Hoe zit het nu met de muziekindustrie? De vraag wordt de laatste jaren meer en meer gesteld. Vorige week kwamen er opnieuw een pak insiders aan het woord en het enige zinnige dat we uit het geheel kunnen opmaken is dat de hele ‘industrie’ blijft verkleinen. De tijd van de grote conglomeraten lijkt definitief voorbij, maar dat betekent niet dat de hele nijverheid niet blijft bruisen. Bands en artiesten zoeken gewoon naar andere, vooral eigen, wegen. 

Het meest opvallende voorbeeld daarvan de afgelopen week was de aankondiging van de Amerikaanse band Wilco (één van de tien bands in onze lijst met dè platen van het afgelopen decennium) dat de groep voortaan haar eigen platenlabel gaat runnen. Het nieuwe label heet dBpm Records en zal verdeeld worden door ANTI-records (ook het label van bij voorbeeld Tom Waits), bij ons vertegenwoordigd door PIAS. 

Jeff Tweedy van Wilco laat weten dat het idee al jaren leeft bij de band. ‘Omdat we graag zelf de dingen doen.” Opnieuw dus een kleine KMO erbij, maar wel eentje met een merknaam die reeds gevestigd is. En ook die doet beroep op een ander ‘onafhankelijk’ label om haar zaakjes rond te krijgen, zoals er inmiddels zeer veel acts werken.

De pessimisten zien dit soort van scenario’s niet zitten voor onbekende artiesten en bands, maar toch blijven de kleintjes steeds weer aankomen met de meest opzienbarende releases. Het internet mag dan één gigantische wildernis zijn, meteen is het ook de meest directe weg om uit te groeien tot een cult en zo optredens te versieren en gelimiteerde releases rechtstreeks aan de fans te slijten. Het argument dat voor groepen nu het wereldsucces verder dan ooit ligt, wordt trouwens teniet gedaan door gewoon even te kijken naar wat er vroeger allemaal uitgebracht werd en nooit enig commercieel succes haalde. Het is wel zo dat iedereen – ook de muziekjournalisten – gedwongen wordt om zelf op zoek te gaan en niet zomaar te wachten op wat er in hun schoot geworpen wordt. Hoe dan ook is er daar een taak weggelegd voor wie over muziek bericht: van doorgeefluik naar filter, meteen ook de reden waarom bij voorbeeld in alle eindlijstjes platen opduiken die nergens elders vermeld worden. Waar het vroeger een teken was dat de journalist in kwestie lekker obscuur meer wist dan de rest, daar is het nu een bewijs dat muziekbeleving een spannende zoektocht geworden is. 

Nieuwe cd’s toch nog

Om dat te illustreren geven we even een aantal van de interessante releases van de week mee. Zo is er de tweede cd van Hercules And Love Affair die ‘Blue Songs’ heet en het debuut ver overtreft. Maar ook oude rotten als Seefeel weten nog steeds hoge ogen te gooien. Hun titelloze nieuwe plaat is beslist een kolfje voor mensen die hun elektronica (en gitaren) graag een beetje avontuurlijk willen hebben. Ook op het iets traditioneler front liggen er verrassingen:  ‘Barton Hollow’ van het Amerikaanse duo The Civil Wars is een sterke alt. countryplaat. Verder zijn er ook releases van het fantastische The Go! Team (‘Rolling Blackouts’), de aparte songwriter John Vanderslice (‘White Wilderness’), doe-het-zelver Tommy Guerrero (‘Lifeboats And Follies’) en een fijne americanaplaat van James Walbourne (‘The Hill’).  Ook zijn er releases uit van twee grote namen: Sonic Youth maakte een soundtrack bij de film ‘Simon Werner a Disparu’, terwijl Marianne Faithfull op ‘Horses and High Heels’ samenwerkte met Hall Wilner en Lou Reed.

Stop me if you think that you’ve downloaded this one before

Zoals elke week, bleek het net weer heel wat legaal muziekplezier op te leveren. Zo zullen de alternatieve dance-elektronicaliefhebbers zeker genieten van de fijne gratis mix die Clark (één van de grote namen op het Warp-label) hier weggeeft. In zijn mix zitten onder meer nieuwe muziekjes van de man zelf, naast tracks van Neil Landstrumm en Cajmere. Wie trouwens gek is van gratis mixen, die moet om de paar weken zeker de site van fact magazine bezoeken. Deze week (de mixen staan er gemiddeld drie weken op) presenteren ze een mix door het opkomende Dark Sky met onder meer tracks van Burial & Four Tet, José James en Kelis. 

Ook elektronisch en heel interessant is het nieuwe project van Jason Minnis aka ClassicBeatz. Producer/pianist/songwriter uit Brooklyn en lid van het duo Nicholas Kopernicus. De man komt nu op de proppen met Ntale’s Groove. Hiermee zoekt Minnis zijn Afrikaanse roots op. Ntale is de naam die Minnis kreeg van de Bugdana stam toen hij naar Afrika reisde. Als African American heeft hij zich steeds afgevraagd waar hij werkelijk vandaan komt. En nu probeert hij die vraag via de muziek op te lossen. Minnis maakte een complete cd en brengt sinds begin van dit jaar elke week één song uit via de Laid Back Radio Blog. Bij elke song zitten foto’s en artikels naast kortverhalen, geschreven door de Nigeriaanse auteur Bayo Awseu. De volledige plaat komt eind van de maand uit, maar de song ‘Freedom’ kan je hier gratis downloaden.

Wie het meer voor rock en aanverwanten heeft, die moet zeker deze week naar de Better Propaganda-site, want daar zijn onder meer gratis MP3’s van (Guided By Voices-baas) Robert Pollard, John Vanderslice (een mooi idee hoe zijn plaat klinkt) en Akron/Family te vinden.

Een nieuwe veelbelovende band is Cat’s Eyes, zeker als we op de gratis song ‘Not A Friend’ mogen afgaan. Beter dan wat Belle & Sebastian er tegenwoordig van bakt.

Voorstellen hoeven we de band van Greg Dulli Twilight Singers dan niet meer, maar toch even meegeven dat het nieuwe “Blackbird And The Fox” gratis mee te pikken is op hun website.

Lia Ices “Grown unknown” kwam vorige week uit en we kunnen u ervan alvast dit mooie duet met Justin Vernon (van Bon Iver) aanraden: “Daphne“.

Voor wie kwaliteit graag gepaard ziet aan kwantiteit die moet nu meteen naar de fijne site Daytrotter. Daytrotter presenteert telkens studiosessies van een drietal songs en vorige week hebben ze twee sublieme selecties uit de sessies van vorig jaar online gezet. Eéntje met de favoriete tracks van de luisteraars en één met die van de medewerkers van Daytrotter. Alle tracks zijn nergens anders te vinden. Meteen krijgt u ook een goed idee van de gezonde toestand van de huidige alternatieve Amerikaanse muziek.

Wie dan weer graag eens volledig de andere kant opkijkt, moet maar eens naar de Far From Moscow-site surfen. Een project van David MacFadyen, een prof Slavische studies aan de universiteit van Los Angeles die op deze webstek een wereld van Russische bands en aanverwante promoot. Zoals hij het zelf zegt: muziek uit tien tijdzones. Voor minder gaan wij natuurlijk niet achter onze computer zitten.