Mijn Ipod gaf er de brui aan. Niet geheel onverwacht, hij sputterde al even tegen, maar toch was ik niet voorbereid.
Sinds we verhuisd zijn (nu toch al ruim drie jaar) staat onze platen en CD collectie op de zolder stof te vangen. Alle muziek waar we regelmatig naar luisteren staat immers op de Ipod, een harde schijf, Youtube, Soundcloud, luisterpaal,… maar de Ipod stond toch centraal.
Bijna 50 Giga aan muziek stond er op die Ipod. Maar nu is dat allemaal dus weg. Ik weet zelf niet wat er allemaal op stond. Veel van wat er op stond heb ik in geen jaren nog beluistert, omdat ik niet goed vond of omdat ik het vergeten was, of…. een beetje zoals met mijn platen en CD colectie: er zitten heel veel tussen die nooit meer gedraaid worden, en toch doe ik ze niet weg.
Maar nu mag ik dus opnieuw beginnen.
Ik heb me voorgenomen om dat deze keer niet te doen zoals de voorgaande keren: snel alle bestanden kopiëren naar de Ipod. Niet alleen omdat dat deze keer niet gaat. Met wat geduld en gepruts zou het misschien lukken om de harde schijf uit de IPod te krijgen en ze de bestanden over te zetten.
Ik heb trouwens momenteel het geld niet om een nieuwe MP3 speler aan te schaffen met een gelijkaardige capaciteit. Op mijn smatphone kan ik Voor 16 GB aan muziek plaatsen. Eigenlijk is dat nog meer dan genoeg, maar deze keer wil ik album per album doen,…
Twee harde schrijven en een smartphone.
Eén harde schijf waar de hele zwik op staat en wordt op geplaatst, de smartphone en dan één harde schijf waar ik plaats wat ik wil bijhouden.
En nu wil ik dus vertellen wat ik weerhoud. Wil dat zeggen dat ik de rest in de prullemand ga werpen,… misschien, maar mischien ook niet. Wellicht zal ik nog wel veel bijhouden op een harde schrijf…. een map met : rommel op niet weg te gooien.
Alles van de The Clash staat al op de smartphone en alle harde schijven, maar daarover later meer.
The Damned
Ik moet jullie eerlijk opbiechten dat het echt jaren gelden was dat ik nog een album van deze band geluisterd had. Af en toe kwam ik ze wel eens tegen op een verzamelaar over ‘Punk’ met hun onvermermijdelijke ‘Neat Neat Neat’.
Maar eigenlijk had ongelijk. AL wil ik er gelijk bij zeggen dat ik niet verel verder kom dan hun eerste album Damned Damned Damned.
Het klinkt heerlijk rauw, ongecompliceerd, rechtdoor,… Punk dus. En toch, de songs verraden dat ze dat ze verdomd goed weten waar ze mee bezig zijn. De teksten hebben dat typisch naïve boze, “Stab your back” gehalte,… het geluid, de songstructuur, … is helemaal niet zo naïf.
“Feel the pain” met andere woorden….
Ik had nog wel wat meer materiaal zitten van The Damned,… ze namen zelfs nog een album op in 2008. Live zal het best leuk zijn maar om het even welke opname van de Paranoiacs klinkt beter origineler dan dat: spijtig.
Maar wat daarvoor opnamen mag er zeker en bevat nog wel een aantal punk klasiekers: “Love song” in 1979,…
Toch denk ik dat ik enkel hun eerste album op mijn smartphone ga laten staan. Al moet ik zeggen dat ik mischien ‘Machine gun ettiquette’ en ‘the black album’ ook ga overhouden,…
Of ik iets ga wegsmijten van The Damned… Nah … daarvoor is plaats op harde schijven te goedkoop geworden.
Ken je The Damned niet dan kan je redelijk gemakkelijk een paar nummers van hen beluisteren op allerlei websites voor je dingen gaat kopen.
