1. Radiostilte ondanks oorlogstumult

Te midden het verstikkende klimaat van leugenachtigheid, werden door dewereldmorgen.be een aantal stand van zaken artikels gepubliceerd die in de plaats van de heersende chaos van meningen, de feiten op een rij zetten en de verbanden verduidelijkten (Said Bouamana, Chris Hedges, Lode Vanoost,…).

Het wordt alsmaar door akelig helder dat wat zich afpeelt in Gaza een openlijke schaamteloze volkerenmoord zonder weerga lijkt. Zelfs de Nazis verstopten hun gruwelmisdaden. Zie bijvoorbeeld de decorstad Theresïenstadt, waar gedeporteerde Joden voor de wereldpers als gelukkige figuranten werden opgevoerd om nadien naar de geheime locaties in Polen te worden afgevoerd.

Niets van dat alles in de kringen van het racistisch regime in Tel Aviv die hun misdaden haast van alle daken schreeuwen. Maar dat is al evenzeer het geval in de westerse media waar Amerikaanse miljardairs ‘gesponsorde berichtgeving’ gratis aan de man brengen bij armplichtig gemaakte nationale zenders (zoals de VRT, BBC, NOS, etc…). Verzwijgen blijkt inderdaad de overtreffende trap van liegen, beste George Orwell.

Des temeer het Likoed regiem zijn intenties bloot legt, des te ijveriger dekken politiek en media dit overal toe met de mantel van gespeelde onwetendheid. Een nooit gezien Grand Guignol spektakel dat ons waarschuwt wat ons te wachten staat als de klimaatverandering gepaard zal gaan met de instorting van onze maatschappelijke structuren.

We zullen het wel lijfelijk ervaren maar niet weten waarom of door en met wie of waar en hoe. Zo ziet maatschappelijke duisternis er uit. Een duistere onwetendheid waar de Katholieke Kerk Europa zich ooit 1000 jaar in heeft ondergedompeld. We weten dus van wanten maar we leren (ook) van de geschiedenis dat we van de geschieden niets leren” (G.B. Shaw).

2. Nazificatie

De overeenkomsten met het Nazi-regime worden alsmaar door schokkender. Het is als vloeken in de Holocaust Kerk waar de taal van politiek gedram zich verheft tot devotie (Oude Testament), blinde haat tot volharding (wegvegen).

• Palestijnen worden gezien als hedendaagse ‘Untermenschen’ in het ‘Grotere Beloofde Land’. Enigszins zoals ooit de ‘Slaven’ werden gezien in het nazi fata morgana te midden een neo-feodaal Russisch Lebensraum.
• De minachting waarmede politieke leiders in Tel Aviv neerkijken op de wereldopinie en haar VN-vertegenwoordiger op de VN, in een geestestoestand van een hervonden maar nu wél belligerent getto denken, doet denken aan de hovaardige nazi-waan ten opzicht van de Europese buitenwereld en de Volkenbond in aanloop naar WOII.
• Het leger dat gezinnen standrechtelijk executeert in Noord Gaza zoals de SS en Oostfronters dat deden op het Russische platteland;
• dat mega-vernietigingskampen organiseert door vluchtende mensen samen te drijven op beperkte oppervlaktes; kolonistenmilities bewapent en beschermt, die zich bijgevolg gedragen als navolgers van de SA en de SS tijdens hun lynchpartijen in hun opmars naar de macht;
• dat gevangenen doodmartelt in regelrechte SS-stijl zoals in Breendonk. De beelden van halfnaakte Palestijnse gevangen, omsingeld door tot de tanden gewapende militairen zijn een ‘remake’ van Oostfront scènes van executies door de SS.
• De selecterende getraliede grensovergangen en checkpoints met Jordanië lijken een replica van de loskades van Treblinka.
• Een burgerleger dat op een verdachte manier moorddadig en gewetenloos is. Dat in een haast maniakale opwinding verkeert bij het plunderen van juwelen van hun slachtoffers. Het laat vermoeden dat zoiets als methamfetamine gebruik wijdverspreid moet zijn. Net zoals de drug ‘Pervetin’ in de kansel van elke Wehrmacht-soldaat zat en één van de grote verklaringen is voor hun onstuitbare Blitzkrieg.
• Tot voor kort overwoog de legerleiding, op aanraden van een VS-consulente, het tunnelstelsel van Hamas te vergassen. Bijtijds werd een ‘verdrinkingsoplossing’ aangenomen door de vernietigde waterputten terug ‘gebruiksklaar’ te maken. Sinds de Bijlmermeerramp weten we dat de Mossad en El Al vanuit Schiphol ladingen saringas naar Israël transporteerde. Zyklon B moet de vader van deze gedachte geweest zijn.

