Na de inzet van de luchtmacht, de zeemacht, het landleger en de digitale blokkades met High Tech communicatie activiteiten van de Mossad, lijkt een vijfde front in opmars. Het gaat om progressieve intellectuelen in Israël die zich mengen in het Gaza-drama. Maar hiervoor viseren zij enigszins verrassend de kritische linkerzijde in het Westen.

De wereldberoemde historicus Yuval Noah Harari en de al even beroemde romanschrijver David Grossman verzamelden 90 ondertekenaars uit de progressieve intellectuele milieus rond een Open Brief aan “onze linkse zogenaamde bondgenoten in het Westen omdat zij de misdaden van Hamas niet (zouden) veroordelen en alle schuld op het Israëlische apartheidsregime schuiven, (trouwens) niets wijst erop dat dit een campagne is om Gaza te vernietigen of om zoveel mogelijk burgers te doden” (dixit Harari).

Elementen van deze Open Brief vinden hun weg via columns van deze schrijvers in de Westerse kwaliteitskranten als The Guardian of de New York Times om dan verder geventileerd te worden via andere progressieve kranten. Enkele links naar artikelen in de Belgische krant De Standaard zijn hieronder te vinden.

Ongeacht dat deze beweringen manifest worden tegengesproken door de feiten, dan nog nota bene geregistreerd door onkreukbare VN-statistici, alsook vele gereputeerde mensenrechtenorganisaties plus de kwaliteitszender Al Jazeera en ongeacht dat deze ‘Groep van 90’ zijn ‘bedrieglijke bondgenoten’ vindt in “een aantal studentenclubs in Harvard” (dixit) en de “Democratic Socialists of America” (dixit), heeft niemand hier in Europa ter linkerzijde de moordpartij van Hamas niet veroordeeld.

Het is een oorlogsmisdaad die moet bestraft worden voor het Internationaal Strafhof omdat ze onschuldige mensen treft. Punt uit. Dat is de teneur overal. Dat geldt evenzeer voor de moordenaars van de Rohingya uit Birma, voor de Afrikaanse bevolking in Darfur als voor bewoners van de Congolese regio Kivu.

Maar hier, op dit punt van hun argumentatie aangekomen, zwelt het opentrekken van het gruwelverhaal van Gaza pas echt tot regelrechte ‘mind-blindness’ voor een haast onvatbare wreedheid. De brutale wraakoefening van het Netanyahu regime op een ander volk is zonder weerga in de recente naoorlogse geschiedenis.

De veel grotere politieke misdaad die de Chinese Communistische Partij ‘de Oeigoeren’ aandoet komt hier weliswaar niet in de buurt en in vergelijking met de naoorlogse slachtoffers van Mao en Stalin worden die Chinese en Russische doden bijna ontelbaar. Maar het verschil is dat dit grote misdaden waren tegen eigen bevolkingsgroepen die als gevaarlijk werden beschouwd door de eigen machthebbers.

Waar het om gaat is dat onze generatie van ’68, net als onze ouders in ‘40-45, vandaag verplicht is getuige te moeten zijn van een onbetwistbare en onbeschaamde volkerenmoord. En dat komt hard aan. Wij beschikken immers niet over een cognitief raamwerk, noch rationeel noch moreel, om zulk een overdonderende misdaad als genocide te plaatsen.

Het drama van een volkerenmoord is zo verbijsterend, zo bovenmenselijk onmenselijk in zijn totale wreedheid en ijskoude onverschilligheid dat het dreigt ons bevattingsvermogen en capaciteit tot empathie te paralyseren. Het is weinigen ‘onder ons gegeven’, om zonder schade mee te stappen tot aan de laatste buitengrenzen van de waanzin.

Maar wat ook onze emotionele radius mag zijn, hier zullen we als Westerse beschaving schraler en armer uitkomen. We kunnen hier op deze pagina’s alleen maar, in alle bescheidenheid, een soort J’accuse pamflet trachten te schrijven.

