Apen apen apen na
Het moet zowat sinds de lagere school geleden zijn dat ik smalend en gedekt door de achterban bij ongepast gedrag naar klasgenoten uitriep “apen apen apen na!”. Hierbij met de vinger gesticulerend in de richting van de vermeende aap. Een paar jaar later kon ik mij dit gezien mijn status van alleswetende puber niet meer permitteren. Zo raakte het apen apen apen na op de achtergrond en kwam het zelfs niet meer in mij op toen ik als volwassene met enige regelmaat al eens een aap zag die de andere nabootste.
Maar gisteren schoot het mij plots weer te binnen. Ik moest het eerst een paar keer zelf herhalen om er weer gewend aan te worden en na een paar oefensessies had ik het weer volledig onder de knie, inclusief het vingerwijzen.
Boertigheid is de kracht van verandering
Hoe dat zo gekomen is? Wel sinds de aanstelling van Donald Trump is, zoals u ook zelf weet, niets meer hetzelfde. Echt nieuws is fake nieuws geworden, fake nieuws wordt als echt nieuws verpakt. Boertigheid als kracht van verandering en u kan er zelf ook wel nog een paar bedenken.
Wat opviel en opvalt is dat toch wel een heleboel mensen geloven in de kracht van Donald Trump en hem bijgevolg ook gaan na-apen. Zo legt Donald Trump alle schuld van zijn ellendige leven bij de media en als de media even weg is bij de democraten. Bart De Wever moet één van de eersten geweest zijn die dat doorhad, misschien heeft Trump het zelfs van hem ge-aapt, en zo komt het dat wat hem betreft alles de schuld is van de Walen en bij gebrek aan Walen van de socialisten en pas als laatste de schuld van de media. Net als Trump betreedt hij de arena bij voorkeur met een Romeinse helm op het hoofd maar ruilt die al gauw in voor een halve eierschelp als het klimaat dat verreist en waar camera’s hangen mag er bovendien een traantje gepinkt worden.
I write I’m sorry but my letter keeps coming back
Menselijkheid en medeleven worden bewierookt bij N-VA maar er hangt telkens ook een maar aan. Het medeleven met het overlijden van een kind is groot maar de ouders zijn er wel zelf verantwoordelijk voor. En zo komt het dat ook Tomas Roggeman, jongerenvoorzitter van N-VA, geïnspireerd door deze machtige man, zichzelf tot een gelijkaardig niveau probeerde op te krikken en toen kwam de na-aperij uit de mouw:
629 migranten zitten vast op een reddingsschip,
“Return to sender” maakte de jongerenvoorzitter zich vrolijk.
Het onvermogen om medeleven te vertonen zorgde ervoor dat hij de eerste kritische opmerkingen moest afwachten om zich te verontschuldigen.
“I write I’m sorry but my letter keeps coming back” gaat het lied van Elvis verder.
Nog maar eens zal de N-VA kiezer in oktober moeten beslissen of hij nog deel wil uitmaken van deze Boertige Vlaamse Alliantie.
En de 629 migranten? Daar steekt Tomas als jongerenvoorzitter geen poot naar uit, ondanks zijn verontschuldigingen. Of hoe je een voltallige jongerenorganisatie tot schande maakt.
