Een speciale
VN-werkgroep, die zijn dertiende onderhandelingsronde op maandag 14
juli verderzet, moet de nieuwe Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de VN uitwerken. Die vervangen de
huidige acht huidige Millenniumdoelstellingen
die eind 2015 aflopen.
Het economische
landschap in de periode na 2015 is voor de armste landen een “unieke
opportuniteit voor verandering in deze generatie”, zegt Gyan
Acharya, vice-secretaris-generaal van VN en Vertegenwoordiger
voor de Groep van Minst Ontwikkelde Landen, Ontwikkelingslanden
zonder Toegang tot de Zee en Kleine Ontwikkelende Eilandstaten.
Volgens diplomaten
die bij deze onderhandelingen betrokken zijn, blijft er een addertje
onder het gras voor die minst ontwikkelde landen. De VN-werkgroep
heeft dertig leden. Slechts zes daarvan zijn armste landen (Bhutan,
Bangladesh, Benin, Tanzania, de Democratische Republiek Congo en
Tanzania). Daardoor worden ze volledig overstemd door “de groten”.
Ook
hulporganisaties uit de armste landen zijn niet optimistisch. “De
agenda zal gekaapt worden door de VS, de EU, de Wereldbank, het IMF
en de Wereldhandelsorganisatie”, voorspelt Demba Dembele,
coördinator van het Forum for African Alternatives dat zetelt in Senegal.
“De neoliberale politiek zal de agenda
blijven bepalen, en dat is net de reden waarom
ontwikkelingsprogramma’s in de armste landen steeds mislukt zijn.
Waarom zou een nieuw plan wel werken? We moeten af van het
marktfundamentalisme”.
Twee elementen die
de Minst Ontwikkelde Landen willen laten opnemen in de SDG’s zijn
capaciteitsopbouw en sterkere globale partnerschappen. Gezien hun
jonge en dynamische bevolking, hebben de Minst Ontwikkelde Landen een
reusachtig potentieel aan talent. Met de nodige steun kunnen ze
nieuwe elektronische technologieën ontwikkelen en akkoorden
afsluiten rond overdracht van die kennis en technologie, zeggen ze.
Hulp aan de Minst Ontwikkelde Landen is ook in het voordeel van de rijke landen, omdat de gevolgen van honger, onveiligheid en migratie ook een impact zullen hebben op de welvaart van die landen.
De SDG’s moeten daarom vertrekken van een gedifferentieerde voorkeursbehandeling, vinden
ze, eerder dan van een algemene aanpak die voor alle landen geldt.
