'Together We Are Wrong". Painting by Mr. Fish
Opinie - Chris Hedges, Scheerpost,

NAVO, de gevaarlijkste militaire alliantie op deze planeet

Op geen enkel moment in de geschiedenis – ook niet ten tijde van de Cubaanse rakettencrisis – hebben we meer op de rand van een kernoorlog gestaan dan vandaag. Dat is de onheilspellende vaststelling van Amerikaans onafhankelijk onderzoeksjournalist Chris Hedges.

woensdag 10 augustus 2022 17:42
Spread the love

 

De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), met in haar zog de wapenindustrie die voor haar miljardenwinsten op deze organisatie is aangewezen, is de meest agressieve en gevaarlijkste militaire alliantie op deze planeet geworden.

De NAVO werd in 1949 opgericht om een halt toe te roepen aan de Sovjet-Russische expansie in Oost- en Midden-Europa. Inmiddels is de organisatie uitgegroeid tot een globale oorlogsmachine met activiteiten in Europa, het Midden-Oosten, Latijns-Amerika, Afrika en Azië.

In weerwil van eerdere beloftes aan Moskou heeft de NAVO na het einde van de Koude Oorlog haar territorium verder uitgebreid. Veertien landen uit Oost- en Centraal-Europa werden aan de alliantie toegevoegd. Binnenkort vervoegen ook Finland en Zweden de rangen.

De NAVO bombardeerde Bosnië, Servië en Kosovo. Ze begon oorlogen in Afghanistan, Irak, Syrië en Libië, met bijna een miljoen doden en 38 miljoen ontheemden tot gevolg.

Ze bouwt haar militaire aanwezigheid in Afrika en Azië verder uit. Onlangs nodigde ze Australië, Japan, Nieuw-Zeeland en Zuid-Korea, de zogenaamde AP4 (Asia Pacific Four), uit op haar topconferentie in Madrid van eind juni.

Ook in het zuidelijke halfrond breidt de organisatie haar invloedssfeer uit. Met Colombia tekende ze in december 2021 een samenwerkingsovereenkomst voor militaire training. Ze steunde Turkije, de tweede grootste militaire macht binnen de NAVO, toen het illegaal delen van Syrië en Irak binnenviel en bezette.

Door Turkije gesteunde milities zijn betrokken bij de etnische zuivering van Syrische Koerden en andere inwoners van Noord- en Oost-Syrië. Het Turkse leger wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden – zoals verscheidene luchtaanvallen op een vluchtelingenkamp en het gebruik van chemische wapens – in Noord-Irak.

Nadat president Recep Tayyip Erdogan zijn verzet tegen de toetreding van Finland en Zweden tot de NAVO had opgegeven, stemden de twee noordelijke landen bij wijze van tegenprestatie toe hun binnenlandse antiterreurwetten te verruimen.

Dat maakt het hen nu makkelijker om met harde hand op te treden tegen Koerden en andere activisten. Tegelijk werden beperkingen op wapenverkoop aan Turkije opgeheven en werd de steun aan de door Koerden geleide beweging voor democratische autonomie in Syrië opgezegd.

Indrukwekkende staat van dienst

Dit is toch een indrukwekkende staat van dienst voor een militaire alliantie die na de ineenstorting van de Sovjet-Unie opeens geen bestaansreden meer had en eigenlijk had moeten ontmanteld worden.

De NAVO en de militaristen hadden echter nooit de intentie om het vredesdividend in ontvangst te nemen. Een wereld die langs diplomatieke weg bestuurd wordt met respect voor invloedssferen en in onderlinge samenwerking was niet wat de organisatie in gedachten had.

Ze had het vaste voornemen om in business te blijven. En haar business is oorlog. Dus breidde ze haar oorlogsmachine uit tot ver buiten de Europese grenzen en stortte zich in een oeverloos antagonisme tegen Rusland en China.