Een pamflet dat gericht is aan allen van onze politieke generatie van ’68 om het verleden van onze wereld – dat is onze tweede politieke geboorte in ‘68 en onze geestelijke erfenis daarvan – te beschermen. En tevens het pamflet te richten aan de generatie van onze volwassen kinderen opdat zij de toekomst van hun wereld, hun basisrecht op hoop en verzet, zouden vrijwaren.

Want zonder onze tegenmacht om dit morele bankroet af te wenden gaat het ‘Avondland’, wat later dan Gaza weliswaar maar met een even grote zekerheid, voor altijd mee de duisternis in. Er bestaat ook zoiets als een culturele klimaatcrisis, een fatsoenscrisis als men wil, en die is net als de geofysische crisis zich aan het voltrekken. Maar in tegenstelling tot deze laatste is de eerste nog niet te laat.

De ‘Groep van 90’ rond Harari en Grossman riskeert af te drijven in de troebele waters waarin de beruchte “merchants of doubt” al lang wereldwijd in rondvaren. Ze zijn in slecht gezelschap.

Deze laatsten hun partituur is altijd dezelfde: verwarring stichten in de hoofden van kwetsbare bevolkingsgroepen (cfr. Trumpisme, Brexitisme, Bolsonarisme, FN-isme, Vlaamsblok-isme…) door het wetenschappelijk dictum van ‘twijfel over alles’, het credo van Marx, uit te hollen en te misbruiken opdat alle kritische zin tot apathie verstomd.

Het favoriete refrein is dan de ‘enerzijds-anderzijds’ modus opdat geen duidelijk standpunt meer ingenomen wordt en de dingen blijven zoals ze zijn, ook wel ‘Macron-isme’ genoemd. Het paradeert dan verder als een travestie van academische “nuancering” of nog erger “neutraliteit”. Op het einde behoudt alleen de machtige het overwicht. Een uitgehold wetenschappelijk dictum dus, uitgerust met een misbruikt status quo concept.

Er is evenwel meer in de aanbieding voor de ‘Groep van 90’ dat hen op een volgende mistige afslag zou kunnen zetten. Het regime van Israël heeft naast zijn hoogtechnologische wapenindustrie nog een verpletterend wapen dat in aanmerking komt voor de export: propaganda oorlog voeren.

Ex-Mossad leden zwermen als politieke consultants alle contreien rond om extreem rechtse partijen te voorzien van gepaste leugenachtige ‘omkeringstactiek’. Een tactiek ooit gepiloteerd door Franco (“Guernica is zelf door de Basken gebombardeerd!”) en vandaag is het bon ton in extreem-rechts en in de KGB-staat van Poetin ( “alles wat je van mij zegt – ben je zelf”).

Met deze manieren van onechte ‘nuance’ en ‘enerzijds – anderzijds’ tracht de ‘Harari-Groep van 90’ te bedekken wat niet te bedekken valt. Het is op zijn best wat handenwringende naïviteit, op zijn slechtst is het zich verliezen in zogenaamde ‘complexiteit’ zonder nog de kern te bereiken om wat Fritjof Capra noemt “de eenheid van analyse te behouden”. Zonder deze methodiek is geen wetenschappelijk inzicht mogelijk (2002).

En die eenheid van analyse is de sluipende strategie van etnische zuivering. Voor de menselijke soort is dit helaas allesbehalve de uitzondering in haar geschiedenis en is daarom ook uitvoerig gedocumenteerd geweest. Genocide is van alle tijden van alle plaatsen. (Peter Frankopan, 2023). De genocide door het Likoed regime is deze van onze tijd.

Deze tekst is opgemaakt als een poging tot ordening van de historische, sociaal psychologische, cultuur- sociologische, filosofische, economische en politieke invalshoeken op een terrein waar apartheid en genocide in een chaotische razernij om elkaar wentelen. De afsluitende paragraaf is een combatieve noot, want net als de Palestijnen hebben ook wij het recht ons te verdedigen tegen  deze waanzin die ons allen dreigt te overspoelen.

