De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Opgelicht!
Brigitte

Opgelicht!

De nieuwe phishing technieken, oplichter doen zich via sms voor als uw kind die in de problemen zit en dringend geld nodig heeft maar telefonisch onbereikbaar is. Wees alert. Hier het verhaal van een moeder die dat onlangs meemaakte.

donderdag 2 december 2021 22:47
Spread the love

Iemand is je dochter. ‘Hey, mama, mijn GSM is in het water gevallen. (…) Dringend facturen te betalen.’
Je loopt in het bedrog. Je hangt aan ‘haar’ berichten. Het moet allemaal vlug. Je hoort je zweten.
Het moet INSTANT, dat grote bedrag op die buitenlandse rekening. Je kent dat niet, INSTANT betalen. Blijkbaar moet dat via een Bank app. Je moet die installeren. Gauw. Je excuseert je. Je bent nog van de analoge tijd.
Je probeert haar (je dochter) te bellen. Ze neemt niet op. (Tuurlijk niet.)
Je denkt: ze heeft het zo druk met de baby en straks moet ze vertrekken, … dus wil je dat graag doen voor haar (en het klopt in jouw hoofd dat bedrag op die buitenlandse rekening, door haar beroep).
De inleving van een moeder.
Veel geld. ‘Morgenochtend krijg je het zeker terug.’
Je hebt toch alle vertrouwen in je dochter?

Door een contact met je schoonzoon later op de dag, – je dochter is helemaal haar telefoon niet kwijt – zie je hem plots: de Grijnslach. In het donker en de nattigheid voel je een gat. Je moet er jezelf van overtuigen dat je nu voor het station staat.
Op de trein zie je je handelingen van ’s morgens in een film, en je gedachten daarbij. En was er toen niet even die aarzeling?
Meelevende berichten van je dochters. Steun.
Pas later verdriet. Zoveel verloren. Het kostbare van geld. Toch.
Vluchtelingen voor je zien. GSM én geld afgenomen door grenspolitie. Niets om op terug te vallen. Zak en as. Reddeloos. Bestaat er nog iets onrechtvaardiger?

Je dochter: ‘Mama, hoe kon jij geloven dat ik zo grof deed tegen jou? Ik zou je toch minstens gebeld hebben, …’
Ja, dat is zo.
Hoe het kwaad, de kwetsuren uitdijen.
Schaamte, schuld.

Politieman met lang grijs haar, baard en snor. ‘Zoals u, mevrouw zijn er dagelijks. Dagelijks.’
Iets legt zich neer.
Hij werkt routineus, wordt ongeduldig als je op je smartphone een nummer zoekt.
‘De volgende afspraak wacht’, zegt hij. ‘Er is maar een uur tijd voor de feiten, de verklaring, de bewijzen.’
De tijdsdruk weer. Een plastic scherm. Hij daar. Jij aan de overzijde.
Hij typt snel met twee vingers, terwijl hij je luidop voorleest. Het tikken klinkt harder dan zijn woorden.
‘Zal ik mijn geld terugzien?’ Verstrooid kijkt hij op. ‘Als de bank wil meewerken, ja. Straks stuur ik het P.V. naar het parket.’

Tot het beroep van je dochter ter sprake komt. En hij dan pas naar je kijkt. Achteroverleunt.
En iets van zijn eigen verhaal vertelt. En ‘neen, nog geen opa.’

Buiten, zoek je naar het meest nabije postpunt. Je hebt er zin in om die grote verrassingsenvelop in je rugzak, nu naar je kleindochter te sturen …

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!