De 15-jarige Inger brengt haar dagen voornamelijk door in de zetel. “Ik heb dag en nacht buikpijn. Vaak ben ik zo moe dat ik er ziek van word. De trap kan ik amper op en soms is zelfs tanden poetsen of eten te vermoeiend.”

Ingers ziekte kwam plotseling. “Ik was twaalf en ging net naar een nieuwe school. Toen kreeg ik buikpijn. We dachten dat het een griepje was, maar de pijn bleef duren.”

Niet meer naar school

Een reeks onderzoeken volgde in het ziekenhuis, zonder resultaat. Na een tijd bleef Inger weg van school. “Ik ging naar de ziekenhuisschool in Leuven, waar ik op een zaal lag met allemaal meisjes met anorexia.

Ze wilden me naar een psychiater sturen, maar het zit niet tussen mijn oren. Ik ben echt ziek. Ik mocht naar huis op voorwaarde dat ik weer naar school zou gaan. Maar na drie lesuren was ik al te moe.”

Bednet

Uiteindelijk volgde Inger lessen via ‘Bednet’, een initiatief voor langdurig zieke kinderen die niet naar school kunnen. Via een webcam staan ze in verbinding met de klas.

Maar ook Bednet werd moeilijk haalbaar voor Inger. “Ik moest de eerste lesuren online volgen en in de namiddag naar school gaan. Maar ik was te moe. Later moest ik pas het derde en vierde lesuur volgen, maar ook dat was moeilijk. Als de verbinding uitviel, kreeg ik de schuld.”

Inger kreeg problemen met het Centrum voor Leerlingenbegeleiding. “Op een gegeven moment bepaalden zij mijn lessenrooster. Het lukte voor mij niet om de gewone lesuren mee te volgen, maar ik kreeg geen begrip.” Nu krijgt ze thuis lessen van haar moeder.

Sterk karakter

Ondanks de situatie blijft Inger een vechter. “Soms word ik kwaad omdat ik nergens naartoe kan, maar dat laat ik niet snel merken. Ik denk dat ik een sterk karakter heb. Als ik naar een familiefeestje moet, probeer ik zo lang mogelijk rechtop te zitten. Zelfs al moet ik dat de volgende dag bekopen.”

Het internet helpt haar om contacten te leggen. “Begin februari maakte ik een steungroep aan op Facebook. Zo kan ik nieuwe mensen leren kennen. De straat opgaan, lukt me immers niet meer.”

Een onzekere toekomst

Wat de toekomst brengt, weet Inger nog niet. “Daarover kan je moeilijk nadenken als je ziek bent. Ik wil vooral genezen en mijn studie afmaken. Ik zou graag dierenverzorging of dierenartsassistentie studeren, maar dat lukt niet als ik niet beter word. Het liefst wil ik stap voor stap opnieuw naar een normaal leven.”

© 2011 – StampMedia/Xios – Liesbeth Merckx