“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

Full Spectrum Dominance

Eerst en vooral moet er beklemtoond worden dat Israël het verlengstuk is van de geopolitieke macht van de VS in een van de belangrijkste regio’s van de wereld.

Het was overigens huidig VS-president Joe Biden, die in 1986 zei: “Als Israël niet bestond, zouden de Verenigde Staten van Amerika een Israël moeten uitvinden om zijn belangen in de regio te beschermen, de VS zou een Israël moeten uitvinden. Ik ben het eens met mijn collega’s in de Senaatscommissie voor Buitenlandse Zaken en we maken ons grote zorgen over de NAVO. We maken ons ook zorgen over de oostelijke flank van de NAVO, Griekenland en Turkije, en het belang ervan. (…) Zij verbleken in vergelijking met het voordeel ervan voor de Verenigde Staten van Amerika.”

Joe Biden in 1986: “Als Israël niet bestond, zou de VS een Israël moeten uitvinden om zijn belangen in de regio te beschermen”

Het hoeft geen betoog dat het zogenoemde Midden-Oosten, of beter gezegd West-Azië, over de grootste wereldreserves aan olie en gas beschikt, en dat heel de wereldwijde economische infrastructuur van die fossiele brandstoffen afhankelijk is.

In dit boek onthult William Engdahl het meedogenloze streven van de VS naar totale controle over de wereld met alle mogelijke middelen, een inclusief een preventieve nucleaire aanval.

De wereld evolueert geleidelijk naar het gebruik van nieuwe energiebronnen, maar fossiele brandstoffen zijn nog altijd van levensbelang voor de wereldeconomie. Washington heeft altijd geijverd voor het behoud van stabiele prijzen op de wereldmarkten voor olie en gas.

Maar dit gaat over meer dan enkel olie en gas. Sinds het begin van de jaren negentig, sinds het einde van de Koude Oorlog en de omverwerping van de Sovjet-Unie, heeft de VS zich ingespannen om de controle te behouden over elke regio ter wereld. Sindsdien is dat het militaire beleid van de VS.

Dat stond duidelijk te lezen in de zogenoemde Wolfowitz-doctrine, opgetekend door de Nationale Veiligheidsraad van de VS in 1992:

“Het doel van [de Verenigde Staten] bestaat erin elke vijandige macht te verhinderen de controle te verwerven over een regio die cruciaal is voor onze belangen, en zodoende hogere hindernissen te bouwen tegen een mogelijk nieuwe wereldwijde bedreiging van de belangen van de VS en onze bondgenoten. Tot die regio’s behoren Europa, Oost-Azië, het Midden-Oosten/de Perzische Golf en Latijns Amerika. De geconsolideerde niet-democratische controle van de natuurlijke bronnen van zo’n kritische regio zou een aanzienlijke bedreiging voor onze veiligheid kunnen vormen.”

In 2004 publiceerde de VS-regering dan haar Nationale Militaire Strategie, waarin Washington beklemtoonde dat het “Full Spectrum Dominance nastreefde”, dat wil zeggen dat de VS in staat moet zijn om elke situatie te controleren of elke tegenstander te verslaan door middel van het hele gamma van militaire operaties.

Het belang van de regio

In het Midden-Oosten steunde de VS vanouds op een zogenaamde ‘strategie met twee pijlers’. De westelijke pijler was Saoedi-Arabië, de oostelijke Iran. Tot de revolutie van 1979 werd Iran geregeerd door een dictator, de sjah, de koning die de steun kreeg van de VS en in ruil de VS en zijn belangen in de regio bediende.

Maar met de revolutie van 1979 verloor de VS een van de pijlers van die strategie, waardoor Israël almaar belangrijker werd voor het behoud van de controle over die strategisch cruciale regio.

Het gaat dus niet alleen over de enorme voorraden olie en gas in die regio, noch over het feit dat veel van de belangrijkste wereldproducenten van olie en gas in West-Azië (of het Midden-Oosten) liggen.

