Vergezicht
Grenzen opzoeken is heel fijn om te doen. Langs die grenzen wandelen en deze zo nu en dan oversteken is nog veel leuker. In de verte een vergezicht. Heel dichtbij een ontmoeting. Om kennis te maken met werkelijke – en niet kunstmatig gecreëerde- behoeften die eerder, want nooit geleerd, nog onmogelijk leken. Diep van binnen, langdurig en systemisch onderdrukt, woont hij in ons: de radicale wandelaar.
Vliegvakantievlucht
Veel mensen denken, doen en leven vanuit het sociale en politieke systeem en logica waarin ze zijn grootgebracht. Een ‘duurzaam’ systeem van nooit genoeg, altijd weer meer, groter, boven de ander uit steken.
Klein geluk is niet genoeg. Kleinschalig leven, werken, consumeren, produceren, reproduceren, het is iets voor de dromer, de wandelaar. We kunnen er de wereld niet mee voeden, niet van nog meer materie voorzien. Want ja, wie drinkt er dan nog coca cola of schaft er dan nog een ‘sociaal geproduceerde’ voor velen onbereikbare Tesla aan? Nee, het moet grootschalig, er moet economische groei inzitten, exporteerbaar zijn. En vooral ook verderop mensen nog meer afhankelijk maken, hun autonomie afnemen. En het moet hier natuurlijk werkgelegenheid opleveren. Zonder dat: stemmenverlies. Betaalde (loon)arbeid is leven en vrije tijd vervliegt in een vliegvakantie. Een vlucht van een ontzielde werkvloer naar tijdelijk genot in gele hesjes en daarna weer terug naar de ‘fabriek van de vervreemding’.
‘Schop de mensen tot ze een geweten krijgen’.
Het geraffineerd systeem past zich moeiteloos aan en zet steeds weer een ander masker op. Ongemerkt krijgen wij van haar een tredmolen. Als gekooide hamsters zijn wij. Vul de wangen van het beestje, laat hem rennen, mat hem af, geef hem zo nu en dan een versnapering, hou hem in leven. Niet meer dan dat. Gun hem geen rust noch vrije tijd. Meer dan 200 jaar kapitalisme is gebaat bij goed verdienende dealers en verslaafden, veel verslaafden. Zij worden geacht aan haar infuus te hangen, zo nu en dan boos te worden en dragen misschien wel een betaalbaar gele wegwerphesjes. De ‘klimaatasociaal’ is geboren en vult hoewel hongerig nog meer dan ooit tevoren zijn wangen. Een bruine wolk trekt voorbij. De regen komt met bakken naar beneden. Het systeem trekt een regenjas aan en kleurt- in de hoop niet te worden opgemerkt- van geel naar bruin. Het kameleonkapitalisme verhoogt zijn dijken. Als het kaartenhuis uiteindelijk dreigt in te storten kan ze nog altijd een oorlog beginnen. In een felle klacht tegen de oorlog schreef Louis Paul Boon al in de vorige eeuw: ‘Schop de mensen tot ze een geweten krijgen’. Hoewel deels anders van vorm zijn de oorlog, zijn stoottroepen, handlangers, voetvolk en bevelhebbers nooit ver van huis geweest.
Langs de paden van hoop
Is de klimaatcatastrofe met de daarbij horende oorlog en honger te voorkomen? Sommige oorlogen zijn al begonnen.Welke paden gaan we bewandelen zonder onderweg neergemaaid te worden.Kortom, is er nog hoop? Waar halen wij die hoop, dat nieuwe vergezicht dan vandaan? Uit het stemhokje? Of gaan we voorbij de horizon zoeken naar iets van hoop, vreugde en een meer dan leefbaar leven. Of moeten we juist veel dichterbij zoeken. In een vergezicht, langs en voorbij de grenzen van het onvoorstelbare is er altijd hoop.
Dichtbij het voorstelbare
Zelf alvast beginnen en daarbij het systeem zoveel mogelijk negeren is een goed uitgangspunt. Durf een vreemde vogel te zijn. je zult zien dat er meer vreemde vogels zijn dan je eerder gedacht had. Niet iedereen heeft gelijke kansen wel eigen mogelijkheden. Daar houden we ook rekening mee. De meer kwetsbaren, dat kunnen mensen, dieren of planten zijn gaan we dan ook vanuit een nieuw bevochten vrijheid en vrije tijd helpen.