Zoals te lezen valt in haar publicatie NAVO 2030: Verenigd voor een Nieuw Tijdperk ziet de NAVO de toekomst als een gevecht om de hegemonie met rivaliserende landen, in de eerste plaats China.

De organisatie roept op tot de voorbereiding van een langdurig wereldwijd conflict. “Op basis van zijn economische en militaire sterkte heeft China in toenemende mate een wereldwijde strategische agenda”, zo waarschuwde het hervormingsinitiatief NAVO 2030.

“(China) heeft bewezen dat het bereid is geweld te gebruiken tegen zijn buren. Ook economische dwang en diplomatieke intimidatie schuwt het niet, en dat tot ver buiten de Indische-Stille Oceaan-regio.”

“In de volgende tien jaar zal China wellicht ook de doelmatigheid van de NAVO op de proef stellen, haar vermogen om collectief weerstand te bieden, kritieke infrastructuur veilig te stellen, nieuwe technologieën zoals 5G in praktijk te brengen en kwetsbare economische sectoren zoals toeleveringsketens afdoende te beschermen. Op langere termijn is het waarschijnlijk dat China zich wereldwijd militair zal ontplooien, mogelijk ook in de Euro-Atlantische regio.”

Afwijzing van de Koude Oorlog-strategie

De alliantie heeft afstand gedaan van haar Koude Oorlog-strategie. Die had tot doel ervoor te zorgen dat de verhouding tussen Washington en Moskou enerzijds en Washington en Peking anderzijds altijd hechter was dan de relatie tussen Moskou en Peking onderling. Het antagonisme van de VS en de NAVO heeft Rusland en China echter in elkaars armen gedreven.

NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg (l) met president Biden bij de NAVO-top in Madrid van 30 juni 2022. Foto: NATO/Public Domain

Rusland, met zijn natuurlijke rijkdommen als energie, mineralen en graan, en China, een gigant op het gebied van fabricage en technologie, vormen een machtig tweespan. De NAVO maakt geen onderscheid meer tussen de twee.

In haar laatste taakomschrijving stelt ze dat “het steeds hechter wordende strategische partnerschap” tussen Rusland en China heeft geleid tot “elkaar wederzijds versterkende pogingen om de op regels gebaseerde internationale orde te ondergraven. Dit gaat in tegen onze waarden en belangen.”

Op 6 juli hielden FBI-directeur Christopher Wray en de Britse MI5-directeur-generaal Ken McCallum een gezamenlijke persconferentie in Londen. Bij die gelegenheid verklaarden ze dat China “op lange termijn de grootste bedreiging vormt voor onze economische en nationale veiligheid”.

Ze beschuldigden zowel Rusland als China van inmenging in Amerikaanse en Britse verkiezingen. Wray waarschuwde de aanwezige bedrijfsleiders ervoor dat de Chinese regering erop uit is “jullie technologie te stelen, alles wat jullie bedrijven zo performant maakt, waarna ze die opgedane kennis wil gebruiken om jullie ondernemingen te ondergraven en jullie markt te domineren”.

Opruiende retoriek voorspelt weinig goeds

Het is onmogelijk om over oorlog te spreken zonder het over markten te hebben. De interne politieke en sociale beroering en hun slinkende economische macht hebben de VS ertoe gebracht de NAVO en haar oorlogsmachine aan de borst te drukken als tegengif voor hun neergang.

Washington en zijn Europese bondgenoten zijn doodsbenauwd voor de Nieuwe Zijderoute (BRI), een project waarin China enorm veel geld pompt en dat tot doel heeft een economisch blok van om en bij de 70 landen buiten de Amerikaanse invloedssfeer onderling te verbinden.

Het initiatief omvat onder meer de aanleg van spoorlijnen, wegen en pijpleidingen die met Rusland zullen verbonden zijn. Verwacht wordt dat Beijing tegen 2027 1,3 triljoen dollar zal geïnvesteerd hebben in de Nieuwe Zijderoute.

