Geachte mijnheer de minister
Vol ongeloof vernam ik dat het
Bfast-team terug geroepen wordt, omdat men bij Buitenlandse Zaken de
raad van experts naast zich neerlegde en geen veldhospitaal voorzag,
en omdat de Nepalese regering vindt dat er reeds genoeg hulp en
reddingsteams aanwezig zijn.
Wat betreft het eerste argument: als
men dan toch de raad van experts in de wind slaat, waarom dan
überhaupt hun mening vragen? Zo’n expertise kost geld en als het
ministerie het dan toch beter weet, dan kan er op dit vlak in ieder
geval al bezuinigd worden.
Maar het is vooral het tweede argument
dat me deed besluiten me rechtstreeks tot uw kabinet te richten:
volgens Nepal is er hulp genoeg aanwezig. Waarop de Nepalese regering
zich baseert om dergelijke uitspraken te doen nog voordat elk gebied
bezocht is, weet ik niet, misschien hebben zij ook experts
geraadpleegd en daarna besloten hun raad te negeren; ik wil u echter
verzekeren van het feit dat er nog heel veel hulp en hulpgoederen
nodig zijn voor de Nepalese bevolking en dat het Bfast-team al lang
onderweg had moeten zijn naar de afgelegen gebieden van Gorkha –
met of zonder veldhospitaal.
Ik ken persoonlijk een vlaming die al
jaren in Nepal woont en er in de paraglide sector werkt, zij staan
letterlijk te schreeuwen om hulp, zowel in de vorm van mankracht voor
het ruimen van puin en het begraven van doden voordat er epidemies
uitbreken, als in de vorm van tenten, voedsel, ontsmettingsmiddel.
Dagelijks rijden verschillende teams van locals en buitenlanders met
volgeladen jeeps van het amper getroffen Pokhara naar het zwaar
getroffen Gorkha, gefrustreerd omdat al hun fantastische inspanningen
slechts een druppel op een hete plaat zijn. Elke dag bellen we via
Skype en elke dag vraagt hij waar de hulp blijft, een week na datum
hebben ze nog altijd geen enkele helikopter of vrachtwagen of wat dan
ook van de VN gezien.
Hij verwittigt ook voor de zware
corruptie in Nepal, waardoor hulpgoederen door de regering
aangeslagen worden (nadat er invoertaksen op werden gehoffen) en
verkocht op de zwarte markt, NGO’s krijgen er niets van te zien en de
arme bevolking dus al helemaal niet. Geld dat gedoneerd wordt aan
officiële instanties verdwijnt op dezelfde manier. Omdat we hieraan
van buitenaf weinig kunnen veranderen, is het dus extra noodzakelijk
ervoor te zorgen dat we daadwerkelijke hulp bieden aan de bevolking,
en zeker niet het Bfast-team terug trekken omdat de Nepalese regering
de omvang van de ramp zwaar onderschat (ze gaf dit gisteren zelf toe
op de Nepalese televisie).
Laat al die mensen die staan te
springen om te helpen, doen waarvoor ze naar Nepal gingen: helpen.
Laat andere landen een veldhospitaal sturen (er zijn er vast die de
raad van experts niet in de wind slaan) en laat onze mensen puin
ruimen, waterputten herstellen, rijst verdelen, mensen troosten en
huizen heropbouwen – het gaat net als in Haiti nog jaren duren
voordat men deze ramp te boven gekomen is en er is echt nog veel nood
aan alle soorten hulp.
Gelieve de leidinggevenden van het
Bfast-team contact te laten opnemen met KarmaFlights.org in Pokhara
(via hun website of facebook), zij kunnen hen onmiddellijk vertellen
wat er nodig is en waar.
De raad van experts negeren was een
politieke flater, maak er aub ook geen economische flater van door
het Bfast-team te laten terugkeren voordat ze zich maximaal ingezet
hebben; ze zijn er nu! Anders sturen we bij volgende
natuurrampen beter ineens onze kat, dat scheelt de moe-bezuinigde
belg een pak belastinggeld dat beter besteed kan worden dan aan
overbodige experts en nutteloze vliegtickets (tenzij België aandelen
heeft in kerosine, dat zou één en ander nog kunnen verklaren).
Met dank en vriendelijke groeten
