7 januari 2015, het nieuwe jaar is nog niet goed begonnen of de wereld wordt weer opgeschrikt. In Parijs stierven (voorlopig) 12 mensen bij een aanslag in de gebouwen van Charlie Hebdo. De wereld staat stil. Niet alleen lieten 12 mensen het leven, ook stierf het recht op vrije meningsuiting een beetje…

Het geweld komt voort uit een, volgens mij, veel gevaarlijkere onderstroom. De onderstroom van het extremisme. Laten we echter geen verkeerde conclusies trekken. Het stoorde mij op Facebook dat sommigen begonnen te spreken over bevolkingsgroepen of meteen veralgemeningen begonnen te gebruiken. Laten we niet blind zijn en een duidelijk onderscheid maken tussen de acties van enkele extremisten en een gematigde (overgrote) meerderheid die waarschijnlijk even gedegouteerd is door de recente gebeurtenissen.

Extremisme is een lelijk dier. Het schuilt in de kleinste hoekjes en heeft vaak het potentieel om venijnig uit te halen. Maar laten we het alstublieft niet toewijzen aan bevolkingsgroepen gebaseerd op een aantal aloude veralgemeningen. Laten we niet vergeten dat we de laatste tijd meer horen over aanslagen tegen die zogenaamde extremistische bevolkingsgroepen.

Extremisme is een lelijk dier, want het bevat niet een groep mensen. Je kunt er geen kern van aanwijzen en dat maakt het nog zo gevaarlijk. Het bestaat en uit zich in verschillende vormen, tegen verschillende zaken.

Laten we vooral ook niet blind zijn voor het gedrag dat dit extremisme oproept. We moeten als wereldbevolking unaniem dit geweld veroordelen, maar laten we dan opletten dat we de juiste daders veroordelen. Wanneer wij ons laten vangen aan veralgemeningen, is dat dan mogelijks niet gevaarlijker?

Laten wij emoties van haat en angst achterwege laten. Het is al te gemakkelijk om toe te geven aan die simpele emoties. We schrijven alles wat slecht is toe aan andere groepen en sluiten onze ogen. We weigeren nog voorbij het gordijn te kijken om te zien wat de ware toedracht is.

Ik wil geenszins de gewelddadige aanslag van vandaag goedpraten. Het is en blijft een daad die mij doet huiveren. Ik wil gewoon oproepen om ons niet te laten vangen door foute redeneringen en veralgemeningen,

Ik geef toe dat ook ik schrik heb. Schrik van het extremisme en schrik van geweld, maar misschien nog meer schrik van het verborgen extremisme. Een vorm waarbij men zelfs niet inziet dat een gedachtegang extreem kan zijn. Een gedachtegang als olie op het vuur. Het roept het extremisme op en het voedt het. Dus ja, ik heb er schrik voor, maar dan wel schrik voor alle vormen.

Laten we dan ook de emoties van hoop en optimisme zegevieren. Laten we tonen dat wij ons als mensheid niet laten vangen door extremisme te beantwoorden met extreme daden. Laten wij als maatschappij tonen dat wij zo’n daden niet zullen tolereren en dat wij het veroordelen. Laten wij een front vormen over leeftijden, talen, grenzen heen tegen alle vormen van extremisme. Laten wij tonen dat de hoop en het optimisme uiteindelijk altijd zullen zegevieren.

Vandaag stierf een beetje het recht op vrije meningsuiting, maar ik wou dat recht op mijn eigen manier gebruiken als wapen tegen het extremisme, via mijn blog. Want ook “ik ben Charlie”.

Je suis Charlie