China, dat op weg is om binnen 10 jaar de grootste economische macht ter wereld te worden, is de drijvende kracht achter het Regional Comprehensive Economic Partnership (RCEP), ’s werelds grootste handelsakkoord tussen 15 landen uit Azië en de regio van de Stille Oceaan, samen goed voor 30 procent van de wereldhandel. Dit partnerschap neemt nu al 28,7 procent van de totale wereldproductie voor zijn rekening, bijna het dubbele van de 16,8 procent van de VS.

In 2021 kon China een indrukwekkend groeipercentage van 8,1 procent voorleggen. Dit jaar zal dat afnemen tot ongeveer 5 procent. In 2021 bedroeg het Amerikaanse groeipercentage 5,7 procent  – het hoogste cijfer sinds 1984. Volgens de voorspellingen van de New York Federal Reserve zal het dit jaar evenwel onder de 1 procent blijven.

Chinees president Xi Jinping verwelkomt Russisch president Vladimir Poetin op 8 juni 2018. Foto: kremlin.ru/CC BY-SA 4:0)

Als China, Rusland, Iran, India en andere landen zich bevrijden van de tirannie van de Amerikaanse dollar als wereldwijde sleutelvaluta en van SWIFT (Society for Worldwide Internetbank Financial Telecommunication), het netwerk dat financiële instellingen gebruiken om informatie – zoals bijvoorbeeld betalingsopdrachten – te versturen en te ontvangen, dan zal dat leiden tot een dramatische vermindering van de waarde van de dollar en een financiële catastrofe voor de VS.

De gigantische militaire uitgaven die de uitstaande schuld van de VS hebben doen oplopen tot 30 triljoen dollar – 6 triljoen dollar meer dan het volledige BBP (bruto binnenlands product) van de VS – zullen in dat geval niet kunnen volgehouden worden.

Die schuld kost de VS elk jaar 300 miljard dollar aan afbetalingen. De VS hebben in 2021 meer militaire uitgaven gedaan – 801 miljard dollar of 38 procent van alle militaire uitgaven inde hele wereld – dan de negen landen die achter de VS op de ranglijst staan samen, Rusland en China inbegrepen.

Als de dollar geen wereldwijde sleutelvaluta meer is, zullen de VS genoodzaakt zijn om in hun uitgaven te snoeien. Dat zal ertoe leiden dat ze veel van hun overzeese bases moeten sluiten. Op het thuisfront zullen ze het hoofd moeten bieden aan de sociale en politieke beroering die onvermijdelijk zal volgen op de economische terugval. Dat de NAVO deze mogelijkheid heeft bespoedigd, is donker ironisch.

In de ogen van de strategen van de NAVO en de VS is Rusland slechts het voorgerecht. De NAVO hoopt dat het Russische leger zich in Oekraïne zal vastlopen en zijn krachten zal verspillen. Als alles volgens plan verloopt, zullen sancties en diplomatiek isolement uiteindelijk Vladimir Poetin van de macht verdrijven. Daarna zal in Moskou een bevriend regime worden geïnstalleerd dat zich naar de wensen van de VS plooit.

De NAVO heeft meer dan 8 miljard dollar uitgegeven aan militaire steun voor Oekraïne. De VS van hun kant hebben voor een bedrag van ongeveer 54 miljard dollar militaire en humanitaire hulp verstrekt aan het land.

China is evenwel het hoofdgerecht. Omdat ze niet bij machte zijn om er economisch mee te concurreren, hebben de VS en de NAVO hun toevlucht genomen tot het botte instrument van de oorlog om zo hun concurrent op het wereldtoneel te kortwieken.

Provocatie van China

Deze provocatie van China is een kopie van de manier waarop de NAVO Rusland heeft opgejut.

De uitbreiding van de NAVO en de door de VS gesteunde coup in Kiev van 2014 hebben Rusland ertoe gebracht eerst de Krim – een gebiedsdeel in Oost-Oekraïne waarvan de bevolking grotendeels uit etnische Russen bestaat – te bezetten en daarna heel Oekraïne binnen te vallen om te voorkomen dat het land zich bij de NAVO zou aansluiten.

