Het chinese ministerie van Buitenlandse Zaken heeft een essay gepubliceerd met de titel ‘US Hegemony and Its Perils‘, een vernietigende aanval op de Verenigde Staten en hun verlangen om de wereld effectief te regeren.

Het essay werd breed gepubliceerd in de chinese staatsmedia en was waarschijnlijk het hardste dat ze ooit hebben gepubliceerd, althans wat Washington betreft. Het valt samen met de recente toespraak van de Russische president Vladimir Poetin. Het valt de VS aan over een breed spectrum van onderwerpen, en schetst de veelzijdige inspanningen van Washington om exclusieve dominantie over de hele planeet te bereiken en te behouden. Dit omvat militair optreden, zoals in Irak en Afghanistan, maar ook inmenging in interne politieke aangelegenheden van landen in de vorm van staatsgrepen en revoluties.

Het essay bespreekt de Arabische lente, de inmenging van de VS in Latijns-amerika, waaronder de staatsgreep van de CIA in Chili en pogingen om de regeringen van Cuba en Venezuela te ondermijnen, en de “kleurenrevoluties” in voormalige Sovjetstaten zoals Oekraïne, Georgië en Kirgizië. Het veroordeelt vervolgens hoe Washington het onderwerp democratie als wapen gebruikt en landen dwingt partij te kiezen. Het bestempelt de VS als een land “gekenmerkt door geweld en expansie” dat zijn tegenstanders verplettert met sancties en “economische dwang” en beweert dat de (amerikaanse) dollar “de belangrijkste bron van instabiliteit en onzekerheid in de wereldeconomie” is.

Nog nooit heeft het chinese ministerie van Buitenlandse Zaken zo’n vernietigende aanval op de VS gelanceerd. Ondanks de vijandige houding van Washington tegenover Peking is China jarenlang uiterst terughoudend geweest als het om de VS gaat. Het bleef lange tijd bij de overtuiging dat het mogelijk is om normale betrekkingen met Amerika te onderhouden, dat het land op de een of andere manier tot rede kan worden gebracht en dat de bilaterale betrekkingen tussen de VS en China kunnen verbeterd en gestabiliseerd worden. Het geloofde ooit dat na het opstappen van de regering-Donald Trump de zaken onder Joe Biden weer ‘normaal’ konden worden.

Niets was echter minder waar. Na twee jaar in functie heeft de regering-Biden laten zien dat ze strijdlustiger en agressiever tegenover China is dan Trump en zijn collega’s ooit waren geweest. De relaties zijn van het ene nieuwe dieptepunt naar een volgende gezakt. Het presidentschap van Biden heeft het amerikaanse China-beleid getransformeerd van een reeks van “America First” Trumpiaanse grieven over handel, tot een allesomvattende campagne van militaire en strategische inperking die de spanningen dramatisch heeft doen escaleren. Trump was een onderhandelaar, die handelsovereenkomsten met China wilde sluiten om de amerikaanse belangen te behartigen en die daarbij tarieven als hefboom gebruikte. Het woord ‘compromis’ komt daarentegen niet voor in het vocabulaire van Biden.

De regering-Biden heeft herhaaldelijk beweerd dat ze “vangrails” en “communicatielijnen” met Peking wil, maar haar acties hebben haar echte bedoelingen getoond: van het toestaan van het zeer provocerende bezoek van Nancy Pelosi aan Taiwan, tot de paranoïde heisa over een weerballon, tot het dwingen van derde landen om de toelevering aan de hele chinese halfgeleiderindustrie stop te zetten. De conclusie waartoe Peking uiteindelijk is gekomen, is dat er met de Verenigde Staten geen serieuze dialoog mogelijk is. Het is een verspilling van tijd. China wordt geconfronteerd met een oorlogszuchtige, hegemoniale actor die ter kwader trouw is en die koste wat het kost probeert China in te dammen en het strategisch te verpletteren.

De VS forceren aldus een verandering in het buitenlands beleid van China. Decennialang was het China’s filosofie om de confrontatie met Washington te mijden en samenwerking te zoeken, om te voorkomen dat de amerikanen een koude oorlogsbeleid van inperking zouden volgen en de economische ontwikkeling van China zouden verhinderen, wat de allesoverkoepelende binnenlandse prioriteit van de Communistische Partij is. Dit is de reden waarom China, zelfs toen de VS vijandig werd, lange tijd ambivalent en terughoudend bleef. Het wilde geloven dat de relatie met Amerika kon worden gered en dat dit beleid kon worden gecompenseerd.

China ziet nu in dat het niet de beste keuze is om Washington te sussen, maar dat zijn voortdurende ontwikkeling en welvaart afhangen van het in stand houden van een multipolaire wereld waarin de amerikaanse macht verwaterd wordt. China heeft de amerikaanse hegemonie formeel geïdentificeerd als de grootste bron van instabiliteit, chaos, ongelijkheid en conflicten in de wereld, in navolging van de opmerkingen van Vladimir Poetin.

Als zodanig hebben de VS er geen belang bij om de opkomst van een ander land, dat hun monopolie op de wereldmacht uitdaagt, te aanvaarden of ermee te leren leven, in de overtuiging dat hun hegemonie een soort goddelijk recht is en zodoende weinig hoop latend op enige “stabiliteit”. Ze zullen er alles aan doen om te proberen China te bedwingen en zijn integratie met de wereldeconomie te verbreken.
Hoewel dit niet betekent dat Peking iets roekelooss of risicovol zal doen, betekent het wel dat het eindelijk wakker is geschoten voor de uitdaging waarvoor het staat en niet langer meer, na tientallen jaren van hartelijke banden, naïef of misleid is over de ware aard van het amerikaans regime.

Door Timur Fomenko, een politiek analist op RT.
23 Februari 2023

Bron: [gecensureert].com; delen op sociale media toegelaten.
vertaald uit het engels

Mocht het niet lukken gecensureerde links te openen, doe dan een internet-opzoeking naar “censorfree dns servers” en hoe u de DNS-instellingen van uw computer(-netwerk) kan aanpassen.
Een programmaatje dat bij dit laatste nuttig kan zijn is bv ‘DNS jumper‘. Er bestaan ongetwijfeld nog tientallen gelijkaardige programma’s.