Bron: Pixabay
Opinie - Stan Mardaga

Geld, de drug aller drugs

woensdag 14 april 2021 18:16
Spread the love

 

Aanleiding tot ernstige verslavingsziekte

De meest verspreide en verslavende drug ter wereld vandaag is geld. Ook de meest miskende psychische aandoening en daardoor op termijn vernietigend voor de mensheid en gehele natuur. Jammer dat we de wijdverspreide geldverslaving nog steeds nauwelijks of niet kunnen of willen zien als een ernstig bedreigende psychische ziekte. Geld blijkt op een magische manier ons mensen te verblinden.

Iedereen streeft ernaar omdat het in de huidig economische en politieke systemen op wereldvlak, het kapitalisme, niet anders kan. Alle regeringen, individuen, gezinnen, sportclubs, scholen, bedrijven en sociale instellingen draaien er op. Maar ook steeds meer instellingen, bedrijven, regeringen, zeg maar mensen, dreigen ten onder te gaan wegens enerzijds overvloed en geldzucht en anderzijds geldgebrek.

Geld is door ons mensen globaal in het leven van alledag zo onmisbaar geworden dat vrijwel niemand of niets meer zonder kan. Geld is als god en satan in een enkele dimensie. Mensen werken ervoor, speculeren, gokken, frauderen, stelen, investeren, moorden en prostitueren zich voor geld. In haast elk continent worden er, al dan niet direct, oorlogen om gevoerd.

Geld is het meest stimulerende middel dat de mens ooit ontwikkeld heeft. Sinds de opkomst van het kapitalisme is er massaal veel menselijke en fossiele energie verbruikt, misbruikt en verspild met en om het geld. De mens heeft van geld vandaag een meer dan ooit levensnoodzakelijk iets gemaakt.

Geldgebrek, om welke reden dan ook, waardoor je niet aan je basisbehoeften kan voldoen, is eigenlijk geen individueel maar een maatschappelijk probleem. De drang naar geld zet ons vaak aan tot extreme gedragingen, tot overwerken en luiheid, bedrog, criminaliteit, migraties, discriminatie, religieus en politiek extremisme, racisme, straathoekwerken, liefdadigheid enzovoort.

Dagelijks worden wij bestookt met reclamespotjes dat er met deze of die producten veel geld te besparen of te winnen is. Dat het je leven zorgelozer en gelukkiger zal maken. Meerdere studies hebben uitgewezen dat een mens, naarmate men meer geld bezit, toch niet evenredig gelukkiger zal worden. Het tegendeel is vaak waar. Toch blijven te veel mensen dergelijke opvatting geloven omdat we er meestal niet doortastend genoeg over nadenken. Mogelijk zijn we er ook zodanig door verblind en geobsedeerd dat rationeel denken over en handelen met geld voor velen niet meer mogelijk is.

Grondstoffen worden alsmaar massaler ontgonnen, nog te vaak illegaal, om massaler consumptieartikelen te produceren met als primair hoofddoel geldgewin, hier en nu. Het resultaat is al te vaak onherstelbare schade aan de leefwereld van mens, plant en dier. De gehele natuur, waar we als mensen integraal deel van uitmaken, zal aan moeder aarde die tol volledig moeten aflossen. Loontje zal onherroepelijk om zijn boontje komen.

Die schuldaflossing zal niet kunnen met à volonté bij gedrukte bankbiljetten, want voor onze moeder aarde zijn die volkomen waardeloos. Het zal gepaard gaan met bloed en tranen. Eveneens met onherstelbare schade aan de leefwereld van zowel mens als plant en dier. Maar het zullen vooral onze kinderen en kleinkinderen zijn die met onze huidige geldzucht en de gevolgen ervan zullen moeten afrekenen.

Beter vroeg dan laat zal de mensheid, ik en ook jij, dit best gaan inzien en in therapie moeten om af te kicken van deze geld en consumptieverslaving. Alhoewel geld oorspronkelijk een goed ruilmiddel van verworven waarde was, blijkt het nu de meest onderschatte, ontkende en op termijn vernietigende verslavende drug te zijn die de mens ooit creëerde. Het handelen en denken op lange termijn hebben zowel de politici als te veel individuele mensen blijkbaar verleerd.