Op gelijkaardige manier pookt China nu de onrust op in de kwestie Taiwan, dat in de ogen van China deel uitmaakt van het Chinese territorium. De NAVO van haar kant gooit olie op het vuur door haar nadrukkelijke aanwezigheid in het Verre Oosten.

Chinese oorlogsvliegtuigen schenden het Taiwanese luchtruim. De VS sturen marineschepen door de Straat van Taiwan, de verbinding tussen de Zuid-Chinese en de Oost-Chinese Zee.

In mei noemde VS-minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken China op lange termijn de meest te duchten bedreiging van de internationale orde. Hierbij verwees hij naar de Chinese claim op Taiwan en naar het Chinese streven tot dominantie over de Zuid-Chinese Zee. Onlangs nog poseerde de Taiwanese president op een regeringsfoto met een antitankraketwerper, een publiciteitsstunt die aan Zelensky deed denken.

 

Het conflict in Oekraïne heeft de wapenindustrie alvast geen windeieren gelegd. Na de vernederende terugtrekking uit Afghanistan was een nieuw conflict echt nodig. De aandelenprijs van Lockheed Martin steeg met 12 procent. Northrop Grumman deed nog beter met 20% procent.

De NAVO maakt van deze oorlog gebruik om haar militaire aanwezigheid in Oost- en Midden-Europa fors uit te bouwen. De VS bouwen momenteel een permanente militaire basis in Polen. De reactiestrijdkrachten van de NAVO worden uitgebreid van 40.000 tot 300.000 manschappen. Voor miljarden dollar aan wapens stromen de regio binnen.

Het conflict met Rusland zorgt evenwel voor ongewenste neveneffecten. De roebel staat op zijn hoogste peil in zeven jaar tegenover de dollar. Europa, dat kreunt onder de hoge olie- en gasprijzen en moet leven met de vrees dat Rusland zijn leveringen wel eens volledig zou kunnen stopzetten, stevent af op een recessie.

Het verlies aan graan, meststoffen, gas en olie uit Rusland ten gevolge van de Westerse sancties ontwricht de wereldmarkten en leidt tot een humanitaire crisis in Afrika en het Midden-Oosten.

Voedsel- en energieprijzen stijgen tot ongekende hoogtes. Er doen zich tekorten voor en een verlammende inflatie steekt de kop op. Niet alleen ontbering en honger, maar ook sociale onrust en politieke instabiliteit zijn daarvan het gevolg. Om de oorlogsgoden ter wille te zijn, wordt het klimaatvraagstuk, de echte existentiële dreiging, straal genegeerd.

Dreiging van een kernoorlog

De oorlogsstokers lopen angstwekkend luchtig over de dreiging van een kernoorlog heen. Poetin waarschuwde de NAVO-lidstaten dat ze “zouden geconfronteerd worden met grotere gevolgen dan ze ooit in de loop van de geschiedenis hadden meegemaakt” als ze rechtstreeks zouden tussenkomen in Oekraïne. Tevens gaf hij het bevel om het Russische kernarsenaal in verhoogde staat van paraatheid te brengen.

De nabijheid van Amerikaanse kernwapens in België, Duitsland, Italië, Nederland en Turkije vlakbij Rusland betekent dat in geval van een nucleair conflict grote delen van Europa zullen worden vernietigd.

Rusland en de VS controleren ongeveer 90 procent van alle kernkoppen ter wereld. Volgens de Federation of American Scientists hebben ze elk om en bij de 4.000 kernkoppen in hun militaire reserve.

Amerikaans president Joe Biden liet verstaan dat het gebruik van kernwapens in Oekraïne “volledig onaanvaardbaar” zou zijn en “ernstige gevolgen zou hebben”, zonder te specificeren welke die gevolgen dan wel zouden zijn. Zulke uitspraken noemen Amerikaanse strategen “opzettelijke dubbelzinnigheid”.