In Oekraïne schoten Russische soldaten op de Wagner milities; was er muiterij; sabotage en overgave. Geen enkele dissidentie lijkt er tussen de honderden duizenden miliciens van het IDF de kop op te steken.

Sinds kort komt ook het vermoorden van Palestijnse intelligentsia in beeld. Journalisten, academici, medici en kunstenaars worden blijkbaar door gespecialiseerde doodseskaders geviseerd. Ook dat is eigen aan totalitaire regimes.

Hitler kon pas overgaan tot de moord op 6 miljoen Joden toen ‘het geweten’ van Duitsland of 300.000 Duitse intellectuelen, waren omgebracht. Stalin, Mao, Pol Pot, Pinochet en Videla deden hem dit voor of na.

Een verklaring voor dit bovenmenselijk onmenselijk gedrag van de Israëlische miliciens, gaat zeker in de richting van René Gérards antropologische concept van ‘mimetische begeerte’ (dwz. Een onbewuste imitatiedrang naar beulsgedrag, zie de tekst J’accuse I vanuit cultureel-sociologische invalshoek).

Maar alleen die verklaring zou misschien te veel alleenverklarend zijn. Er kan ook een complementair psychopolitiek ‘boemerang’ effect spelen dat deze psychotische geestestoestand van de miliciens wat meer zou kunnen duiden.

Jarenlange bewuste politieke instrumentalisering van alle gruwel van de Holocaust in allerlei Hollywood-achtige voorstellingswijzen hebben die onuitspreekbare misdaden” (Hannah Arendt) gebanaliseerd. En zoals dat gewoonlijk gaat met het grote Kwaad, verder gecommercialiseerd.

Enigszins zoals bij de populariteit van geweldgames waar de jonge daders van schietpartijen in de VS zo verslaafd aan zijn, of zoals bij de jonge NAVO-rekruten in Afghanistan of de huurlingen in Irak. Banalisering van de realiteit is trouwens één van de kenmerken van fascistische propaganda. Zou het kunnen dat deze jonge rekruten van het Israëlische bezettingslger een morbide soort van rolmodel hebben geïnternaliseerd dat hun onbewust drijft naar Nazi-nabootsing?

Maar er is misschien meer. Als gevolg van het rabiaat neoliberaal beleid van het Likoed-bewind, is armoede onder de Israëlische bevolking fel gestegen. Dat kan tevens een trigger zijn voor deze roofzucht. Dus net zoals Siberische rekruten vanuit Bachmoet triomfantelijke fotos van de door hen geplunderde goederen naar hun verarmde families verzonden, kan ook hier een socio- economische factor in het spel zijn.

Genocide gaat trouwens altijd gepaard met roofzucht, groot of klein, zelfs van zijn naaste buren of kennissen. Denk maar aan de Duitse stadgenoten die de winkels plunderden van hun Joodse middenstandsburen. Of de Rwandese Hutu boeren van het land van hun Tutsi buren. Of de ploegbazen van de ‘portefeuille’ van hun Joodse diamantbazen in Antwerpen en de Kempen. Of van de Banque de la Société Générale die de spaargelden en in paniek geplaatste deposito’s van hun weggevoerde Joods-Belgische klanten tijdens hun vlucht naar Frankrijk in Parijs achterover drukte.

Voorbeelden die ook kunnen opgerekt worden op een grotere schaal: de ‘Poor Whites’ als vast cliënteel van de Ku Klux Klan, Cecil Rhodes die Zuidelijk Afrika wou bevolken met “het uitschot van de Britse slums dat anders toch maar oproer veroorzaakt”.

Het verklaart de gewelddadigheid en het racisme van de wanhopigen ten opzicht van de machtelozen en kwetsbaren. Het verklaart hun dubbele manipulatie door gewetenloze regimes, als stoottroepen en buffers tegelijk. Het verklaart ook de pogroms door de eeuwen en heen.

3. Genocide zonder weerga

Maar terwijl Hitler uit eigen oorlogservaring met mosterdgas, nog terugschrok van biologische of toxische oorlogsvoering, propageren Israëlische generaals openlijk de inzet van epidemieën waarvoor zoveel mogelijk niet geborgen lijken, vergiftigde waterputten en hospitaal ruïnes ‘strategisch cruciaal zullen zijn’ om honderden duizenden te kunnen doden.