Ondanks overduidelijke waarschuwende tekenen wereldwijd dat onze huidige manier van leven zo niet verder kan blijven duren, willen we het met te velen liever nog steeds niet zien en weten. Aan hun macht en kapitaal verslaafde wereldleiders die daardoor alle realiteitszin verloren zijn doen er alles aan om zelfs alle wetenschappelijk gefundeerde waarschuwingen herhaaldelijk te minimaliseren, ontkennen, zelfs te demoniseren.

In onze huidige leefwereld zijn de meest ernstig verslaafden aan geld de grote bankiers, de bestuurders van multinationals, hun politieke vrienden en hun aandeelhouders. Zeg maar de vaak anonieme medemensen achter die internationale instellingen en bedrijven met postbusfilialen in belastingparadijzen.

Hun vaak oncontroleerbare manier van gewetenloos werken, dwangmatig handelen vanuit hun machts- en geldverslaving, heeft krachtsverhoudingen ontwikkeld waar nationale regeringen en wetten alsmaar minder vat op hebben. Waar het hun niet lukt dictators aan de macht te helpen of te houden, bedienen zij zich op een gewetenloze manier van lobbyisten die ze vet betalen. Ze stoppen hen smeergeld-budgetten toe om politici regels en wetten te laten stemmen of te blokkeren naar hun zin. Zoals het massaal milieubelastend ontginnen van ertsen, ook het kappen, vaak illegaal, van regenwoud en tropisch hardhout zijn algemeen gekend.

De kapitaalbezitters hebben overal ter wereld de touwtjes van regeringen grotendeels in handen. Zij bepalen steeds meer en meer, ondanks nationale wetten en regels, welke goederen er waar, wanneer en hoe geproduceerd moeten worden. Ze schrikken er zelfs niet voor terug om er een eigen legertje gewapende bewakers op na te houden met vaker al dodelijk treffen met de plaatselijke noodlijdende bevolking. De door hun nietsontziende machts- en geldverslaving en de ongelimiteerde vrijheid die men zich daarbij durft aan te meten heeft er in 2008 toe geleid dat hun financiële luchtbel ontplofte.

Het gevolg was een financiële crisis op wereldvlak waarvan men jaren later nog steeds niet helemaal hersteld is, indien die woekerende kanker, die ravage ooit al te herstellen zal zijn. Vele spaarders, bedrijven, gemeentelijke en andere fondsen zijn toen massa’s geld verloren van goedgelovige spaarders, omdat die verslaafden bewust logen en bedrogen over hun zogenaamde veilige financiële producten.

Dit onverantwoord, zonder meer crimineel gedrag is amper of niet bestraft geworden. Erger nog, de belastingbetalers in meerdere landen zijn via hun nationale schatkist voor vele bankinstellingen moeten bijspringen om enigszins te redden wat nog te redden viel. De verantwoordelijken, bankiers en lui aan de top zagen dit zogenaamd niet aankomen.

Het zijn eigenlijk zielige stakkers, die door hun ziekelijke verslaving blijkbaar geen reële voeling meer hebben met de werkelijke wereld. Die dermate in de wurggreep van hun geld- en andere verslavingen zitten dat ze niet meer normaal kunnen denken. Het is twijfelachtig of zij nog weten wat eenvoudig gelukkig zijn is. Vaak zijn ze zelfs vervreemd van hun eigen familie, vrouw en kinderen. Zie de Noorse tv-dramaserie EXIT, gebaseerd op het ware decadente dubbelleven van enkele vrienden aan te top van de financiële sector met alsmaar meer kwalijke gevolgen voor hun naaste omgeving en henzelf.

In de documentaire van Joris Luyendijk Het brein van de bankier wordt ook een verhelderend beeld geschetst hoe de mannen en vrouwen in dat internationale bankwereldje gewetenloos met hun zogenaamde relatief veilige producten tewerk gaan met alle nefaste gevolgen voor henzelf en de hele wereld. Als dan ook nog blijkt dat de politieke wereldleiders wel best begrijpen dat dergelijke werkmethodes op termijn niet goed zijn maar het banksysteem niet durven, willen of kunnen aanpakken dan is er ook iets mis met de politici van rood over groen tot blauw. Verslaving aan macht blijkt bij hen eveneens verlammend te werken.