Na zijn fiasco’s in het Midden-Oosten heeft het Amerikaanse leger zijn strategie gewijzigd. In plaats van terrorismebestrijding en asymmetrische oorlogvoering kiest het nu voor de confrontatie met China en Rusland.

In 2016 werkte het nationale veiligheidsteam van president Barack Obama een oorlogsspel uit waarbij Rusland een Baltische NAVO-lidstaat aanviel en een klein tactisch kernwapen gebruikte tegen de NAVO-strijdkrachten. Regeringsfunctionarissen waren toen verdeeld over de respons die daarop moest volgen.

“Het zogenaamde Principals Committee van de Nationale Veiligheidsraad – met functionarissen uit het kabinet en leden van de gezamenlijke stafchefs van alle legereenheden – kwam tot het besluit dat de VS geen andere keuze hadden dan terug te slaan met kernwapens”, schrijft Eric Schlosser in The Atlantic.

“De commissie voerde aan dat elke andere vorm van respons blijk zou geven van een gebrek aan besluitvaardigheid. Dat zou de Amerikaanse geloofwaardigheid aantasten en de NAVO-alliantie verzwakken. Het bleek echter niet zo gemakkelijk om een geschikt nucleair doel uit te kiezen.”

“Als ze de Russische invasietroepen als doel hadden gekozen, dan zou dat ook de dood hebben betekend van onschuldige burgers van een NAVO-lidstaat. Doelen raken in Rusland zelf hield de mogelijkheid in dat het conflict in geen tijd zou escaleren tot een regelrechte kernoorlog. Uiteindelijk gaf het Committee van de Nationale Veiligheidsraad de aanbeveling een kernaanval op Wit-Rusland uit te voeren, een land dat geen enkele rol had gespeeld bij de invasie van de NAVO-lidstaat maar gewoon de pech had dat het een bondgenoot van Rusland is.”

Volgens The New York Times heeft de regering Biden een Tiger Team samengesteld van functionarissen van de Nationale Veiligheidsraad. Dat team moet oorlogsspelen uitwerken om te beslissen welke actie moet ondernomen worden als Rusland een kernwapen zou gebruiken.

Discussies over “tactische kernwapens” minimaliseren de dreiging van een kernoorlog. De indruk wordt dan gewekt dat minder krachtige kernexplosies op een of andere manier aanvaardbaarder zouden zijn en niet zullen leiden tot het gebruik van krachtigere bommen.

Op geen enkel moment in de geschiedenis – ook niet ten tijde van de Cubaanse rakettencrisis – hebben we meer op de rand van een kernoorlog gestaan dan vandaag. “Een simulatie uitgewerkt door experten van Princeton University begint met een door Moskou afgevuurd nucleair waarschuwingsschot. De NAVO antwoordt met een kleine tegenaanval. De oorlog die daarop volgt, maakt 90 miljoen slachtoffers tijdens de eerstvolgende uren”, schrijft The New York Times nog.

Hoe langer de oorlog in Oekraïne voortduurt – de VS en de NAVO lijken vastbesloten om nog maanden zo niet jaren voor miljarden dollars aan wapens in de strijd te gooien –, hoe meer dergelijke ondenkbare toestanden denkbaar worden. Flirten met een totale wereldbrand om winsten te genereren voor de wapenindustrie en een futiel streven na te jagen ter herovering van de VS-wereldhegemonie is op zijn zachtst gezegd uitermate roekeloos en op zijn hardst uitgedrukt genocidair.

 

Chris Hedges: NATO – Most Dangerous Military Alliance on Planet werd vertaald door Ronald Decelle. Chris Hedges is journalist en winnaar van de Pulitzer Prize. Gedurende 15 jaar was hij buitenlandcorrespondent voor The New York Times. Hij werkte onder meer als hoofd van het Midden-Oosten-kantoor en als hoofd van het Balkan-kantoor. Voordien werkte hij als overzees correspondent voor The Dallas Morning News, The Christian Science Monitor en NPR. Hij presenteert de show The Chris Hedges Report.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!