Tekst in het blauw bevat een link.
Kijk eens naar die merkwaardige foto hierboven. Wat je ziet is een gasbel, in een moeras, die op het punt staat uit elkaar te spatten. “Blub” zegt die gasbel dan en tegelijk verspreidt ze een onwelriekend geurtje. Knappe foto toch ?
Ik vergelijk de zesde staatshervorming graag met een moeras met van die opborrelende gasbelletjes. Niet direct een geurig bubbelbad maar eerder een stinkend poeltje.
Want zeg nu zelf, die staatshervorming hangt toch met haken en ogen aan elkaar? Was het immers niet de bedoeling om, onder meer, homogene bevoegdheden van het federale niveau over te hevelen naar gewesten en gemeenschappen ? Om dit land werkbaarder te maken ? En dit allemaal in het kader van die zogenaamde Copernicaanse omwenteling waarbij de voornaamste verantwoordelijkheden en bevoegdheden naar de deelstaten gaan.
Maar wat blijkt nu ? Dat die nieuwe homogene bevoegdheidspakketten eigenlijk niet zo homogeen zijn. Neen, er is blijkbaar voor gezorgd dat telkens “iets” is blijven hangen op het federale niveau. Dat “iets” werkt dan als een dikke federale zandkorrel (of is het eerder een kei?) die het regionale tandraderwerk laat knarsen, haperen en wie weet binnenkort nog blokkeert ook. Een perfect gemilquetiseerde staatshervorming is het geworden, dat wel. De zoveelste uitbreiding van de Belgische koterij.
Dat komt nu allemaal meer en meer naar boven. Zoals stinkende gasbubbels in een moeras: blub … blub … blub. Wie is er nu bevoegd voor de indexering van de huurprijzen? Niemand die het juist weet: blub. De woonbonus voor de eerste woning is een Vlaamse bevoegdheid maar voor de tweede woning blijft het een federale bevoegdheid: blub. Het indexeren van de kinderbijslag: niet duidelijk of het regionaal of federaal is: blub. De rijopleiding is Vlaams, het rijbewijs is federaal: blub.
Och, er is nog veel meer dat aantoont dat Copernicus in geen velden te bespeuren was toen de staatshervorming ineen geknutseld werd. En het gaat nog erger worden. Want om ze uit te voeren moeten blijkbaar 26 samenwerkingsakkoorden afgesloten worden tussen het federale niveau en de deelstaten. Koop alvast neusknijpers want dat gaat ongetwijfeld stinken. De blubs gaan u rond de oren vliegen! Ook al omdat de PS in Wallonië begint te beseffen dat haar meesterwerk niets minder is dan amateuristisch bricoleerwerk. Het begint daar ook te stinken hoor!
Dat bricoleerwerk wordt nog het best belichaamd door de nieuwe financieringswet. De grootste blub van allemaal! Een wet die, volgens De Tijd, maar door één persoon op Financiën echt gesnapt wordt. Eén persoon op maar liefst 28.500 werknemers bij Financiën, nota bene. Magritte en Delvaux, de hogepriesters van het Belgisch surrealisme, waren ze nog onder ons, ze zouden niet meer bijkomen van het lachen.
Maar het is niet om te lachen. De nieuwe financieringswet is niet beter dan de vorige (als ze niet slechter is). Ze is zo on-copernicaans als maar kan zijn. Alles blijft bij het oude wat betekent dat de deelstaten consumeren wat het federale niveau hen toestopt: dotaties. En die vallen dit jaar al lager uit dan verwacht. Tandengeknars in heel het land. Niet in het minst bij de PS. En die zogenaamde fiscale autonomie voor de deelstaten is ook alleen maar een brooddoos met een paar kruimels in.
Ik herhaal het: het is niet om te lachen. Maar toch een beetje tragikomisch. Zeker als je leest dat Charles Michel zegt dat de bijzondere financieringswet waarschijnlijk elk jaar voor verrassingen zal zorgen! “Gouverner, c’est prévoir”, dat fameuze gezegde, mogen we hier ook vergeten.
Met Pinksteren daalt de Heilige Geest neer. Hopelijk blijven de “Vurige Tongen” hangen boven de hoofden van alle Vlamingen die nog niet door hebben dat ze bedonderd zijn door de zesde staatshervorming. En die nog niet beseffen dat de zevende er moet en zal komen. Maar zelfs voor de “Vurig Tongen” is de schedelpan van een Eric Van Rompuy of van een Servais Verherstraeten wellicht te dik.
En met deze bedenking sluit ik af!