Dat die onstuitbaar lijkende drang naar meer en meer een verslaving is, zal hoe dan ook tijdig moeten ingezien worden als we ons als soort willen vrijwaren van onoverzichtelijke rampspoed. Vandaag gaan al hele gebieden en tal van soorten onder onze ogen onherroepelijk teniet door het nietsontziende geldgewin.

Afkicken van onze huidige, vaak verslavende, manier van leven zal niet vanzelfsprekend gaan. Hiervoor zullen we om te beginnen onze moderne manier van consumeren best eens grondig doorlichten, de nadelen op termijn ervan trachten in te zien, erkennen. Ook onze oerinstincten, de macht van de sterksten zullen we opzij moeten schuiven. Zoals ons mooiste ego en façades, het alleen maar hier-en-nu-denken en handelen.

We zullen als menselijke soort ons denken en doen wereldwijd moeten heroriënteren, in dienst stellen van het gemeenschappelijke. Er zal noodgedwongen meer en meer gemeenschappelijk moeten nagedacht worden, in ruimere volksraden overlegd en gehandeld worden, vooral ook toekomstgericht. De verschillende Europese politieke systemen, waarvan sommige met dictatoriale kenmerken, particratie zoals in België waar partijleidingen de politiek bepalen, ze zijn allen in hetzelfde bedje ernstig ziek. Minder of meer aan hun macht en het geld verslaafd.

In onze huidige, op consumptie gerichte individuele samenleving, zijn we gaandeweg medemensen te zeer als concurrenten gaan zien, zoals de soorten en dieren in het wild, die louter hun oerinstinct volgen. Niet meer als evenwaardige deelgenoten in verstandelijk geordende en humane gemeenschappen. Nochtans heeft de mens in zijn verstandelijke evolutie voldoende eigenschappen ontwikkeld om te kunnen inzien, dat het met alle mogelijke middelen blijven botvieren van onze oerinstincten, het ‘ik’ eerst en liefst alles, uiteindelijk nefast zal zijn voor velen maar ook voor zichzelf, voor iedereen.

De wet van de sterkste, die ooit noodzakelijk was om als soort te kunnen evolueren, is vandaag door onze verstandelijke ontwikkeling volkomen achterhaald. Door het intellectueel niveau dat we als mensheid bereikt hebben, zal het blijven toepassen van de wet van de sterkste, ook naar andere soorten en de natuur in ’t algemeen, zich tegen ons keren en verder een negatieve uitwerking kennen. De wereldbevolking zal alsmaar meer extreem verdeeld raken met alle gevolgen van dien. Het natuurlijk evenwicht in grote gebieden en oceanen zal nog meer verstoord raken, en het zullen zoals vaker waarschijnlijk weer de anderen geweest zijn.

De imperfectie van de materie en de natuur, ook van onze menselijke natuur vormt zo de grootste vorm van perfectie omdat extreme uitwassen door moeder aarde zichzelf corrigeren of mogelijk zelfs vernietigen. Eigenlijk is het een uitzonderlijk voorrecht dit als mens te kunnen beseffen. Maar anderzijds jammer dat het nog te gering is doorgedrongen bij te veel  medemensen.

Hoe meer, zelfs verkozen leiders, de persvrijheid beknotten en kritische stemmen intimideren, of erger, durven elimineren, hoe meer zich dit uiteindelijk ook tegen hun beleid en zelfs persoon en entourage zal keren.

Wanneer ieder individu in plaatselijk overleg naar eigen vermogen aan het gemeenschappelijke zou bijdragen, dan zal het pas mogelijk worden armoede, vervuiling, discriminatie en eenzaamheid in de wereld finaal op te lossen. Ook al lijkt het een verre droom. Eveneens zouden dan op lange termijn de verschillende hulporganisaties, zoals Artsen Zonder Grenzen en Amnesty International als overbodig opgedoekt kunnen worden.

Nu vormt de waaier aan hulporganisaties, ondanks hun positieve en vaak noodzakelijke inzet, een blok aan het been van diegenen die de problemen fundamenteel willen aanpakken. In vele gevallen zijn ze voor het ruime publiek en corrupte bedrijven en regimes niet meer dan een schaamlapje. Door van tijd tot tijd, ook als gewone burgers een bedrag te storten, sussen we ons geweten. Op die manier leidt men de blik af van de ware oorzaak, de genadeloze kapitalistische wereldeconomie die ondanks haar oorspronkelijk positieve verwezenlijkingen haar tijd heeft gehad.