Het Midden-Oosten heeft niet alleen de grootste olievoorraden, daar passeren ook de belangrijkste handelsroutes

Het heeft ook te maken met het feit dat sommige van de belangrijkste handelsroutes op onze planeet door die regio lopen.

Het belang van het Egyptische Suezkanaal kan moeilijk overschat worden. Het verbindt de handel van het Midden-Oosten met Europa, van de Rode Zee met de Middellandse Zee. Zowat 30 procent van alle verscheepte containers ter wereld gaat door het Suezkanaal. Dat is ongeveer 12 procent van alle goederen die wereldwijd worden verhandeld.

Direct ten zuiden van het Suezkanaal, waar de Rode Zee in de Arabische Zee overgaat, bevindt zich voor de kust van Jemen een cruciale geostrategische vernauwing, de Straat van Bab al-Mandab. Daar passeren elke dag meer dan 6 miljoen vaten olie.

Kaart: Geopolitical Economy.

Het belang van Israël

De VS heeft altijd geprobeerd die regio te overheersen, niet alleen om de energiebevoorrading te controleren maar ook om die wereldwijde handelsroutes, die de ruggengraat vormen van heel het neoliberale economische wereldsysteem, te beveiligen. En naarmate de invloed van de VS in de regio almaar verzwakte in een groeiende multipolaire wereld, werd Israël almaar belangrijker voor de controle van de VS.

Dat is duidelijk merkbaar in de discussies over de olieprijzen binnen de OPEC, de Organisatie van olie-exporterende landen, die is uitgebreid tot OPEC+, sinds Rusland lid is geworden. Nu spelen Saoedi-Arabië en aartsvijand Rusland een sleutelrol in de bepaling van die prijzen.

Naarmate de invloed van de VS in de regio almaar verzwakte, werd Israël almaar belangrijker voor de VS

Saoedi-Arabië is altijd een VS-proxy of -onderaannemer geweest, maar Riyad voert almaar meer een niet-gebonden buitenlandbeleid. Een zeer belangrijke reden daarvoor is dat China nu de belangrijkste handelspartner is geworden van veel van de landen in die regio. China is de afgelopen tien jaar de belangrijkste importeur van olie en gas uit de Perzische Golf geweest.

Daarenboven verlegt China het centrum van de wereldhandel weer naar Azië via zijn project voor een nieuwe wereldinfrastructuur, het Belt and Road Initiative. En in dat project is de “road” in het bijzonder een verwijzing naar de Nieuwe Zijderoute.

Kaart: Geopolitical Economy.

Kun je raden welke regio absoluut cruciaal is in de Nieuwe Zijderoute? Het Midden-Oosten natuurlijk, of nogmaals, beter gezegd West-Azië, een term die veel juister het geostrategische belang van die regio aangeeft, omdat hij Azië met Europa verbindt.

Het verklaart tevens waarom de VS zo wanhopig de Nieuwe Zijderoute beconcurreren met eigen pogingen om nieuwe handelsroutes uit te bouwen. Zo wil de VS in het bijzonder een handelsroute creëren van India tot in de Perzische Golf, en verder doorheen Israël.

Kun je raden welke regio absoluut cruciaal is in de Nieuwe Zijderoute van China? Het Midden-Oosten natuurlijk

Israël speelt dus in elk van die projecten een belangrijke rol als verlengstuk van de imperialistische macht van de VS in een van de belangrijkste regio’s ter wereld. Dat is de reden waarom Biden in 1986 zei dat, als Israël niet bestond, de VS het zouden moeten uitvinden.

Het is ook de reden waarom Biden dit herhaalde tijdens een vergadering op het Witte Huis met de Israëlische premier Isaac Herzog op 27 oktober 2022:

“We gaan het ook hebben over het ijzersterke engagement – en ik zal dat in de loop van mijn carrière vijfduizend keer herhalen – het ijzersterke engagement van de VS naar Israël toe, dat is gebaseerd op onze principes, onze ideeën, onze waarden; het zijn dezelfde waarden. En ik heb vaak gezegd, mijnheer de president [Herzog], dat, als er geen Israël bestond, wij er een zouden moeten uitvinden.”

