Democraten pleiten voor verhoging van het minimumloon om werknemers te helpen. Republikeinen zijn tegen verhoging van het minimumloon omdat het bedrijven pijn doet.

Buitenlands beleid

Het Amerikaanse buitenlandse beleid is van oudsher betrekkelijk consistent geweest tussen regeringen van Democratische en Republikeinse presidenten.

Belangrijke bondgenoten zijn altijd andere westerse mogendheden geweest, zoals het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Bondgenoten in het Midden-Oosten waren, en blijven, landen als Israël, Saoedi-Arabië en Bahrein.

Toch waren er enkele verschillen te zien in de omgang van de regering-Obama met bepaalde landen. Israël en de VS zijn bijvoorbeeld altijd sterke bondgenoten geweest. Maar de relatie tussen Obama en de Israëlische premier Benjamin Netanyahu was altijd gespannen. Een belangrijke oorzaak van deze spanning was het Iran-beleid van de Obama-regering. De VS hadden de sancties op Iran in Obama’s eerste termijn aangescherpt, maar onderhandelden over een deal in de tweede term die internationale inspecties van Iraanse nucleaire faciliteiten mogelijk maakte. De VS en Iran hadden ook een gemeenschappelijke basis gevonden tegen de dreiging van ISIS. Deze toenadering heeft toen de traditionele rivaal van Iran, Israël geërgerd, hoewel Israël en de VS voor alle praktische doeleinden trouwe bondgenoten bleven.

Republikeinen in het Congres verzetten zich tegen de deal van Iran en de versoepeling van de sancties tegen Iran. Ze hebben in die tijd ook Netanyahu uitgenodigd om een toespraak te houden tegen de overeenkomst met Iran.

Een ander land waar de regering van Democraat Obama tientallen jaren van Amerikaans beleid heeft omgekeerd, is Cuba. De Republikein Rand Paul steunde het openen van de betrekkingen met Cuba, maar zijn mening wordt niet gedeeld door een meerderheid van de Republikeinen Presidentskandidaten Marco Rubio en Ted Cruz waren publiekelijk gekant tegen de normalisering van de betrekkingen met Cuba. Het huidige beleid van Donald Trump wil zo veel mogelijk weer terug naar de situatie voor Obama.

Immigratie

Politici van beide partijen zeggen steeds vaker: “Het immigratiesysteem in dit land is kapot.” De politieke scheidslijn tussen de twee partijen was en is echter te groot om tweeledige wetgeving te laten passeren om het systeem te ‘repareren’ met ‘uitgebreide immigratiehervormingen’.
Immigranten zonder geldige papieren

Over het algemeen wordt de Democratische Partij gezien als meer voor een goed, positief immigratiebeleid. Er is brede steun onder Democraten voor de DREAM Act die voorwaardelijk verblijf (en permanente verblijfsvergunning bij het voldoen aan verdere kwalificaties) toekent aan immigranten zonder papieren die naar de VS kwamen toen ze minderjarig waren. De wet werd nooit aangenomen, maar de (Democratische) regering van Obama heeft wel bescherming verleend aan bepaalde gekwalificeerde immigranten zonder geldige papieren.

Deportaties

Zowel Democratische als Republikeinse regeringen hebben immigranten zonder geldige papieren gedeporteerd. Er werden meer illegale immigranten gedeporteerd onder president Obama dan onder om het even welke president voor hem. En de deportaties zijn gewoon doorgegaan, en zijn zelfs versneld, onder president Trump.

Legale immigratie

Republikeinen geven de voorkeur aan legale immigratie, “gebaseerd op verdiensten ” of “gebaseerd op punten”. Dergelijke systemen worden gebruikt door landen als Canada en Australië om legale inreisvisa te verlenen aan mensen met vaardigheden die kunnen bijdragen aan de economie. De keerzijde van een dergelijk systeem is dat er niet genoeg visa beschikbaar zijn voor immigratie op familiebasis. Een op verdiensten gebaseerd systeem is ook het tegenovergestelde van het “Geef me je vermoeiden, je armen, je ineengedoken massa’s die er naar verlangen adem te halen, het ellendige afval van je overvolle kust.” filosofie.

Burgerrechten

Abraham Lincoln was lid van de Republikeinse partij, dus de wortels van de partij liggen in individuele vrijheid en de afschaffing van de slavernij. Vandaar ook dat 82% van de Republikeinen in de Amerikaanse Senaat voor de Civil Rights Act van 1964 stemde, terwijl slechts 69% van de Democraten dit deed. De zuidelijke vleugel van de Democratische partij was en is fel gekant tegen burgerrechtenwetgeving.
Maar na het passeren van de Civil Rights Act, keerden de rollen om. De huidige dynamiek zorgt er voor dat minderheden zoals Hispanics en Afro-Amerikanen veel eerder Democratisch stemmen dan Republikeins. Maar er zijn ook prominente Afro-Amerikaanse Republikeinen zoals Colin Powell, Condoleezza Rice, Herman Cain, Clarence Thomas, Michael Steele en Alan West, maar ook Hispanics als Marco Rubio, Ted Cruz, Alberto Gonzales en Brian Sandoval.

Kiezer identificatie-wetgeving

Groepen voor burgerlijke vrijheden, zoals de ACLU, bekritiseren de GOP voor het aandringen op kiezer identificatiewetten – Republikeinen geloven dat deze wetten noodzakelijk zijn om kiezersfraude te voorkomen, terwijl democraten beweren dat kiezersfraude vrijwel niet voorkomt en dat deze wetten Afro-Amerikaanse en Hispanic kiezers, die vaak armer zijn en geen ID-kaarten kunnen krijgen, een achterstand bezorgen.

Black Lives Matter

De Black Lives Matter-beweging is een overwegend Democratische prioriteit, terwijl de Republikeinen meer bezorgdheid hebben geuit over het neerschieten van politieagenten. De Republikeinse conventie van 2016 haalde mensen naar voren die werden gedood door immigranten zonder papieren, en een sheriff die “blue lives matter” verkondigde. De Democratische Conventie bood daarentegen een forum voor getuigenissen van de moeders van zwarte mannen en vrouwen die zijn gedood in confrontaties met de politie.

Conclusie

Dit artikel heeft als doel een overzicht te geven om u te helpen zich een beeld te vormen van de politieke situatie in de Verenigde Staten. Het is niet de bedoeling een vooroordeel of een politieke opinie naar voren te brengen. Natuurlijk ben ik het niet eens met veel van de denkbeelden en acties van Donald Trump, maar ik hoop dat dit niet te veel doorgedrongen is in het artikel.

Bronnen: White Blacklash, Marosa and Alejandro Zoltan.

https://www.usa.gov/immigration-and-citizenship

https://en.wikipedia.org/wiki/Politics_of_the_United_States

Foto’s Wikipedia Commons