Geld heeft voor ons menselijk denken een psychische waarde zoals het godsbeeld of het koningschap zelfs voor degenen die niet godsdienstig of koningsgezind zijn. Geen enkele andere soort hecht enige waarde aan geld. Een hond zal totaal geen aandacht schenken aan een briefje van 50 euro naast zijn voederbakje, leg er een knakworstje naast dan zal het niet lang een knakworst zijn. Indien je een aap zou laten kiezen tussen een geldbiljet van 50 euro of een banaan, is het antwoord eveneens duidelijk alhoewel je met dat geld heel wat meer bananen kan aanschaffen, tenminste indien ze al te koop zijn in zijn omgeving.

Wij, de moderne westerse individuele consumenten, leven momenteel in strijd met onze eigen natuur omdat we van oorsprong geen solitaire soortgenoten zijn, maar ieder van ons een gemeenschapswezen van sedert de prille oertijd. De menselijke evolutie en kennis is vandaag dermate gevorderd dat iedere normaal begaafde mens dit zou kunnen begrijpen, eigenlijk beter nog zou moeten begrijpen. Zolang we vanuit ons geconditioneerd modern consumptiegedrag er niet toe kunnen geraken of het niet willen inzien dat het individueel belang ondergeschikt hoort te zijn aan het algemeen belang. Dat we daardoor met open ogen als menselijke soort met inbegrip van de natuur en de biodiversiteit om ons heen naar de onafwendbare afgrond zullen blijven stappen. Is het werkelijk dat wat we willen voor de komende generaties, onze kinderen en kleinkinderen?

Laat ons beter iets ondernemen nu het nog kan. Indien we niets in die richting ondernemen zal er een moment komen dat het te laat kan en zal zijn.

In het kapitalistisch systeem hebben we niet enkel massaal veel verschillende producten ontwikkeld met als hoofddoel winst te maken. Het heeft eveneens individuele consumenten voortgebracht, die vaak hun naaste buren niet meer kennen, zelfs niet meer willen kennen, een beetje bang, wantrouwig zijn voor elkaar. Met te veel ontmoeten we elkander soms te oppervlakkig. Dit soort samenleving heeft voor steeds meer medeburgers in overbevolkte steden en gebieden de eenzaamheid doen toenemen. Te talrijk tot individualisten zijn we verworden en lijken dat normaal te vinden, terwijl we van nature, iedereen individueel als gemeenschapswezen horen te zijn. Ons huidig economisch systeem heeft onze wezenlijke menselijke aard gaandeweg, subtiel met massaconsumptie als fopspeen, ontwricht.

Via radio en tv-spots, reclamefolders, sociale media en noem maar op worden consumenten dag na dag onophoudelijk bewerkt dat ze goedkoper, properder, gezonder, meer sexy, enzovoort, af zijn met dit of dat product. Intussen is de gehele leefwereld als nooit tevoren zodanig massaal vervuild door eenmalige verpakkingen, wegwerpartikelen, chemicaliën en hormoonverstoorders. Door onze toenemende consumptieafval veroorzaken we verzuring van meren en oceanen, stofdeeltjes van fossiele brandstof die we inademen en noem maar op. En dat blijft maar voortduren in naam van vrijheid van ondernemen, de democratie, vooruitgang en werkgelegenheid.

Als individuele consument ben je niet opgewassen tegen multinationals, de reclamecampagnes die tot in de puntjes door specialisten worden uitgedokterd en daarbij niet verlegen zitten om vaak bedrieglijke aanbevelingen, ronduit leugens te verkondigen. Het opzet van de reclame is reeds gebaseerd op een leugen omdat het de opdrachtgevers niet te doen is om medemensen dienstig te zijn met het aanprijzen van dit of dat product maar in hoofdzaak om de verkoopcijfers, het geld, de winst. Producten produceren is verworden tot middel. Winstbejag is het hoofddoel. Ook de sporten worden in dit systeem meegezogen. Populaire sporten zijn verworden tot middel, geldgewin blijkt steeds meer het enige hoofddoel. Wie niet mee kan, valt uit de boot.

De zelfregulerende effecten van de kapitalistische markteconomie zijn vandaag volledig achterhaald, omdat wereldwijd de concurrerende multinationals maximale winsten nastreven. Multinationals sluiten zelfs winstgevende bedrijven in het ene land om in een ander land of continent met goedkopere werkkrachten en een soepelere regelgeving nog meer winsten te vergaren.