Meer recent, met name op 8 oktober 2023, herhaalde Biden zijn uitspraak in een speech in Israël: “Ik zeg al lang dat, als Israël niet bestond, we het zouden moeten uitvinden.”

Voor die speech in 2023 was Biden naar Israël gereisd om zijn steun aan te bieden, terwijl het land Gaza brutaal onder de bommen bedolf en zich schuldig maakte aan etnische zuivering van de Palestijnen als onderdeel van wat veel deskundigen overal ter wereld hebben beschreven als een “genocide volgens het boekje”.

Hooggeplaatste deskundigen van de VN hebben gewaarschuwd dat genocide door Israël een reëel gevaar is voor het Palestijnse volk.

*          *          *

Tot zover de inleiding van Ben Norton. Hieronder volgt een ingekorte versie van zijn interview met de econoom Michael Hudson, auteur van heel wat boeken waaronder Super Imperialism: The Economic Strategy of American Empire. (nvdr.)

Israël als buitenlandse militaire basis

Ben Norton. Waarom denkt u dat de VS zoveel middelen investeert in de steun aan Israël terwijl dat land zich duidelijk schuldig maakt aan oorlogsmisdaden?

Michael Hudson. De VS ondersteunt Israël inderdaad, maar dat is niet uit altruïstische overwegingen. Israël is het vliegdekschip van de VS in het Midden- Oosten. Het is de startbaan voor de Amerikaanse controle over die regio.

Van zodra er sprake was van de creatie van een nieuwe staat Israël, was dat het uitgangspunt: Israël moest een voorpost zijn in het Midden-Oosten, eerst van Groot-Brittannië, daarna van Rusland en vervolgens van de VS.

Voor de VS is dat land nooit meer geweest dan een buitenlandse militaire basis, het was nooit Israël. En het spreekt voor zich dat de VS zijn militaire basis wil beschermen.

Voor de VS is dat land nooit meer geweest dan een buitenlandse militaire basis, het was nooit Israël

Toen Groot-Brittannië als eerste de wet voor de toepassing van de Balfour Declaration[i] in Israël goedkeurde, was dat omdat de Britten de controle wilden over het Midden-Oosten en de olievoorraden aldaar.

Bij de oprichting van Israël in de VN waren Stalin en Rusland de eersten om het land te erkennen, ervan uitgaand dat de Russen een belangrijke invloed zouden hebben op Israël.

En daarna volgde uiteraard Truman (president van de VS van 1945 tot 1953, nvdr.). Het leger zag meteen dat de VS Groot-Brittannië opzij schoof en zelf baas werd in het Midden-Oosten. Dat was zelfs na de gevechten, toen de Iraanse regering van Mossadegh in 1953 werd omvergeworpen.

Vanuit het standpunt van de VS is het dus niet Israël dat aan de touwtjes trekt, maar de VS. U zei dat Amerika Israël steunt. Ik denk helemaal niet dat Amerika Israël steunt, net zomin als de meeste Israëli’s of de meeste Democraten.

Amerika steunt Netanyahu. Het steunt Likoed, niet Israël. De meerderheid van de Israëli’s, zeker de niet-religieuze Israëli’s, de kernbevolking van Israël sinds zijn oprichting, is tegen Likoed en zijn beleid. De werkelijkheid is dus dat Netanyahu voor de VS de Israëlische versie is van Zelensky in Oekraïne.

Netanyahu is voor de VS de Israëlische versie van Zelensky in Oekraïne

En het voordeel van zo’n onaangename, opportunistische en corrupte persoon als Netanyahu, die aangeklaagd wordt voor omkoperij en corruptie, is precies dat heel de wereld nu zo geschokt is door de afschuwelijke aanvallen op Gaza en dat ze niet de VS met de vinger wijzen.

Ze leggen de schuld bij Israël. Ze beschuldigen Netanyahu en Israël, terwijl het de VS is die het ene na het andere vliegtuig vol bommen en geweren opstuurt. 22.000 machinegeweren die in de VS niet mogen verkocht worden, gaan nu naar de kolonisten die ze mogen gebruiken tegen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever.

