De meeste kinderen hebben er wel eens last van, maar praten er liever niet over. Hier komen we op een gebied dat moeilijk te onderzoeken is. Harde cijfers zijn er dan ook nauwelijks. Vanaf het moment dat u denkt de luiers definitief de deur uit te kunnen doen totdat uw kind al bijna in de puberteit is, en in sommige gevallen ook daarna, kan je kind nog in het bed plassen. Maar we hebben als ouders wel mogelijkheden om het probleem een beetje dichter bij een oplossing te brengen.

In de eerste plaats moet je natuurlijk nooit in paniek raken. Het is belangrijk niet nerveus te reageren, vooral omdat je kind iets meemaakt dat hem of haar bijzonder gevoelig maakt voor kritiek. Als je kind angst of onzekerheid bij je waarneemt zal het er van uit gaan dat er iets ernstigs gebeurd is, terwijl het bij opgroeiende jongens en meisjes beslist vaker voorkomt.

Laat je niet teveel leiden door de adviezen van anderen. Wanneer je mensen uit je omgeving raadpleegt, zoek dan personen die ervaring hebben op het gebied. Je eigen moeder of een vriendin die je vertrouwd. Maar laat hun advies niet in de weg staan van je eigen intuitie.

Ga jezelf of je kind niet vergelijken met anderen. Een kind vergelijken met anderen van dezelfde leeftijd, broers of zussen, vrienden of andere familieleden, is nooit goed in de gegeven situatie, het creëert alleen maar meer druk en spanningen.

Het is beter begrip te tonen. Ook als je denkt dat je kind achterblijft in de normale ontwikkeling en geen vooruitgang laat zien, wees niet teleurgesteld. Begrip tonen en hulp aanbieden is essentieel voor het proces om het bedplassen te gaan vookomen.

Zorg er voor dat je kind minder vocht opneemt. Voorkom vooral dat je kind de laatste uren van de dag veel drinkt. Tot twee uur voor het naar bed gaan kan het n;nog, daarna niet meer. Ook het glaasje water in de nacht moet van de lijst verdwijnen.

Beloon elke vooruitgang, hoe klein ook. En natuurlijk werkt het bestraffen van ‘mislukkingen’ en ‘foutjes’ juist averechts.

Wees toegankelijk. Praat met je kind, neem het in de armen en geef het troost. Lach met je kind, laat het voelen dat je dichtbij bent en bereikbaar.

Communiceer vooral verbaal. Houdt je eigen gebaren en vooral je lichaamstaal goed onder controle. Vergeet niet dat het lichaam vaak meer zegt dan je lief is.
Raak vooral niet in paniek. Schreeuw niet maar praat ook niet met een wat luidere stem. Dat helpt niet en zorgt alleen maar voor meer spanningen en stress, ook bij jezelf. Je kind heeft nu geduld en duidelijkheid nodig.

Houdt de gewoontes van je kind goed in de gaten. Een regelmatig leefpatroon is vooral tijdens dit proces enorm belangrijk. Pas het leefpatroon ook aan voor de leeftijd die je kind heeft. Het dieet moet gezond en evenwichtig zijn er mogen geen essentiële voedingsmiddelen ontbreken.

Geef je kind geen cafeïne houdende drankjes zoals koffie, thee of frisdranken met cafeïne. Het is geen goed idee kinderen stimulerende middelen te geven. Zo zijn er ook voedingsmiddelen die stimulerend werken en dus een gezond slaappatroon voorkomen. Vooral voedsel met veel kunstmatige toevoegingen en producten zoals chocolade.

Laat zien dat je zeker van jezelf bent en ontvankelijk. Als je kind ziet dat je zelf zeker in het leven staat, dan geef je daarmee een boodschap af. Wat er nu aan de hand is, en wat er nu moet gebeuren om het probleem op te lossen, dat kunnen we samen aan. Dat is de boodschap voor je zoon of dochter.

Praat echt met je kinderen en nodig je spruiten ook uit ook met je te praten. Praat met elkaar over leuke dingen, maar ook over problemen en moeilijkheden.
Zelfvertrouwen is een eigenschap waar we niet mee geboren worden. We krijgen het ook niet, zoals vitaminen, met ons voedsel mee naar binnen. Zelfvertrouwen bouwen we op tijdens ons leven. Geef je kinderen zelfvertrouwen mee op de weg door het leven, praat met je kinderen!

Foto?: www.publicdomainpictures.com