In Nederland is heel wat te doen rond het faillissement van de DSB (Dick Scheringa Bank) en de rol daarbij van de AFN (Autoriteit Financiële Markten). Een rechtbank in Amsterdam heeft het niet begrepen op de AFN omdat die naliet te onderzoeken of de DSB haar spaarders voldoende en juist informeerde over risico’s van achtergestelde depositorekeningen. De rechtbank kwam hierover met een tussenvonnis en de Volkskrant maakte dat begin deze week bekend.
De AFN is de Nederlandse toezichthouder en is te vergelijken met onze CBFA (Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen of Commission Bancaire, Financière et des Assurances) – sinds de crisis omgedoopt tot Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten (FSMA). Die is nu in België bezig met ‘het toezicht op de gedragsregels van toepassing op de financiële tussenpersonen’. Bij ons werden ook achtergestelde producten verkocht. Vooral op langere termijn werden obligaties aangeboden, die dan meestal wat meer opbrachten dan de klassieke kasbons. Sinds de crisis is daar – niet echt verwonderlijk – verandering in gekomen.
In haar brochure ‘Een tocht door het obligatielandschap – we hebben het voor u’ schreef de KBC daar in 2005 het volgende over: “Achtergestelde obligaties. In geval van faillissement geniet u als ‘gewone’ obligatiehouder dezelfde rechten als elke andere schuldeiser. Na vergoeding van de bevoorrechte en hypothecaire schuldeisers komt u als obligatiehouder aan de beurt. Er worden echter ook veel ‘achtergestelde’ leningen uitgegeven. Wanneer de schulden moeten worden vereffend komt u op de laatste rij van schuldeisersobligatiehouders te staan.”
http://kbc-pdf.kbc.be/vermogensopbouw/beleggen/obligaties.pdf
In Nederland werd het achtergesteld deposito onder meer door de DSB Bank en door Friesland Bank aangeboden. Ze boden een hogere rente, maar bij problemen is de rekeninghouder dus achtergesteld ten opzichte van schuldeisers met gewone spaarrekeningen, het bankpersoneel en de belastingen en bijgevolg de pieneut. Tegoeden in een achtergesteld deposito kunnen ook niet gerecupereerd worden via het depositogarantiestelsel van € 100.000.
In vergelijking met het aanbod dat de IJslandse banken deden, is dit dus ook niet mis. De hebzucht om 2 tot 3 maal meer rente te vangen, dreef Nederlanders naar de achtergestelde rommel van de DSB. Die ‘beleggers’ klagen nu de rol van de AFN aan in dit verhaal. Het tussenvonnis in Amsterdam kwam er na klacht van een vrouw die op die manier een half miljoen verloor.
Bron: ad.nl