De ‘good cop, bad cop‘-tactiek is slechts schijn. Blinken (de VS-minister van Buitenlandse Zaken, nvdr.) zegt tegen Netanyahu dat hij er bij het bombarderen van ziekenhuizen moet op letten dat de oorlogsregels gerespecteerd worden. En als je 100.000 kinderen in Gaza doodt, let er dan op dat het allemaal wettelijk is en binnen het spectrum van de oorlog valt. En als je een etnische zuivering nastreeft en een bevolking wil verjagen, zorg er dan voor dat het allemaal legaal is.

Uiteraard valt het niet allemaal binnen de oorlogsregels en worden er oorlogsmisdaden begaan. Maar de VS doet alsof het tegen Netanyahu en de Israëlische regering zegt dat ze kleinere bommen moeten gebruiken. Wees een beetje vriendelijker als je de kinderen in de ziekenhuizen gaat bombarderen. Terwijl het allemaal show is.

Gaza als katalysator

De VS wil de indruk geven dat het alleen optreedt om een bondgenoot te steunen. Heel de wereld heeft gezien dat de VS nu twee vliegdekschepen heeft in de Middellandse Zee, vlak voor de kust van het Midden-Oosten en een atoomonderzeeër nabij de Perzische Golf.

Waarom zijn die daar? President Biden en het Congres beweren dat ze geen VS-troepen zullen sturen voor de strijd tegen Hamas in Gaza. We gaan er niet in betrokken geraken. Maar als de troepen er niet in betrokken mogen geraken, waarom zijn ze er dan?

We weten wat de vliegtuigen van de VS doen. Gisteren bombardeerden ze nog maar eens een luchthaven en een brandstofopslagplaats in Syrië. De vliegtuigen bombarderen Syrië. Het is maar al te duidelijk dat die vliegtuigen daar niet zijn om Israël te steunen maar om tegen Iran op te treden.

Telkens opnieuw schrijft elke krant in de VS over Hamas dat die beweging haar orders krijgt van Iran. Als het gaat om Hezbollah, dat mogelijk vanuit Libanon een interventie zou doen in het noorden van Israël, noemen ze Hezbollah een marionet van Iran.

Telkens als de kranten het hebben over eender welke leider in het Midden-Oosten, luidt het dat die een marionet is van Iran

Telkens als de kranten het hebben over eender welke leider in het Midden-Oosten, luidt het dat die leiders marionetten zijn van Iran, net zoals ze in het geval van Oekraïne en Centraal-Europa Hongarije en andere landen ervan beschuldigen marionetten te zijn van Poetin en Rusland.

De VS probeert niet Oekraïne te beschermen. Het wil dat er gevochten wordt tot de laatste Oekraïner in een strijd die hopelijk het Russische leger zal uitputten. Welnu, dat heeft niet gewerkt.

Hetzelfde gebeurt nu in Israël. De VS duwen Israël en Netanyahu van de ene escalatie naar de andere, tot op het punt waarop Nasrallah (islamitisch geestelijke en politiek leider van Hezbollah in Libanon, nvdr) uiteindelijk zal zeggen: “OK, dit kunnen we niet meer aanvaarden. We komen in actie om de Gazanen te redden en vooral de Westbank, waar even hard gevochten wordt. We gaan er ons mee moeien.”

De VS duwen Israël en Netanyahu van de ene escalatie naar de andere, tot op het punt waarop Hezbollah reageert

En dat is het moment waarop de Verenigde Staten zich vrij zullen voelen om niet alleen Libanon aan te vallen, maar voluit tegen Iran te gaan, via Syrië en Irak.

Wat we vandaag zien in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever is slechts de katalysator, de trigger voor de ‘neocons’ die zeggen dat ze nooit een betere kans zullen hebben dan nu om Iran te veroveren.

Als de VS de hand wil leggen op de olie van het Midden-Oosten en zodoende de controle wil veroveren over de energiebevoorrading van het grootste deel van de wereld, dan zal dat de ultieme krachtmeting zijn. Dit geeft Amerikaanse functionarissen dan de mogelijkheid om olie en gas af te sluiten en sancties op te leggen aan elk land dat multipolair probeert te worden, elk land dat zich probeert te verzetten tegen de unipolaire controle van de VS.

