-‘Wilt u verdergaan in het Nederlands, druk 1.’

Ik tikte op het cijfer 1 op mijn smartphone.

-‘Heeft u een vraag over uw aanrekening, druk 1. Heeft u vragen over onze diensten, druk 2. Voor alle andere vragen, druk 3.’

Ik drukte op 3.

-‘U wordt zo dadelijk doorverbonden met een medewerker, blijf aan de lijn.’

Nu ik een fijn evenwicht heb gevonden tussen werk en privé, rest er me nu en dan nog wat tijd die ik naar believen kan indelen bij het een, dan wel het ander. Het leek me dan ook geen slecht idee om, in het licht van de afwerking van onze verbouwing, op zoek te gaan naar een bescheiden extra bron van inkomsten, die bovendien geen te grote hypotheek legt op dat fragiele evenwicht tussen werk en vrije tijd.

Ik werd doorverbonden.

-‘Goede middag, met Sandrine van Telenet, waarmee kan ik u van dienst zijn?’

-‘Ah, goedemorgen mevrouw Sandrine, met Stefaan Vermeulen… ik ben klant bij u.’

Sandrine grinnikte even hoorbaar.

-‘Dat is fijn, meneer Vermeulen, en heeft u een welbepaalde vraag, over onze diensten of zo?’

-‘Nee, ik zou graag de dienst adviezen spreken, als dat kan.’

-‘U kan uw vraag aan mij stellen, meneer Vermeulen, wij hebben één klantendienst, waarin alle adviezen worden samengebracht, zeg maar.’

-‘Ah, dat is speciaal… dat uw adviesraad deel uitmaakt van de klantendienst… meneer Bracke werkt dus voor de klantendienst, enfin, werkte…’ Dat laatste murmelde ik min of meer, waardoor Sandrine me niet helemaal had verstaan.

-‘Wat brak er, meneer Vermeulen, uw internetkabel? Dat lijkt me sterk…’

Ik onderbrak Sandrine.

-‘Nee, nee, ik bedoelde, in verband met die adviezen…’

-‘Ja, meneer Vermeulen, waarover had u graag advies gehad?’

-‘Ah, maar het is andersom, ik wil u graag advies geven.’

Ze grinnikte weer duidelijk hoorbaar.

-‘U wilt ons advies geven, dat is fijn, meneer Vermeulen, wij appreciëren de mening van onze klanten. En waarover wilt u dan advies geven?’

-‘Eh, dat lijkt me meer van jullie af te hangen. Jullie stellen de vragen en ik geef advies.’

Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn, het waren zo van die seconden die dagen lijken te duren. Ik checkte even of Sandrine er nog was.

-‘Mevrouw Sandrine?’

-‘Ja, meneer Vermeulen, ik ben er nog. Maar ik weet niet of ik u goed begrijp. Normaal is het de bedoeling dat u als klant belt met een vraag. Natuurlijk zijn wij ook geïnteresseerd in tips van onze klanten, maar echt advies zoals u het formuleert…’

-‘Ok, maar volgens mij gaat dat gewoonlijk ook niet via de telefoon, dat zou wel echt te makkelijk verdiend zijn, niet? Ik denk dat ik moet komen vergaderen, in een echte adviesraad.’

-‘…’

-‘Mevrouw Sandrine?’

-‘Meneer Vermeulen, mag ik u even doorverbinden met mijn directe chef, blijft u aan de lijn. Nog een prettige dag, meneer Vermeulen.’

Ik wachtte geduldig af, met enige spijt in het hart. Sandrine had me een heel correcte en aangename collega geleken, ze had gerust deel mogen uitmaken van die adviesraad. Het wachtmuziekje werd even onderbroken, twee korte blieptonen, nog een seconde wachtmuziek en toen werd ik doorverbonden.

-‘Met Robert Wattieux, wat kan ik voor u betekenen?’

-‘Ah, meneer Wattieux, het is hier Stefaan Vermeulen… Ik veronderstel dat u lid bent van de adviesraad binnen Telenet?’

-‘De adviesraad? Niet echt, meneer Vermeulen… Had u een specifieke vraag?’

-‘Wel, ik bel eigenlijk in verband met meneer Bracke…’

-‘Olaf Bracke, van de facturatie? Dan hebben ze u verkeerd doorverbonden, meneer Vermeulen. Momentje…’

-‘Nee nee, meneer Wattieux, niet Olaf. Siegfried. Siegfried Bracke!’