Dag aan dag, haast uur na uur, wordt het duidelijk dat de moderne barbarij die losgelaten wordt op Palestina zijn gelijke niet meer kent. Net als domheid, lijkt wreedheid bodemloos, om Albert Einstein te parafraseren. Ook hier schuiven we voorbij een zoveelste gevaarlijk kantelpunt in onze beschaving.

Wat het Likoed kabinet doet is een tangbeweging uitvoeren van ‘pressure cooking’ in synchronisatie met volkerenmoord. Dat is aan de ene kant zoveel mogelijk leed bezorgen aan een bevolking opdat zij een ‘regime change’ zouden forceren tegen hun eigen regering en er bijgevolg weinig lijkzakken van de eigen soldaten huiswaarts moeten gestuurd worden. Een leerstof aangereikt uit de decennia Amerikaanse interventionisme wereldwijd.

Aan de ander kant weten de Israëlische leiders zich gesteund als een ‘betrouwbare regionaal politieman en vriend’ in het Westerse geo-politieke plan om het Chinese Zijderoute Initiatief met de BRICS-landen te ondergraven door een alternatieve Mondiale Corridor van India over de Golfstaten tot Gaza tot stand te brengen.

Dit geopolitieke achtergrondpatroon legt de duistere drijfveren van een volkerenmoord bloot (Chris Hedges, Said Bouamana). Zo werken kille roofmoordenaars nu éénmaal. Dat was zo vroeger in de geschiedenis met het Brits Imperium, Leopold II, Hitler, Stalin, de Neo-Europeanen in Noord en Zuid Amerika, Australië en New Zeeland) en zo is dat ook vandaag nog met Hutu milities, het Birmaanse leger en de Rohingya, China en de Oeigoeren, Darfur, de Kivu, de Javanen op Irian Jaya, de Amazone Indianen onder het Bolsenaro bewind, etc.

Het is telkenmale staatsterrorisme in zijn meest naakte en afzichtelijkste vorm.

Het besef dat het Palestijnse volk geen kans maakt tegen zoveel cynische roofzucht van machtsdronken Witte en Bruine Mannen (India en Olie-Golfstaten), is haast even verbijsterend als de concrete misdaden van genocide, feminicide en infanticide op het terrein zelf. Het slaat ons met een wurgende machteloosheid. Het is een geestelijk verstikkend gevoel.

Tijdens de halve eeuw van onze naoorlogse generatie in Europa is de geschiedenis met vakantie gegaan. Die vakantie lijkt voorbij. “History never says good bye. It says ‘see you later’” (Eduardo Galeano). De menselijke, vooral Westerse koloniale tragiek van geweld en roof is nu voorgoed terug in ons dagelijkse bewustzijn.

Dat alles speelt zich af in een wereld waar de grondvesten aan het verschuiven zijn. De VS zijn hun rol van enige supermacht aan het verliezen. De EU staart nu recht in het morele failliet. Het BNP van de BRICS landen is groter geworden dan dat van de G7.

Wanneer dit Palestijnse drama ooit voorgoed voorbij zal zijn, zullen velen onder ons niet meer in elkaars ogen durven kijken. Niets zal nog hetzelfde zijn als deze misdaad eenmaal helemaal gepleegd zal zijn. ‘Klimaatsverandering‘ is nu een ruimer begrip geworden.

4. Ontmaskering

Er is ook het harde ontwaken dat nu alles en iedereen gemanipuleerd wordt door beleidswelgevallige media en de nieuwe heersende kaste van de infocratie. We zijn allemaal ontaarde slapers gebleken die wakker worden in de actualiteit van de Brave New World.

Plots lijken al die onderhoudende spionage en avonturenfilms uit Hollywood of de Pinewood Studios, toch niet zo’n onschuldig vertier. We beseffen met een klap hoe ingebed eurocentrisme, islamofobie, racisme en misogynie zijn in ons onderbewustzijn en Westerse cultuur. Het lijkt wel of de klimaatcrisis aangekondigd wordt door een fatsoenscrisis en een ‘verstandsverbijsteringscrisis’, hét hoofdkenmerk van oorlog dus.

De Vier Ruiters van de Apocalyps zijn niet toevallig oorlog, honger, ziekte en dood. Klimaatsverandering als ecologische rampspoed is hun terrein.

Wanneer parlementairen en ministers hier te lande dit “geen genocide vinden”, doen ze aan negationisme en dat is sinds de Holocaust een strafbaar delict. De beruchte litanie van “weapons of mass destruction” is vervangen door “Israël has the right to defend itself”. Er waren toen geen wapens en vandaag doet het Likoed regime aan brutale landroof om Groot-Israël te verwezenlijken.