Iran in het vizier

Ben Norton. In 2007 onthulde de Amerikaanse topgeneraal en NAVO-commandant Wesley Clark dat de regering-Bush plannen had om in vijf jaar tijd zeven landen omver te werpen. Het ging om landen in Noord-Afrika en West-Azië.

In 2007 onthulde Wesley Clark dat de VS in vijf jaar tijd zeven landen zou omver werpen. Alleen voor Iran is dat niet gelukt

Meer specifiek had hij het in een interview met journaliste Amy Goodman op Democracy Now over de plannen van Washington om de regeringen van Irak, Syrië, Libanon, Libië, Somalië, Soedan en tot slot Iran uit het zadel te lichten.

Wesley Clark. Foto: printscreen Democracy Now

Dat laatste is het enige land waar het regime stabiel is gebleven en dat niet compleet in de vernieling is gereden door de VS.

Michael Hudson. Laten we even kijken hoe dat in zijn werk is gegaan. Misschien weet je nog dat er na de aanslag van 9/11 een vergadering was op het Witte Huis. Alle aanwezigen wisten dat de piloten uit Saoedi-Arabië afkomstig waren en dat sommigen van hen hadden verbleven in de Saoedische ambassade in Los Angeles, denk ik, in de VS.

Na 9/11 was er dus een kabinetsvergadering. Rumsfeld, de toenmalige minister van Defensie, zei tegen de aanwezigen dat ze moesten zoeken naar elke link met Irak. “Vergeet Saoedi-Arabië, dat is geen probleem, Irak is de sleutel.” En hij gaf ze de opdracht die link te vinden. Zo werd 9/11 het voorwendsel om niet Saoedi-Arabië maar Irak binnen te vallen, en wel zo snel mogelijk.

Een gelijksoortige crisis was nodig in Libië. Zij zeiden dat er fundamentalisten waren in de buitenwijken van een van de grote steden, niet de hoofdstad, die voor problemen zorgden. En dus moesten de onschuldige mensen “beschermd” worden tegen Moammar Kadhafi, moesten ze daar binnenvallen en beslag leggen op de Libische goudreserves en al het geld, en de olie overnemen in naam van het Franse oliemonopolie.

Daarvoor dienen dus de huidige gevechten in Gaza. Netanyahu’s oorlog tegen Gaza is het voorwendsel van de VS om zijn vliegdekschepen en onderzeeërs naar ginder te sturen en samen met Israël de Syrische luchthaven te bombarderen, zodat de Syriërs geen wapens of eender welke vorm van militaire steun kunnen sturen naar Libanon in het westen, of naar Iran in het oosten.

Wat we te zien krijgen, dient duidelijk om de publieke opinie te sussen en te verblinden voor het feit dat we, net als bij de VS-inval in Irak vanwege 9/11, nu uiteindelijk ook de olieraffinaderijen van Iran, hun wetenschappelijke instellingen en laboratoria waar ze misschien aan atoomonderzoek doen, moeten uitschakelen.

Iran is zich daarvan bewust. Vorige week zei de Iraanse tv dat hun minister van Defensie had meegedeeld dat, in het geval van een aanval tegen het land door Israël of iemand anders, de VS en zijn buitenlandse bases het zwaar te verduren zouden krijgen.

Iran, Rusland en China beoordelen Gaza niet als een Israëlische actie maar als een actie van de VS

Iran, Rusland en China beoordelen Gaza niet als een Israëlische actie maar als een actie van de VS. Zij hebben door dat het in werkelijkheid allemaal draait om Iran. En wanneer de Amerikaanse pers het heeft over Gaza of Hamas, of Hezbollah, of eender welke groep, labelt ze hen altijd in één adem als werktuigen van Iran.

