Op het Sint-Jansplein stond de economische strijd in de kijker. Een minimumloon van 14 euro per uur, een pensioen van minimum 1.500 euro: daar heeft iedereen baat bij, maar zeker de vrouwen, bij wie de armoede toch altijd net iets dichter om de hoek ligt. Dat was ook te horen in het verhaal van Lindsey, die werkt als huishoudhulp. Zij kon het afgelopen jaar niet kiezen voor haar gezondheid, want als huishoudhulp leg je geen dik spaarboekje aan. Noodgedwongen werkte ze door, bij zo’n 10 gezinnen per week. Met telewerkers en tieners in huis, die geen afstand houden en geen mondmaskers dragen in haar bijzijn. Lindsey en haar collega’s vrezen voortdurend voor hun gezondheid, en die van hun gezin. Hoog tijd voor minstens 14 euro per uur voor een beroep dat onlangs de titel “essentieel beroep” kreeg.

Bron: Collectief 8 Maars in Antwerpen

Het De Coninckplein kreeg voor de gelegenheid een passende nieuwe 8-maart-naam: het Es ahora-plein, naar de leuze van de Argentijnse vrouwen die recent het recht op abortus verwierven na jaren van strijd. Ook in ons land moet abortus nog altijd uit het strafrecht gehaald worden. Het blijft een eis waarvoor de vrouwenbeweging op straat blijft komen, ook hier vandaag. Verder stonden de acties op dit plein in het kader van de strijd tegen seksisme en geweld, met getuigenissen van jonge vrouwen. Zo was er ook een spreekster van Baas Over Eigen Hoofd, over hun strijd tegen hoofddoekverboden. Verder ook verschillende indrukwekkende getuigenissen van Sofie, Marieke, Marylin over seksueel geweld en wat dat met je doet als jonge vrouw. Punt vzw gaf een krachtige speech welke concrete zaken moeten veranderen.

Bron: Collectief 8 Maars in Antwerpen

Bron: Collectief 8 Maars in Antwerpen

Onder de actievoerders op dit plein ook bekende gezichten Deborah Ostrega en Ernst Löw. Zij steunen al jaren actief de strijd tegen geweld tegen vrouwen. Het aanhoudende seksueel geweld, partnergeweld, geweld op de werkvloer, en de femicides (vrouwenmoorden), waarvan we er al 7 telden enkel in 2021, moeten met veel meer daadkracht aangepakt worden. De vrouwen hier op het plein vinden dat het beleid faalt. Er is te weinig preventie, te weinig opvang, en ook de straffen zijn veel te licht, voor zover die al uitgesproken worden. Dat bleek ook deze week weer, toen in een verkrachtingszaak de feiten bewezen waren, maar er geen effectieve straffen uitgesproken werden. De actie werd krachtig afgesloten met het lied “No woman no cry” door Slongs.

Het Operaplein ten slotte stond in het teken van de eis voor betere openbare diensten en meer handen in de zorg. Het plein werd dan ook omgedoopt tot het Heldinnenplein. Zonder al het, betaalde en onbetaalde, zorg-werk van vrouwen tijdens de corona-crisis waren we het vorige jaar niet doorgekomen. De crisis heeft nog maar eens aangetoond hoe essentieel onze openbare diensten zijn. Voldoende betaalbare en toegankelijke kinderopvang, een einde aan de wachtlijsten, en meer handen in de zorg: hiervoor braken de verschillende sprekers een lans.

Bron: Collectief 8 Maars in Antwerpen

Nog eens de eisen op een rij:

• Een minimumloon van 14,00 euro per uur.
• Een volwaardig pensioen voor iedereen van 1.500 euro netto per maand
• Een einde aan seksueel geweld.
• Verlenging van de abortustermijn van 12 naar 18 weken en het schrappen van abortus uit het strafwetboek.
• Investeringen in sterke openbare diensten.
• Een einde aan de vermarkting van de zorg: investeringen in kwaliteitsvolle, betaalbare en toegankelijke publieke zorginstellingen voor iedereen.