Historisch

Na de bespreking van de Holocaust gepleegd door de Nazi’s, een Made in Germany 5-jarenplan met ‘unmittelbare Grundlichkeit’, overvalt de Israëlische linkse intellectuelen altijd diezelfde historische amnesie.

Er is geen dieper besef van de zionistische copie conforme van een “Endlösung” die de periode bestrijkt tussen het toen (1940-45) en het heden. Namelijk het gestage maar doelbewuste uitwissen van de oorspronkelijke bewoners van Palestina.

Die ambitie is klaar en duidelijk geformuleerd geweest door de meeste van hun politieke leiders, van David Ben Gurion (“wat doen jullie hier?”) over Moshe Dayan (“jullie zullen hier leven als honden, maar iedereen die dat wil mag vertrekken”) tot Benjamin Nethanyanu (“geen grommel grond zal er overblijven voor jullie”) en tot slot door de huidige Minister van Defensie Yoav Galant en Likoed-parlementslid Nissim Vaturi anno 2023 (“we zullen alles uitwissen (en) de Gaza strook van de aardbodem vegen, het wordt een hel die jullie verdienen”).

De Joodse, ook wereldberoemde, linkse stem in het buitenland windt er in tegenstelling tot de wereldberoemde linkse stem in het binnenland geen doekjes om: “Israël’s genocide-strategie is al een eeuw geleden bedacht. Elke afzonderlijke geweldpleging, die zelden veel commotie opwekt, heeft echter een doelbewust en overduidelijk cumulatief effect (Noam Chomsky, 2011). Tot vandaag anno 2023.

De 1 miljoen Joden die het Likoed-regime ontvlucht zijn, zeggen al zo lang niets anders dan juist dat, maar blijkbaar zonder gehoord te worden. Indien wel, dan gebroodroofd als het academici betreft. Tragisch genoeg werden zij in Israël zowat vervangen door 1 miljoen Russische Joden die de Sovjet-Unie ontvluchtten en Likoed van extra electorale steun voorzien (Naomi Klein, 2007).

Het is een bittere historische ironie dat vandaag gezagdragers in Tel Aviv van plan zijn de bevolking van Gaza de Sinaï Woestijn in te drijven. Dat is nu net de échte plaats van herkomst van de eerste Joodse clans die in 1200-1050 voor onze tijdrekening, het land van de Filistijnen binnenvielen terwijl Jahweh hun beval “er alle mannen af te slachten, alsook de kleine kinderen en de vrouwen die geen maagd meer zijn” (Oude Testament / Boek Numeri 31:18 en Jozua 6:21 op cit. in Richard Dawkins, 2008).

Het huidig taalgebruik wordt geleend van de Holocaust (Endlösung en Lebensraum-Bijbelse Beloofde Land, Fremdkörper, tweederangsburgers, ausradieren-verwoesting, van de kaart vegen, barbaren, instrumentaliseren van de slachtofferrol (Tony Judt, 2010). “En de taal weerspiegelt de ziel” (Seneca). Stuitende arrogantie is steeds een maatstaf voor racisme. Is men dan na ziende blind ook nog Babylonisch potdoof geworden?

Sociaal – psychologisch

Dit is het verhaal van het slachtoffer dat de beul wordt en zich daarvoor tot een ‘uitverkoren volk’ moet verheffen. Dat is een ander woord voor ‘Master Race’ zoals gebezigd tijdens de genocide van de Indiaanse bevolkingen door de Neo-Europeanen, of het ‘Herrenvolk’ van de Nazi’s of ‘Russische uniekheid’ van de Patriarch van Moskou.

Godsdienst voegt altijd een dimensie van razernij toe aan de wilde chaos van de oorlog “Geen vijand zo bitter als de christelijke. Zij doet wonderen als ze zich in dienst stelt van haat, wreedheid, ambitie, hebzucht, laster en rebellie” (Michel de Montaigne, 1533-1592).