Deze steeds vaker voorkomende verschijnselen van productieverplaatsing hebben niets gemeen met sociaal gevoel voor de arbeiders die vaak decennia in de bedrijven werkten. Gezinnen met opgroeiende kinderen zien plots hun inkomen verminderen, halveren of totaal wegvallen met alle gevolgen van dien. Dit zijn duidelijke symptomen van ernstige geldverslaving. De bestuurders en aandeelhouders achter de banken en bedrijven zijn door hun geldverslaving grotendeels of helemaal ontmenselijkt. Om hun winstbejag te vrijwaren en te verhogen deinzen ze niet terug om soms letterlijk over lijken te gaan.

Sinds de wereldwijde bankencrisis van 2008 is het duidelijker dan ooit dat het kapitalistisch financieel systeem tegen zijn limieten aanloopt. Landen dreigen failliet te gaan. Meerdere munten staan vaak onder zware druk. De Amerikaanse overheid heeft meer schulden dan ooit voordien en die blijven enkel maar aangroeien, 45.486 dollar per seconde. (Bron: http://www.destaatsschuldmeter.nl/amerika-verenigde-staten-vs-usa/.)

Dit heeft nadelige gevolgen voor de hele wereld. De kapitaalkrachtigsten worden rijker en de armen armer, financieel toch. Geldverslaving is een ernstige ziekte die nog steeds zwaar onderschat blijkt te zijn. Het vervaagt het normbesef zowel bij hen die overvloedig geld bezitten als bij hen die niets te verliezen hebben.

Daarom blijken ook jonge werklozen, vooral in grote steden, een steeds geringer normbesef te hanteren. Sommigen onder hen gedragen zich asociaal, vaak in groepjes, en plegen meer dan elders criminele feiten waardoor ze vaker in het negatief daglicht komen. Het heeft zeker te maken met onder meer gebrek aan geld, hun afkomst, culturele ontworteling en vooral het gebrek aan kansen om zich als waardige burgers in de brede gemeenschap sociaal verantwoord te kunnen ontplooien. Ze voelen zich vaak terecht financieel en sociaal bestolen, waardoor ze gemakkelijk de stap zetten naar letterlijk iets terugnemen. Daardoor bevestigen ze hun negatief imago en zijn ze als koren op de molen voor kortzichtige emotioneel denkende personen en populistische politici. Rechtse partijen die bewust deze problematiek eenzijdig hanteren. Dit aangrijpen, ook in berichten op sociale media plaatsen in halve waarheden en hele leugens. Het is hun geliefde strategie om goedgelovige burgers emotioneel te bewerken en maatschappelijke verdeeldheid te zaaien. Asociaal en crimineel gedrag heeft geen nationaliteit of huidskleur, wel een oorzaak, die zal moeten aangepakt worden. Maar dat is iets moeilijker dan veroordelen en verdeeldheid zaaien.

De grootste en meest bedreven criminelen zijn nog steeds personen in driedelig maatpak die zich verplaatsen in blinkende limousines met chauffeur achter geblindeerd glas. Van zichzelf niet beseffende dat ze ernstig geestesziek zijn. Deze zogezegd nette burgers betalen amper of geen belastingen. Die, wanneer ze toch met frauderen betrapt worden, hun vervolging door de rechtbank kunnen afkopen. De verantwoordelijke personen in 2008 van die bankinstellingen bleken bijzonder bedreven in het veroorzaken van de financiële crisis op wereldvlak en waren zich nadien voor de onderzoekscommissie van geen kwaad bewust.

Een financiële wereldcrisis valt niet zomaar uit de lucht, al wil men het graag daar een beetje op doen lijken. Hoelang is deze verslaving, deze ziekelijk woekerende toestand nog mogelijk vooraleer de etterbuil nog eens openbarst en wat zullen dan de gevolgen zijn en voor wie?

Wanneer zullen eerlijke politici en de brede massa eindelijk beseffen dat nog te veel huidige beleidmakers wereldwijd aan deze ernstige ziekte lijden. Aan geld en macht verslaafd zijn en eigenlijk dringend in therapie moeten. Zou het niet tijd worden om als burgers massaal zelf acties te ondernemen, om die sukkelaars te helpen om erger in onze enige leefwereld te voorkomen?

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!