Welig tiert evenwel het populisme en ook christendemocraten blijken er gevoelig voor. De roep van enkele goedgebekte rattenvangers klinkt uitgebreid in de media.  Ze jagen redeloze angst in het denken, ze sporen aan mee te gaan in een heilloos en fictief identitair verhaal.

Complexloos Vlaams?

Nergens bij de partij die zich christendemocratisch noemt, zijn het charisma en de moed van de andere weg te bespeuren. Het volk heeft lang niet altijd gelijk. Voorbeelden te over om die stelling kracht bij te zetten. In plaats daarvan is er die dwingende ambitie om ‘complexloos Vlaams’ te kunnen zijn, geuit door een lobbygroep die als hazen samenhurken voor de lichtbak van de staatshervorming. Meer oog voor structuren dan voor mensen. Meer oog voor wat tijd heeft dan voor wat menselijk acuut is.

Wat ongecomplexeerd Vlaams kunnen zijn dan betekent, is zeer onduidelijk en hoort in een christendemocratie een ondergeschikt belang te hebben. Het hoort thuis in het identitaire discours van nationalisten. Die profileren zich niet op mededogen, niet op verbinding, niet op humaniteit. Ze stigmatiseren bevolkingsgroepen, hun donkere onderstroom spuwt op mensen met een andere seksuele geaardheid. Inclusief nationalisme is een contradictio in terminis, een mythe.

Historische vergissingen

Nationalisten zijn in se een tegenpool van de christendemocratie, weshalve toenadering per definitie gevaren inhoudt. Voor België én Vlaanderen zijn ze een vloek gebleken. Ze hebben, nog altijd getraumatiseerd door hun erfzonde, oude wonden opengereten en van Vlaanderen een verdeelde goegemeente gemaakt. Ze hebben extreemrechts wind in de zeilen gegeven, zoals CD&V dat met hen heeft gedaan door met ze samen te werken: historische vergissingen. Ze hebben een regering doen vallen over een  tekst die niet eens bindend was en waar niemand – helaas – het nog over heeft. Het vermoeden is groot dat deze démarche – die de bevolking welvaart en welzijn heeft gekost, de kwetsbaren het meest – een staatssecretaris die mensenhandelaars de hand boven het hoofd hield het ergste moest besparen.

In tijden van een uitbrekende pandemie ging de voorzitter voor het leven ostentatief buiten op een bankje zitten om aan te geven dat de bezorgdheid flink overdreven was. Pas toen een Franstalige regeringspartij onder druk kwam om te versoepelen, werd het geweer van schouder veranderd. Alweer politiueke strategie in plaats vcan overtuiging en bezorgdheid. De vooirzitter beschimpte de berberbevolking. Maandenlang papte hij formatiegewijs aan met Vlaams Belang. In verband met het VN-Migratiepact verspreidde de partij een crapuleuze leugencampagne: gemanipuleerde foto’s, fake news eronder.

Hun staatssecretaris voor asiel en migratie haalde geheim agenten van de Soedanese dictator Omar-al-Bashir – internationaal geseind voor genocide – naar hier om Soedanese vluchtelingen op te sporen en liet ze vervolgens deporteren. De kans dat ze nog leven is bijzonder klein. Dat gebeurde met een regering waarvan CD&V deel uitmaakte. Als christendemocraten de rechten van de mens loslaten, zijn het dan nog christendemocraten?

Nationalisten kiezen niet in functie van burgers, maar in functie van zichzelf. Nationalisten hebben geen ideologie. In Catalonië zijn ze links, in Vlaanderen zijn ze rechts, al naargelang het hen het beste uitkomt. Hun principes zijn als scheten: ze lossen ze zo gauw niemand hoort. Als het er op aankomt, zijn ze elkaars vijanden. Europa stond hun twisten en hun eigen volk eerst in de weg, daarom moet het weg.

Anachronisme

Nationalisten dulden alleen hun eigen bekrompen wereldbeeld. Nationalisme houdt per definitie een gevoel in van superioriteit. Wat ze zelf doen, doen ze beter. Quod non, natuurlijk. Nationalisme is een dwaze haan die op zijn eigen mestvaalt kraait. Nationalisme is in de wereld van vandaag een anachronisme, gevoed door geheel onnutte sentimenten uit een triest verleden tijdens hetwelk ze onmiskenbaar aan de foute kant stonden, die van het fascisme. Geen van de uitdagingen waar we vandaag voor staan, heeft baat bij een nationalistisch antwoord, integendeel, het is de weg naar de neergang.

Leo De Bock, Els Schelfhout, Denis Bouwen

In naam van het platform ‘Christendemocratie & Verbinding’ dat opkomt voor een oorspronkelijke invulling van de christendemocratie, gebaseerd op de waarden van de christelijke traditie. Ook mensen zonder binding met de partijpolitiek zijn aangesloten bij dit platform.