Ze demoniseren Iran zoals de ‘neocons’ Rusland hebben gedemoniseerd, zodat de VS zich kan voorbereiden op een niet-verklaarde oorlog tegen Iran. Hoewel het ook mogelijk is dat ze de oorlog verklaren. De VS wachtte enkel op een kans als 9/11. Er was een trigger nodig en Netanyahu heeft die gegeven. Dat is de reden waarom de VS Netanyahu steunt.

En uiteraard zegt Iran: wij kunnen Israël van de kaart vegen. En in het Amerikaans Congres hebben generaal Milley en anderen gezegd: we weten dat Iran Israël van de kaart kan vegen. En daarom moeten we korte metten maken met Iran.

Generaal Mark Milley. Foto: Monica King, Overheid van de VS.

Maar door Iran aan te vallen stuur je de Iraanse raketten naar Israël en zal Israël uiteindelijk het equivalent van Oekraïne worden in het Midden-Oosten. En dat is zo’n beetje het plan. En volgens mij hebben veel Israëli’s dat ook door en maken ze zich zorgen. Ze verzetten zich tegen Netanyahu en willen hem verhinderen een heel scala van militair wapengekletter uit te lokken waar Israël geen verweer tegen heeft.

En ze kunnen wel degelijk een paar plaatsen in Iran bombarderen, daar twijfel ik niet aan, maar nu steunen Rusland, China en andere landen Iran via de Shanghai Cooperation Organization en worden de lijnen heel duidelijk uitgezet.

Het lijkt er dus op dat dit scenario onvermijdelijk is. Mearsheimer (een vooraanstaand strateeg van de VS, nvdr.) wees er ook al op dat een onderhandelde oplossing of schikking tussen Israël en Palestina onmogelijk is. Volgens hem is een tweestatenoplossing niet mogelijk, omdat de Palestijnse staat dan zou lijken op de indianenreservaten in de VS – allemaal van elkaar gescheiden en geïsoleerd – en bijgevolg geen echte staat zou vormen.

En één staat is ook niet mogelijk, want één staat betekent een theocratische staat. Een beetje zoals de VS in het 19e-eeuwse Wilde Westen.

It’s the oil stupid!

Ben Norton. We bevinden ons nu op een punt dat de VS zelfs de controle over Saoedi-Arabië verliest, zoals u gezegd hebt. Het verliest dus zijn beide pijlers en dat is de reden waarom Washington zo wanhopig probeert Israël overeind te houden, ondanks het feit dat de hele regio gekant is tegen het kolonisatiebeleid en de etnische zuivering die nu aan de gang is terwijl heel de wereld toekijkt.

Michael Hudson. Voor VS-functionarissen betekent de steun aan Israël in feite ondersteuning van de capaciteit van de VS om de rest van het Midden-Oosten militair te controleren.

Het draait allemaal om olie. De VS pompen niet al dat geld in Israël omdat het Israël zo graag ziet, maar omdat Israël de militaire basis is vanwaar de VS Syrië, Irak, Iran en Libanon kan aanvallen. Israël is een militaire basis van de VS.

Voor de VS is Israël de militaire basis vanwaar het Syrië, Irak, Iran en Libanon kan aanvallen

En natuurlijk kan Washington laten uitschijnen dat het pro-Israël is of achter het Joodse beleid staat, maar dat is alleen zo in de PR-visie van het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Als de VS-strategie stoelt op de energievoorraden in het Midden-Oosten, dan is Israël niet meer dan een middel voor dat doel. Het is niet het doel zelf. En dat is de reden waarom de VS een agressieve Israëlische regering nodig had.

Je kunt Netanyahu in zekere zin beschouwen als een marionet van de VS, net als Zelensky. Zij bekleden dezelfde positie: ze leggen al hun eieren in het mandje van de VS tegen de meerderheid van hun eigen volk in.

Zelensky en Netanyahu. Foto: Overheid van Oekraïne, Wikimedia Commons / CC BY 4.0 DEED

De VS steunen Israël helemaal niet, ook al beweert u van wel. De VS verloochent de meerderheid van de Israëli’s. Het steunt het Israëlische leger, niet de Israëlische samenleving of cultuur. Het judaïsme betekent niets voor de VS. Dit is pure militaire politiek en zo heb ik het altijd horen bespreken onder militairen en mensen van de nationale veiligheid. Laat je dus niet inpakken door het smoesverhaal.