Het is op dat moment dat de oorlogsmisdaad zich dikwijls transformeert tot genocide. “Zonder vijanden lijken de VS, Israël of Rusland, stuurloze naties zonder morele doelstellingen. Het zijn landen waar theocratische oprispingen legio zijn. Meer nog, oorlog lijkt inderdaad voor hen een soort religie (Blum, 2010).

De orthodoxe kolonisten op de Westbank zijn hier de gepaste stoottroepen voor. Ook zij zijn geen uitzonderingen op de regel. Christelijke milities moordende en beeld-stormende door de late Griekse Tijd van Alexandrië tot Athene. Net als IS een spoor van barbarij door de Levant getrokken heeft.

Cultureel sociologisch

We komen nu dichtbij de stelling van de Franse cultuursocioloog René Gérard: de mimetische begeerte of de nabootsing om te verlangen wat ‘de Ander’ bezit; zoals ontzag, maar ook vreesaanjagend zijn of heimelijk bewonderd zijn, en dat profiel na te streven. Het staat geboekt als ‘het mimesis moment’ in de maatschappijleer.

Dit moment wordt dan voorgesteld als de ‘Derde Copernicaanse Revolutie’ in het denken. Het is een onrustige en  ontnuchterende gedachte voor de ‘Wijze Apensoort’. Het lijkt op de “memes” van Dawkins, als sociale tegenhanger van de individuele DNA genen, of de mimicry in de biologie of het collectief geheugen/geweten van samenlevingen.

Maar Gérard gaat verder en beweert dat daaruit zou blijken dat wij een veel minder autonome soort zijn dan wij zelf denken. Net zoals in Dick Swaab’s “Wij zijn ons brein (2011)” zou dit de volledige ontkenning zijn dat wij als mensensoort een eigen wil bezitten vermits we alles onbewust kopiëren. Het zet ons wel een trapje lager op de ladder van de evolutie.

Het zou verklaren waarom de onafhankelijke Afrikaanse naties de autoritaire koloniale staat imiteren. Waarom zoveel geweld Zuid-Afrika treft na de brutaliteit van het Apartheidsregime. Waarom er plotseling ‘Groot-Rusland’ moet zijn.

Het zou kunnen verklaren waarom de neostalinistische KGB-staat vandaag een 2.0 -ersie lijkt te zijn van de 16de eeuwse Opritsjniki terreurpolitie van Ivan de Verschrikkelijke, die vrij spel had om te moorden en te martelen.

Waarom treft zo veel delinquentie de Afro-Amerikanen na de horrorbeleving van de slavernij? Waarom voelen zoveel Surinaamse afstammelingen van de Ghanese slaven zich vandaag zo ontheemd in eigen land? Waarom is er zoveel dodelijk geweld in de VS-samenleving gekomen na de genocide op de Indianen?

Het zou verklaren waarom de Israëlische gezinnen geteisterd worden door een plaag van intrafamiliaal geweld die verwijst naar de nefaste invloed van een orthodox patriarchaat en de constante militarisering van het openbaar leven.

Al deze voorbeelden verwijzen naar een brutalisering van de zeden. Allen hebben hun voorbeelden, hun rolpatronen, hun mimesis, zo maar voor het grijpen in hun onderwijs, hun cultuur of hun geschiedenis. En het zou vooral kunnen verklaren waarom het slachtoffer de beul wordt.

Politiek-filosofisch

Grossman en zijn linkse compagnons vergeten in hun, trouwens terechte, afschuw over de Hamas-aanval, dat de eerste Joodse kolonisten diezelfde wilde schietpartijen in de Palestijnse dorpen uitvoerden om hun bewoners te verjagen. Dit staat geboekstaafd als de Nakba of Grote Catastrofe met 12000 Palestijnse doden en 6000 doden aan Joodse kant (Brigitte Herremans en Ludo Abicht 2016).

Toen al zei een Joodse intellectueel, de kosmopoliet Arthur Koestler “dat Israël de keuze had tussen het nieuwe Athene te worden of het nieuwe Sparta van de Levant. Het heeft voor het Sparta gekozen”.