-‘Siegfried Bracke? Hier werkt geen Siegfried Bracke… of wacht, is dat niet die uit het parlement?’

-’Absoluut. Het parlement, maar hij werkt ook bij jullie als lid van de adviesraad. Enfin, werkte…’

-‘Daar heb ik iets van gelezen, ja.’

-‘Gelezen?’

-‘Ja, meneer Vermeulen, in de krant.’

-‘Dat is ook niet zo sierlijk, van meneer Bracke, om u dat niet persoonlijk mee te delen dat hij vertrekt. Dat moet u dan in de krant lezen?’

-‘Maar meneer Vermeulen, ik ken meneer Bracke niet persoonlijk, enfin, ik heb hem nog nooit gezien hier.’

-‘Dus hij kwam ook niet eens opdagen op uw vergaderingen, zegt u?’

-‘Op onze vergaderingen? Maar wat moeten wij met Siegfried Bracke op onze vergaderingen?’

-‘Ok, ik dacht dat zoiets werkte met vergaderingen, zo’n adviesraad. Is dat enkel via telefoon of e-mail dan?

-‘Meneer Vermeulen, adviesraad… u bent hier bij de klantendienst!’

Nu werd het even stil aan mijn kant van de lijn.

-‘Meneer Vermeulen? Kan ik nog iets voor u betekenen?’

Ik herpakte me, en besloot alsnog mijn eerste advies met de man te delen.

-‘Welja, u kan fiks besparen via mij.’

-‘Wij kunnen besparen via u?’ Meneer Wattieux zuchtte even diep, maar ging dan verder.

-‘Dat is interessant, meneer Vermeulen, en hoe kunnen wij dat doen volgens u?’

-‘Wel, dat forfait mag u al laten vallen om te beginnen. Betaald worden om niets te doen, daar ben ik niet zo’n fan van, ook niet voor mezelf. Ik denk niet dat je daar een beter mens van wordt…’

-‘Meneer Vermeulen, als u uw abonnement wil opzeggen om zo uw forfait, zoals u het noemt, te laten vallen, dan moet ik u even doorverbinden met één van mijn medewerksters.’

Ik ging echter gewoon verder met mijn betoog.

-‘Dat is dan al een jaarlijkse besparing van 12000 euro, dat lijkt me niet slecht om te beginnen.’

-‘Een abonnement van 1000 euro per maand? Dat bestaat bij ons niet, meneer Vermeulen.’

-‘Nee nee, geen abonnement, ik bedoel mijn zitje in die adviesraad van jullie. Daar is nu toch een plek open, niet?’

-‘Meneer Vermeulen, ik ga u nog een fijne dag wensen…’

-‘Meneer Wattieux, 12000 euro, zomaar, in één keer…. en die vergaderingen zelf… ik stel voor dat ik als zelfstandig kunstenaar mijn gewoonlijk tarief reken, dat is 35 euro per uur, hoelang duren die vergaderingen? een tweetal uurtjes, maar ik moet wel naar Mechelen komen natuurlijk, ik geloof dat een ticket heen en terug een kleine 15 euro kost, tenminste als ik zo’n Railpass koop, maar dat schiet ik wel voor als we een vaste afspraak kunnen maken. Dat zou alles samen 85 euro per vergadering zijn. Lijkt me een faire deal, jullie besparen… even rekenen… 2000 min 85, dat is 1915 euro per maand plus natuurlijk dat forfait van 12000 per jaar, dat is omgerekend…’

Ik pauzeerde even omdat ik de indruk kreeg dat er niet meer geluisterd werd aan de andere kant van de lijn. Dat bleek te kloppen, meneer Wattieux had ingehaakt. Ik zat even na te denken of ik meteen terug contact zou opnemen, toen mijn vrouw achter me opdook.

-‘Bolleke, ik heb je advies nodig.’

Ik keerde me om met een brede smile en zag mijn vrouw twee verschillende tegeltjes de hoogte in steken. 

-‘Voor het terras… deze of deze?’ Ze hief de stenen afwisselend nog wat hoger.

Achter mijn atelier ligt nu nog een stukje brakke grond, maar voor de zomer zouden we daar graag een fijn terrasje aanleggen. Ik tuurde even naar beide tegels en trok toen een wat stuurs gezicht naar mijn geliefde.

-‘Wat kosten die allebei?’