BART DE PAUW

Het is toch vreemd dat er een zaak “Weinstein” nodig is om de bal aan het rollen te brengen betreffende seksueel misbruik in de TV wereld.

Waarom wordt er gedurende 10 jaar gezwegen door vrouwen die slechte ervaringen hebben met Bart De Pauw?

En wat is “hun” eigen aandeel in het feit dat specifiek “zij” die melder zijn,het slachtoffer zijn?

Wordt dat eigenlijk onderzocht?

Je kan als vrouw signalen geven dat je het niet tolereert of je kan het melden, maar dat gebeurt blijkbaar niet. Misschien is voor hen de “carrière” belangrijker dan dit, maar wanneer het dan plots actueel is, dan kan het plots “wel”. Het is een denkpiste en ik beweer niet dat het zo gegaan is en dat het zo eenvoudig was, maar dit niet overschouwen is schuldig verzuim.

Ik vind het een schande dat zonder enige vorm van verder onderzoek en rechtspraak Bart De Pauw meteen de deur wordt gewezen. We leven blijkbaar in een klimaat nu dat het volstaat dat een vrouw een melding maakt, en je bent de pineut. Dat kan zelfs voedsel zijn voor gefrustreerde vrouwen die zich voorbijgestoken voelen omdat “zij” nooit een sms van Bart De Pauw ontvingen.

Ook hier beweer ik  niet dat dit zo is, maar leer me de mensen niet kennen. Los daarvan kent men toch het fenomeen van vrouwen die zich naar de “top” poepen en bij mijn weten is “poepen” iets dat je altijd met twee doet. 

Waar mannen een machtspositie hebben blijkt vaak “seksueel misbruik “ op te duiken.

Van Trump tot Bart de Pauw en alles wat er tussen ligt dat recent aan het licht kwam, zoals in de sport.

Er is duidelijk nood aan het grondig bekijken van dit fenomeen. Macht erotiseert en vrouwen voelen zich erg aangetrokken tot dat soort mannen. Vrouwen hebben van de natuur alle wapens meegekregen om mannen over stag te laten gaan en wanneer hen dat uitkomt zullen sommigen dat gebruiken. Het verstand van mannen verdampt snel wanneer er een seksuele sfeer hangt en een kleine meter lager wordt de gekende zone plots heel actief.

Mogelijk hebben een bepaalde vrouwen niet de intentie om het zo ver te laten komen met hun signalen, maar interpreteert de man dat als een “ja”.

Ik meen dat in deze samenleving er meer aandacht dient te gaan naar het risico dat bestaat bij leidinggevende figuren en dat zij hier een vorm van opleiding dienen te krijgen die hen wapent tegen het “over stag “ gaan. Ik bedoel hier niet mee dat ze dienen op te letten voor gehaaide vrouwen, maar dienen te waken over hun eigen gevoeligheid en suggestieve interpretatie. En voor vrouwen mag er evengoed een opleiding komen waarin zij ook bewust worden gemaakt van hun eigen houding. Het is een zinvolle overschouwing voor beide partijen die best via een gepaste cursus, opleiding, tegelijk aan beiden gegeven wordt.

Alleen zo kunnen we dit fenomeen mijn inziens inperken.

Bart de Pauw is een geweldige vent, zeer grappig en getalenteerd.

De man heeft een grote fantasie. Ik geloof – en ik heb dit bij mezelf ook al ervaren – dat het gevaar bestaat dat de grens tussen die fantasie en de werkelijkheid soms kan vervagen, waardoor je dingen doet, zoals in zijn geval, pikante sms-en sturen of ongewenste bezoeken afleggen waarvan je de draagweidte niet meer ziet.  Het geldt niet als een rechtvaardiging, maar als een vaststaand feit waar de modale mens geen kennis en voeling mee heeft. En als je aan de top staat is dat nog een bijkomend risico.

Wanneer je dan nergens signalen krijgt dat je te ver gaat, dan ben je blind voor het gevaar.

Wanneer je op een weg telkens op een vaste locatie te snel rijdt, maar er volgt nooit een boete, dan blijf je dat doen. En wanneer die boetes dan plots allemaal tegelijk “wel” in je bus vallen, dan barst de storm los. (Ook al is het een vergelijking, ik maakte dit zelfs ooit werkelijk mee toen ik een aantal jaren geen vast adres had).

Ik heb al jaren lang vastgesteld bij de houding en uitspraken van Bart dat zijn thermostaat erg gevoelig is. Wie een beetje oog en oor en intuïtie heeft dient dat ook al aangevoeld te hebben.

In verband met het doorheen halen van fantasie en werkelijkheid wens ik het volgende te getuigen.

Een paar dagen geleden kwam ik bij mijn kinesiste waar ik nu al 8 jaar kom.

Ze zij me: “kleed je maar al aan”, ik kom meteen. Ze bedoelde “kleed je maar al uit.”

Als man met ook een erg creatieve geest en veel fantasie dacht ik meteen aan het verhaal van de man met het Zorropakske aan die vanop de kast zijn op het bed liggende naakte en geboeide vrouw zou bespringen, maar door de kast zakte dewelke op slot was. De geboeide vrouw heeft gegild om de buren te alarmeren en uiteindelijk hebben ze de man na bevrijding met één of twee gebroken benen het ziekenhuis binnen gebracht “met Zorropakske nog aan.”

Omdat de kinesiste me zei “kleed je maar aan”, kwam die story me onmiddellijk voor de geest.

Ik vroeg haar of ik “mijn Zorropakse diende aan te doen?”

Ze zei me meteen dat ze niet graag had dat ik zulke dingen zei. Na 8 jaar is er uiteraard meer vertrouwen en openheid en ga je er van uit dat er geen vuiltje aan de lucht is, maar ik kon me meteen in haar inleven. Niet iedereen houdt van dezelfde humor en ik zei haar zelf dat ik er van uitging dat zij de professionele houding ten allen tijden wenste te respecteren. Ze beaamde dat meteen.

Ik waardeerde dat ze hier eerlijk over was en me dat dus meteen zei. Er werd meteen een grens af gebakend. Ze had ook nukkig en geïrriteerd kunnen worden waardoor ik dat dan op mijn beurt ook weer kon worden. Dat is omwille van die oprechte communicatie vermeden. Ik heb haar dat ook zo gezegd.

Enerzijds is er de creatieve geest en veel fantasie, anderzijds de partij die oprecht is en haar grenzen stelt in een oprechte communicatie.

En het is “dat” wat er nodig is in onze samenleving en “zeker”op deze risicofronten.

Want wij leven is een samenleving waar “vooral” héél veel achter het gat gebeurd en gezegd wordt, en waar mensen het hoofd omdraaien. En waarin men “vooral” klaar staat met negatieve verhalen, achterklap, roddels, maar waar men zich zelden of nooit positief uit. Het is een foute cultuur en ik naar mijn ervaring alvast “zeer erg Vlaams”! Laten we eindelijk eens oprechter met elkaar omgaan!

Bert Degrauwe