Het begin van een grotere oorlog

In feite wordt er nu gevochten voor de controle over de wereld. Net als Rome de Normandiërs benoemde tot feodale heersers, zoals bijvoorbeeld Willem de Veroveraar in Sicilië, benoemt de VS Zelensky, steunt het Netanyahu, steunt het oligarchen in Rusland en steunt het Latijns-Amerikaanse dictators.

Dus je hebt een Amerikaanse kijk op de wereld die niet alleen unipolair is, maar die ook verder gaat dan dat. Want om unipolaire controle over de wereld te hebben, moet de VS elke buitenlandse staat, elke buitenlandse president behandelen als een feodale lijfeigene, die loyaliteit verschuldigd is aan de Verenigde Staten.

Om die unipolaire controle over de wereld te behouden moet de VS de macht hebben om elke buitenlandse staat te behandelen als een feodale vazal

Het enige dat de VS momenteel kan doen is het militaire plan voor Iran in de steigers zetten. Wat zal bijvoorbeeld de rol zijn van India? De aanval op Iran en de olie is tegelijk een aanval op de door China geleide Nieuwe Zijderoute? Het is een poging om het transport te controleren, niet alleen van olie, maar ook van het transport van de meerderheid van het globale Zuiden met het oog op elkaars wederzijdse groei, winst en handel.

De VS ontwikkelt daarvoor een alternatief plan dat zou lopen van India via Israël en Gaza. En dat laatste is een van de grote problemen waarover nu wordt gesproken: de Israëlische controle over Gaza zou de controle over de olie en het gas voor de kust mogelijk maken.

Olie- en gasvelden in het oostelijke Middellandse Zeegebied. Kaart: Energie-informatiedienst van de VS, Wikipedia.

De jokers in het plan zijn India, Saoedi-Arabië en ook Turkije vanwege zijn interesse in die olie en dat gas. En als de islamitische landen concluderen dat ze echt worden aangevallen, en als die aanval van het christelijke Westen tegen de islam echt een gevaar op leven en dood is, dan zal Turkije zich aan de zijde van Saoedi-Arabië en alle andere landen scharen. Dan zullen de sjiieten, de soennieten en de alevieten de handen in elkaar slaan en zeggen: wat we gemeenschappelijk hebben is onze islamgodsdienst.

In wezen wordt dat het verlengstuk van de strijd van de VS tegen China en Rusland.

Om het even samen te vatten: wat er zich nu in werkelijkheid afspeelt, is dat er eerst een gevecht was tegen Rusland tot de laatste Oekraïner en er nu een gevecht dreigt tegen Iran tot de laatste Israëli. En nu wil de VS wapens naar Taiwan sturen met de vraag: zou je niet tegen China ten strijde willen trekken tot de laatste Taiwanees? Dat is de wereldwijde strategie van de VS.

Andere landen aanzetten tot oorlogen om zelf de controle te bekomen. Zo gebruikte Rome de Normandische legers om Zuid-Italië, Engeland en Joegoslavië te veroveren.

Israël, en wat we in het nieuws zien en horen over de aanvallen in Gaza, is maar de ouverture, de trigger voor de oorlog. Net als het schot in Sarajevo de trigger was voor de Eerste Wereldoorlog en alles in beweging zette.

Dit is een ingekorte versie van een artikel dat eerder verscheen op Geopolitical Economy. De vertaling is van Marina Mommerency.

De volledige webinar waarop het gebaseerd is kan je hieronder bekijken.

Note:

[i] De Balfourverklaring stond in een brief van 2 november 1917 van de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour aan Lionel Walter Rothschild, een lid van de Joodse bankiersfamilie Rothschild in Groot-Brittannië. De brief was bestemd voor de Zionistische Beweging. In de brief stelde de toenmalige Britse regering, dat zij – onder voorbehoud – positief stond tegenover de stichting van een Joodse staat in Palestina en dat zij alles in het werk zou stellen om dit project te faciliteren. (nvdr.)