Mogelijke acties
Een paar (niet uitputtende) hints- het gaat even om nieuwe inzichten en het loslaten- voor een ieder met een goede gezondheid:
1. Vraag je af of je (in loondienst) nuttig bezig bent. Zo nee, kap met je werk en gebruik je creativiteit om opnieuw te beginnen met geheel iets nieuws. Iets wat je werkelijk leuk en fijn vind om te doen.Veel mensen praten erover. Dat is goed. Maar neem ook de beslissing en blijf niet rond dobberen en mopperen.
2. Wordt vegetariër of nog beter maar iets moeilijker veganist.
3. Bepaald de mode je klerenkast of gewoon kleding die je nodig hebt. De kringloop heeft van alles en binnen families gaan mensen ook dood. Een jas van je vader, moeder, vriend of andere verwant is vaak ook prima en heeft meer bezieling.
4. Koop voedsel zoveel mogelijk biologisch of nog beter biodynamisch en/of uit de buurt. Mijd supermarkten. Over tijd voedsel is vaak ook prima. Nu je meer tijd hebt kun je wat meer rond scharrelen of eventueel over hekken klimmen.
5. Heb je een tuintje verbouw dan zelf wat makkelijk te telen groenten. Het zal niet voldoende zijn maar alleen het bezig zijn maakt je al meer bewust dat voedsel niet in een plastic zakje van supermarkt groeit.
6. Pak zoveel mogelijk de fiets, bakfiets of het openbaar vervoer. Laatste moet natuurlijk wel veel beter geregeld worden vooral op het platteland en meer algemeen een aanpassing van de infrastructuur. Meer asfalt is natuurlijk geen oplossing.
7. Douche zo weinig mogelijk met shampoo en gebruik geen deodorant of parfum. Dit zijn typische artikelen van de nutteloosheid hoewel reclames je op andere meer kapitalistische gedachtes proberen te brengen.Water en een stukje zeep is veel gezonder. Vanuit deze simpele actie kom je erachter dat er nog veel meer producten van nutteloosheid zijn.
8. Richt je leven op meer (samen) buiten zijn. Vliegvakanties zijn vaak een teken van leegte, een vlucht uit de dagelijkse sleur van nutteloosheid. Als je doet wat je leuk vindt is het meeste in je directe omgeving al fantastisch,mooi en leuk. In de tijd zelfs steeds leuker en meer bijzonder.
9. Richt je leven op meer vrije autonoom te besteden tijd in plaats van op verplicht opgelegd werk. Voor jezelf maar ook voor elkaar is vrije tijd een goede inspiratie bron om geheel anders (samen) te werken, te denken, te leven en te wonen.
10. Ga samen de straat op en/of voer waar mogelijk actie, ook op andere manieren. Teveel in eigen ‘bubbel’ rondtollen heeft weinig zin. Actievoeren kan zowel individueel of samen op vele verschillende manieren. Neem ook je rustperiodes. Constant actievoeren kan ook vermoeiend zijn. Besef dat je eigen verandering op zich al een langdurige actie is.
11. Durf een vreemde vogel te zijn
Radicaal?
Kortom wees creatief en zoek de grenzen van jezelf en het systeem waar je in groot gebracht bent op. Bij de grens zie je pas wat er aan de andere kant allemaal nog meer mogelijk is. Het systeem noemt de grens benaderen en oversteken radicaal. Negeer deze Rutte-achtige neoliberale sukkeligheid.Je bent immers lekker positief bezig.
Loslaten en weer verbinden
Bovenstaande werkt voor mij tot nu toe prima. Het loslaten van een vaste routine, de angst voor het schijnbaar ongewisse en het vaarwel zeggen tegen nutteloze materie zijn misschien wel het moeilijkst. Als je het eenmaal losgelaten hebt denk je: hoe heb ik dat nou allemaal zo belangrijk kunnen vinden.
Je brengt het systeem van kunstmatigheid en ‘het nooit genoeg’ al aardig aan het wankelen. Dus niet eerst op je buurman of buurvrouw wachten. Laat ze maar in hun glimmende Porsche vol ingeblikte armoede. Buiten het stemhokje is er de meeste kans op verandering en vooral verbinding.
Als iedereen zijn grenzen opzoekt en wij elkaar aan die soms wat verschillende grenzen ontmoeten is er heel wat om aan elkaar te laten zien en is er veel meer mogelijk dan een slechts leefbaar leven binnen de tralies van een wereldwijd ziekenhuis waarvan een enkele elitaire kaste de sleutels blijft houden. Nee, is niet genoeg (Naomi Klein). Kom zelf in actie en voer actie. Geef jezelf desnoods een schop onder de kont. Als je kunt wandelen: ga wandelen.Radicaal? De oorlog is als jij dat wil en met enig geduld voorbij.
System Change- Not Climatchange