Er is geen echte oorlog tegen Hamas” alleen een regelrechte genocide op een weerloze bevolking in Gaza. Netanyahu had een vijand nodig om politiek te overleven en heeft daarom Hamas aangesterkt.

Hamas steevast als de enige terrorist opvoeren en dus, geen mensenrechten bezit, en Israël als de legitieme verdediger van zijn territorium, gaat voorbij aan de vaststelling dat terrorisme het laatste wapen is van de zwakkere terwijl staatsterreur wordt gepleegd om wat reeds bezet of geroofd gebied is te vrijwaren.

De staat Israël en het IDF hebben trouwens hun wortels in de Haganah terreurgroep maar deze wordt een ‘bevrijdings-zelfverdedigingsgroep’ genoemd.

Steeds meer feitenmateriaal duikt op dat er op wijst dat de Apache-aanvalshelikopters van het Israëlisch bezettingsleger in regelrechte paniek en zonder onderscheid te maken, hebben bijgedragen tot de slachting op het terrein van het muziekfestival en de omgeving van de getroffen Kibbutz.

Erger nog, uit die getuigenissen van gijzelaars in de Israëlische pers, blijkt dat de gijzelnemers van Hamas lijf en leden riskeerden om hun gijzelaars, hun ‘oorlogsbuit’, te beschermen tegen Israëlisch vuur. Dikwijls zonder levensreddend gevolg voor beiden.

Steeds meer worden de aantijgingen en ‘bewijsvoeringen’ van de Israëlische overheden ontmaskerd als nep-nieuws of zelfs regelrechte leugenachtige omkering. Iets waar wij het KGB bewind in Rusland of de fascistische propaganda hier te lande zo aan de schandpaal voor spijkeren. Maar in het geval van Israël wordt die leugenachtigheid kritiekloos doorgeslikt door de media in het Westen.

Maar ‘Alles-Kan- Slechter’ doordat de media hier ons nu eensklaps overspoelen met pro-Israëlische cultuurproducten (films, documentaires, series, interviews, praatshows..) en daardoor hun eigenste propagandasteen bijdragen aan de massabeïnvloeding die momenteel aan de gang is.

De Palestijnse cultuur is zoveel rijker, zoveel vreedzamer, zoveel meer ontdaan van racisme, maar komt nooit aan bod. Het evenwicht in de berichtgeving is ver weg en het besef groeit dat ‘onpartijdige journalistiek’ weer een zoveelste newspeak is. Het punt dat men gemaakt wil zien is: ‘de Israëli’s zijn mensen zoals Wij. Die Anderen zijn mensen zoals Zij’.

Als men bezet wordt is gewapend verzet om zich te verdedigen een VN-recht tenzij men burgers viseert. Hamas wordt daarom door Zwitserland niet beschouwd als een terroristische groep. De meerderheid van de VN-landen vinden dat ook niet.

Verzet tegen onrecht is trouwens sinds Augustinus de definitie van een ‘rechtvaardige oorlog’. Weliswaar toen en ook vandaag te pas en te onpas gebruikt (respectievelijk van de ‘kruistochten’ tot ‘humanitaire’ interventies).

Ongeacht of de Belgische politieke kaste zich weer eens boven alle wettelijke verdenking verheft, getuigt zij van een ongeziene lafheid. De minachting die ze al verdienden voor zoveel slecht bestuur kantelt naar verachting om zoveel immoraliteit.

Het blijkt nu dat gangbare politiek de laagste van alle kunsten is. Hypocriete handigheid en niet de waarheid wint het er van eerlijke en solide argumenten. We zijn ver weg verdwaald van de Oude Griekse politieke praxis van parresia dwz. de waarheid spreken betekent eerlijkheid, subjectiviteit en de waarheid verkiezen boven het herhalen van clichés.

Window dressing, lipservice, marketing, spin en newspeak zijn nu evenwel de schrale ‘vaardigheden’ geworden van de politieke Lilliputters (Tony Judt). “De politiek blijft het voornaamste gebied waar dwaasheid te vinden is. Daar streven mensen naar meer macht over anderen met het kwalijke gevolg dat zij de macht over zichzelf verliezen” (Barbara Tuchman).

Het politieke podium in dit land lijkt wel een volle doos leeghoofden die kost wat moge kosten Friedrich Schiller’s lamentatie willen etaleren dat “tegen domheid zelfs de goden niet tegen op kunnen”. Laffe domheid is er even straffeloos als bij de daden van de massamoordenaars zelf.

