Ons land zit in een verwikkelde strijd om het coronavirus het hoofd te bieden. Heel het land mobiliseert zich en doet zijn uiterste best om de regels op te volgen of zich in te zetten voor de medemens. Men roept op om in ons kot te blijven, om mondmaskers te naaien, om boodschappen voor gepensioneerden te doen, om te applaudisseren voor de zorg. Men beroept zich op de kracht van de bevolking, de collectieve discipline en de solidariteit om deze crisis te doorstaan. Maar er is nog een deel van de bevolking die te mobiliseren valt en die daar zelfs voor staat te springen: wij, de geneeskundestudenten.

De coronacrisis heeft onze planning danig in de war gestuurd. Dat geldt zeker voor onze stages. Velen onder ons zitten gewoon thuis of op een krukje naast hun stagementor. Anderen worden nu belast met administratieve taken. Geneeskundestudenten kunnen zinvoller worden ingezet bij het opvangen van deze crisis. Piet Hoebeke, decaan van de faculteit Geneeskunde in Gent, pleitte er op Radio 1 voor om ons in te schakelen in de woonzorgcentra. De situatie in onze rusthuizen is stilaan schrijnend. Deze crisis legt de onderfinanciering van de zorgsector pijnlijk bloot en er is meer dan ooit nood om de zorg te ondersteunen. Minister Wouter Beke riep op om een medische reserve aan te leggen. Vele artsen, dokters op rust, maar ook geneeskundestudenten meldden zich aan om bij te springen. Drie weken geleden zei de minister dat er 450 mensen zich hebben aangemeld als medische reserve. Vandaag zien we de beelden van overwerkte verplegers en verzorgers. En ondertussen zitten velen van ons geneeskundestudenten gewoon thuis. Waar wacht de minister op om ons in te schakelen?

Wij zullen later de Eed van Hippocrates zweren: “Nu ik toetreed tot de medische professie, beloof ik dat ik mij naar mijn beste vermogen voor een kwaliteitsvolle geneeskunde ten dienste van de medemens en de samenleving zal inzetten.” Wij zijn bereid om op momenten dat de samenleving het het meeste nodig heeft, alles te doen om die kwaliteitsvolle geneeskunde te bieden. Er zullen maar weinig geneeskundestudenten zijn die hier niet in mee willen gaan. Het is immers waarom we deze studie kozen. Wij staan te springen om bij te springen. Waarom wachten tot onze zorgsector volledig is opgebrand?

Tao Claes
3de master geneeskunde
Universiteit Antwerpen