We vergeten ook vlug wat voor afschrikkingsklank “de kruistochten” oproept in de Arabische wereld ‘toen het bloed kniehoogte door de straten van Jeruzalem liep’ (dixit de destijds christelijke ooggetuige en prediker Peter de Kluizenaar/ Peter Frankopan, 2012).

Het citaat van Koestler is van 1949. Het is een citaat dat Grossman anno 2023 in zijn columns weer zo symptomatisch verwringt tot een genuanceerd “verzachten” van wat zo duidelijk een koloniaal apartheidsregime is.

Dit is een toestand waarbij een tot tanden toe gewapende staat (“a futuristic fortress” dixit Naomi Klein) vecht tegen papieren bomvliegers (Gaza, tot 7 oktober weliswaar) en stenen smijtende tieners op de Westelijke Jordaanoever. De continue standrechtelijke executies op de Westelijke Jordaanoever komen niet voor in Grossman’s artikel, bewust of onwetend? Maakt niet uit, maar “verzwijgen is de grootste leugen” (George Orwell).

Na wat verplichte virulente kritiek op het Netanyahu-regime, de Atheense keuze, vervallen Grossman et.al. in de Spartaanse keuze “de terroristen van Hamas afschieten als beesten” (op.cit). Een vreemd schizofreniek spagaat. Een sociale pathologie die paradeert als een gekweld geweten.

In vergelijking met het Afrikaner Boerenregime, die zich ook al “door God uitverkoren” vonden en waarvoor Bantoestans en politieterreur dienden, voert hier één van de meest gesofistikeerde repressieapparaten ter wereld, een oorlog tegen een zowat weerloze bevolking. Die gewelddaden zijn van een andere orde dan die in Zuid Afrika of Rhodesië.

Dit is apartheid XL

Voor de Afrikaner Boeren waren de Bantoestans een plek waar de oorspronkelijke bewoners van het land konden vergeten worden en hun eigen leven leiden. Vergeetputten in de savanne. Goedkope arbeids- reservoirs op zijn best.

Maar voor het genocideplan van het zionisme is de ‘Gaza-open-lucht-gevangenis’ de voorwaarde voor een openluchtmassagraf door middel van een bommentapijt op de dichtst bevolkte urbanisatie op aarde.

Is het dan wachten op de ene en laatste neutronenbom die alles van de kaart zal vegen? Een tactisch kernwapen dat kan afgebakend worden tot het Palestijns territorium.

Op moment van dit schrijven bombardeert de luchtmacht van Israël Gaza City met fosfor in complete duisternis en complete radiostilte en dit met de complete goedkeuring van de Europese machtscentra. We zijn dan dicht bij het einde van wat eens het Europese beschavingsmodel is geweest. We gaan niet strijdend, maar in lafheid ten onder. De klimaatcrisis doet de rest.

Tot aan de val van het apartheidsregime bestond er een samenwerking tussen de veiligheidsdienst van Zuid Afrika (‘BOSS’, het Afrikaner Bureau for State Security) en de Mossad. Uit een documentaire van Mads Brügger uit 2019 (Cold case Hammerskjöld) bleek er ook een nauwgezette samenwerking te bestaan rond de ontwikkeling van virussen die enkel Afrikaanse moeders zouden treffen. De vraag is maar of de ontwikkeling van toxische oorlogsvoering ook door de Mossad werd opgedoekt, na de val van het apartheidsregime en zijn geheime dienst.

Het lijkt op een Doos van Pandora verhaal. Een uit de hand gelopen Israëlisch computervirus bedoeld voor het Isfahan atoom complex in Iran, teistert nu al alle digitale kanalen wereldwijd. Het ‘uitverkoren volk’ zal immers altijd van ‘hun’ eigen Armageddon door hun God gered worden. Dat is een messianistisch geloofsartikel dat zij delen met neoconservatieve kringen in de VS en de orthodoxe patriotten in Rusland. Ja zo vreemd kunnen onze soortgenoten zijn.

Dit is genocide XL

Hamas weet goed genoeg dat wanneer dit fascistoïde regime in Tel Aviv er in slaagt om door zijn rabiate kolonistenpolitiek een tweede Gaza-gevangenis te kneden op de Westelijke Jordaanoever, het einde van het Palestijnse volk in zicht komt. En dus de genocide een succes wordt.

De “Beschaving” die wij nu kennen is dan “a thing of the past”. Want “wir haben es allen gewusst”. Net als met de klimaatcrisis is er dan geen weg terug meer naar een beter verleden. Er blijft dan geen moreel kapitaal over om een zinvol samenleven te garanderen. Net als met de moreel bankroete Sovjet Unie is een implosie dan haast onvermijdelijk.

De Palestijnse Untermenschen staan dan ten dienste van een Joods elitevolk en verknechting wordt dan een sociologisch feit. 7 oktober is de ‘last stand’ van de Palestijnen, enigszins zoals Little Big Horn in het genocide verhaal van de Indianen. Ook zij eindigden in vele kleinere Gaza’s in de barre uithoeken van de VS.

De aboriginals in Australië waren hetzelfde lot beschoren. Idem de Amazone-Indianen nadat zij opgejaagd werden door helikopter-jachtpartijen. Barbarij en geweld waren altijd onderdelen van Westerse hegemonie waar ook ter wereld.

Het is een afwijking van het Algemeen Menselijk Patroon, heeft Nederland’s grootste historicus Jan Romein eens geschreven.. Borderline maatschappijen dus, die zich wentelen in hovaardige Christuswaan en superioriteitsdenken (Angela Saini, 2019).

Economisch

Zoals altijd bij elke genocide zijn er de economische redenen van hebzucht en roofzucht, zou Marx zeggen. De enorme gasvelden in het oostelijk bekken van de Middellandse Zee, vergelijkbaar met de voorraden van centraal Azië, liggen voor een deel in elk van de 200 mijl zones van Turkije, Libanon, Israël maar vooral aan Gaza.

Israël wil zich omvormen tot de belangrijkste gasterminal voor Europa nu de Russische connectie met Gazprom problematischer wordt. Gaza zou een Gas-OPEC land kunnen zijn (Réseau Voltaire). Maar de Israeli’s schieten zelfs Palestijnse vissersboten uit het water vanaf 20 km buitengaats. Misschien hijst daarom de EU hoopvol de Israëlische vlag? Ook politieke domheid kan immers financieel opbrengen. Op korte termijn weliswaar.

Socio-politiek

Maskers vallen nu af van de Westerse media en politieke elites zodat hun manipulatieve opzet zichtbaar wordt. Censuur en gesponsorde propaganda wordt zonder een spat journalistieke gêne beoefend.

Maar wat baat deze démaskering in de ‘Landen van de Blinden’? “Wie de meest absurde leugens kan doen geloven, kan ook de gruwelijkste wandaden begaan” (Voltaire). Het kolonialisme is niet dood (nooit geweest) en al evenmin het sociaal darwinisme in de leidende kringen (cfr. Bilderberg groep).

Racisme en xenofobie tiert nog altijd welig in de samenleving. De regimes van het Westen voeren immers al 500 jaar ononderbroken oorlog tegen de rest van de wereld. Dus “leren we weeral dat we dan van de geschiedenis niets zullen leren” (George Bernard Shaw).

Eens te meer richt een kleine groep het grootste mogelijke kwaad aan tegen de rest van de menselijke en niet-menselijke gemeenschappen. Eens temeer zullen zij ooit worden opgehangen, geguillotineerd of verdronken door een ‘wilde massa’.

Maar men vergeet vlug dat de échte wildemannen aan de top, als eersten van wreedheid en chaos hun overlevingspraktijk hebben gemaakt en dat daarvoor miljoenen anderen de dood zijn ingejaagd. Hun prijs voor het status quo zal niet minder bloedig zijn. De Barbaren komen niet, ze zijn al een tijdlang onder, of beter, boven ons.

Wat bijblijft van het Westerse politieke ‘leiderschap’ tijdens deze crisis, is onpeilbare volgzaamheid van krachteloze-machtsmensen en hun botte onverschilligheid voor menselijk leed van de machtelozen. Het verlenen van een ‘licence to kill’ aan de Israëlische oorlogsmachine maakt hen voor altijd medeplichtig.

In het “Surveillance Capitalism” (Soshana Zuboff) anno 2023 heeft een enge groep van deze machtsmensen zich dan ook verschanst in een almaar door autoritair wordende staatsapparatuur die zich via het vehikel van “War on Terror” omringd heeft met een steeds grotere gemilitariseerde politiemacht en manipulatie technologie (Zeh en Trojanow, 2010).

Het leidt geen twijfel dat wanneer eenmaal de sociale onrust van de klimaatcrisis uitbreekt, ook niemand van ons, gewone burgers in het ‘Veilige’ Westen of in Fort Europa, nog veilig zijn van diezelfde bereidheid tot wreedheid en kille onverschilligheid.

In de 20ste eeuw, de gewelddadigste eeuw van allemaal, heeft de nationale staat meer van zijn eigen mensen vermoord dan de doden van de twee Wereldoorlogen samen. Laat dat een waarschuwing zijn.

Tot slot: verzet is zingeving

Laten we al beginnen met niet ‘het land’ te vermelden omdat het ontspoort (bvb. ‘Duitsland’ of ‘Italië’) maar laten we spreken van de ‘regering in Duitsland’ of ‘het bewind in Italië’. Want de bevolking van een land kan niet langer verantwoordelijk worden gehouden voor de daden van een onverantwoordelijke regeringsploeg.

De honderdduizenden die vandaag voor vrede, rechtvaardigheid en bevrijding de straten vullen, brengen juist die boodschap. In ’68 was het modewoord “groupuscule” en het draaide om het campus-denken.

Vandaag zijn er miljoenen jonge mondige mensen wereldwijd in de straten, vergezeld van een historisch ongeëvenaard bekwaam leiderschap dat een nieuw politiek middenveld gestalte zal geven.

Als er échte vooruitgang in de geschiedenis wordt bespeurd, dan is dat niet door de ‘grote (witte) mannen’ maar door emanciperende bevolkingsgroepen van gewone mensen (Van Bavel, 2019). Ook dat historisch feit wordt te dikwijls doodgezwegen

Emancipatie van velen is vooruitgang en duurzaamheid. Repressie door weinigen leidt tot verval en dat is pas achteruitgangsdenken. In welke vormen of gradaties dan ook. ‘Vrijheid’ is de kantelpoort die zich opent of zich sluit naar elk van deze twee toestanden toe.

Daarom is deze betrachting het leven én het sterven waard gebleken. Er is niet te ontsnappen aan de keuze en geen tussenweg mogelijk. Je bent vrij of je bent het niet. Je vecht terug of je geeft je over, zou Albert Camus gezegd hebben. Zijn “De Mens in Opstand” is de grote zingeving aan het leven, te midden van de waanzin van enkelen en de domheid van velen.

Etienne De Belder is gepensioneerd ‘68-er, voormalig docent Masteropleiding Human Ecology (VUB), voormalig Bijzonder Evaluator Belgische Ontwikkelingssamenwerking en voormalig adjunct-kabinetschef van de Minister voor Ontwikkelingssamenwerking

De Open Brieven die in dit essay worden weerlegd zijn David Grossman in De Standaard van 12 oktober 2023 “Zelfs 56 jaar bezetting rechtvaardigde deze onmenselijke slachtpartij niet”, Linda Dayan in De Standaard van 27 oktober 2023 “Wat kunnen we leren van een Hamas-gijzelaar?” en Yuval Noah Harari in De Standaard van 26 oktober 2023 “Harari hekelt linkse onverschilligheid”.