Immers, ‘Wie voordeel haalt uit een misdaad, heeft ze ook mee gepleegd’ (Romeins juridisch gezegde). De gas-hongerige EU-Commissie zou dat even moeten overdenken.

Omgekeerd worden mensen die wél een geweten betonen overal ontslagen of ermee bedreigd of erger met de dood bedreigd zoals in Israël of de VS. De golf van intimidatie en sanctionering in Europa is ongezien sinds het beruchte ‘Berufsverbot’ tegen de linkse oppositie in het Duitsland tijdens de Baader-Meinhof periode.

Vooral vandaag is dat helaas weeral het geval in Duitsland. Dat leidt tot de paradoxale vaststelling dat het bewind van dit buurland de eigen Holocaust-schuld gebruikt om medeplichtig te kunnen worden aan een nieuwe Volkerenmoord maar dan uitgevoerd door zijn vroegere slachtoffers.

Het getuigt van historische tragiek omdat zovele jonge dappere Duitsers en intellectuelen opnieuw geconfronteerd worden met een regime dat hen verraadt. Dat alles noemt dan achteruitgangsdenken. Het paradeert als ‘moderniteit’ en is in de feiten slechts moderne barbarij.

Denken we maar aan het propaganda-imago van ‘het kolonialisme’ in het Zuiden (White Men’s Burden in de Congo: Daar waar trots de Belgische vlag staat”). Het was een voorbode op het latere fascisme in Het Noorden (‘Gott mit Uns’, het Vlaamse Bloed en Bodem V-teken bij eedafleggingen rond de IJzertoren).

Geen van beiden is evenwel verdwenen van het toneel. Ze zijn terug van nooit weggeweest. Het volstaat dus wél om een leugen te herhalen om er een feit van te maken. Dit in tegenstelling tot het veel gebruikte citaat van Nobelprijswinnaar Rabindranath Tagore.

Dat het permanent herhalen van woorden een sociale realiteit kan creëren hoort thuis in de Koude Oorlogstheorie die steunde op het sociale constructivisme. Niet toevallig een Americana academisch denkmodel op de Ivy League universiteiten. Niet toevallig de thuisbasis van oorlogsstoker Samuel Huntington en oorlogsmisdadiger Henry Kissinger en zovele andere ‘academische’ waterdragers tijdens de al even onrechtvaardige Vietnamoorlog.

Anno begin 21ste eeuw is de ‘informatiemaatschappij’ verschraald tot een maatschappij van grove leugens. Maar ook nu blijkt dat de leugenaar eerder valt dan de kreupele. De alom gespuide mist trekt al snel op over het slagveld van Gaza. Alleen de intellectueel doofstomme blinden kunnen, als hedendaagse negationisten, nog ontkennen.

Gevolg: ‘Danse macabre sur le bal des démasqués à Gaza’. The League of Extra-ordinary Mass Murderers’ en hun voetvolk in het Westen, zijn er de ongenode massamoordende gasten. Buiten raast de storm van volkswoede van miljoenen gewone mensen met een buitengewoon geweten.

Eens te meer zijn het deze gewone mensen die hun eigen beschaving moeten redden van de Barbaren die over hen heersen (Bas Van Bavel).

5. The times they are a-changin’ (Bob Dylan 2.0)… Once again

Een nieuw tijdperk is begonnen waar moderne barbarij van versleten regimes in slagorde staat tegenover het hervonden humanisme en idealisme van nieuwe generaties. De botsing is onvermijdelijk, de uitkomst onzeker maar “Niets in de wereld heeft zoveel macht als een idee waarvoor de tijd rijp is” (Victor Hugo). Rechtvaardigheid en emancipatie zijn zulke ideeën.

De strijd om het behoud van de vrijheden in het Noorden en de bevrijding van het neokolonialisme in het Zuiden is eigenlijk al begonnen.  Net zoals oorlogvoeren door de heersende  klassen om die emancipatiegolven te fnuiken.

Maar zijn woorden nog van belang als de rode lijnen van infanticide en feminicide, net die gendergroepen die overal hoop en redding symboliseerden, zo openlijk en massaal overtreden worden?

Is er nog een toekomst als we dat toelaten?

Etienne De Belder is gepensioneerd ‘68-er, voormalig docent Masteropleiding Human Ecology (VUB), voormalig Bijzonder Evaluator Belgische Ontwikkelingssamenwerking en voormalig adjunct-kabinetschef van de Minister voor Ontwikkelingssamenwerking. Dit artikel is een aanvulling op het essay J’accuse I dat inging op de verschillende invalshoeken voor een verklaring van de Gaza-tragedie.

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier