juridische grenzen aan devrije meningsuiting
Brussel, Cartoon, De Morgen, Opnie, Juridisering, Yves de smet, Mo magazine, Mondiaal magazine, Gerecht, Artikel -

Azijnpissers verenig u!

woensdag 16 januari 2013 16:25
Spread the love

Humor, het kent geen grenzen. Sommige mensen vinden dat humoristen al eens te ver durven gaan. Bij een voorstelling staan mensen dan op en verlaten ze de zaal. Bij een spotprent draait men de pagina zo snel mogelijk om. Wat voor de ene plezant kan zijn is dat voor een ander misschien niet. Maar dat is net het mooie aan humor, het is grenzeloos. 

En humor is ook eigen aan de mensen die er hun brood mee verdienen. Kappen op minderheden, schieten op de één procent, fictieve verhalen bedenken met toch de nodige kwinkslagen naar het dagelijkse leven. Niet iedereen zal elke humorist willen zien, horen of lezen, maar er is wel voor elk wat wils. Zelf die beslissing maken staat ons vrij.

Net zoals met humor kent ook muziek geen grenzen. Steek morgen fanfare ‘de gekortwiekte zangvogeltjes’ in een zaal en laat dan enkele uren dubstep dreunen, de ruimte vullen. De kans dat de fanfare boys and girls het gaan appreciëren lijkt mij vrij klein. Omgekeerd een bende dubsteppers onderwerpen aan tien uurtjes blaas -en strijkinstrumenten, dat lijkt mij ook geen garantie op succes.

Maar toch zijn er mensen die proberen om grenzen mee te geven aan muziek. Hiphop, gothic en house luisteraars staan hoog op de lijst van mogelijke criminelen. Er is zowaar een studie rond en dus moeten we dat voor waarheid verkondigen. Sinds deze week kan dat onderzoek echter de prullenmand in want hoempapa en schlagers zijn zowaar de top drie binnen gedrongen. Misschien kan daar een cartoontje over worden gemaakt? Na overleg met het Brussels hof weliswaar. Maar hoe je het ook draait of keert, ook in de muziek is er voor elk wat wils. Wat je graag hoort dat zet je op, daar ga je naar kijken. Zelf die beslissing maken staat ons vrij.

En zo heb je ook media. Linkse gazetten, rechtse gazetten, rode zenders tot blauwe zenders met fluo gele bollen. Als we het kind maar een naam kunnen geven, we plakken het etiket er wel op. Vandaag zijn we akkoord, morgen roepen we collectief awoert. Den die is juist, den die is verkeerd. Massaal delen op facebook, vind ik leuk. Massaal delen op facebook met de vraag:”Waar is die vind ik niet leuk” knop?!

Want media is ook een deel opinie natuurlijk. Je hebt het verhaal en dan de meningen over het verhaal. Het maatschappelijk debat. Ook daar geen grenzen. Wat ik denk staat haaks op wat anderen denken en omgekeerd. Je geeft inhoud aan een artikel door het zelf te interpreteren. Logisch toch, een tot in de kleinste details uitgewerkt artikel noemt immers niet artikel, dat noemt een boek. En ook een boek zal grotendeels een opinie zijn van feiten, hoe gestaafd ook. Je kan een boek of gazet kopen, een artikel of opinie wel lezen of niet.Zelf die beslissing maken staat ons vrij.

Zelf beslissen staat ons niet langer vrij?

En wat doet een rechtbank in wezen? Wel zij zal een opinie vellen over bepaalde zaken. “U had gedronken achter het stuur maar het was u eerste keer?”. Afweging maken, boete geven, op basis van een eigenste opinie van het moment, ingegeven door een grens die strafrechtelijk werd bepaald.

Maar wie of wat heeft het gerecht de mogelijkheid gegeven om grenzen te stellen aan meningen, aan humor. Komen er ook juridische grenzen aan muziek nu we het willen relateren aan criminaliteit?  Gaan we rechters de kans geven om rechtszaken op facebookwijze te beslissen: ‘vind ik leuk” en “waar is die vind ik niet leuk” knop?

Hebben wij niet langer het recht meer om zelf de keuze te maken tussen wat wij plezant vinden, willen horen, willen lezen en zien. Mogen anderen ons opdringen wat wij niet langer mogen horen, lezen en zien? Moeten we het normaal vinden als de boys and girls van fanfare ‘de gekortwiekte zangvogeltjes’ voortaan een zaak aanspannen als ze op de radio een kwartiertje dubstep te verwerken krijgen? Of als de meest linkse kloot in dit landje morgen het Pallieterke koopt om zo de redactie voor de rechtbank te slepen? 

Als dat de bedoeling is laat ons het dan ineens goed doen ook. Laten we daarbij dan ook exuberante bedragen eisen. Geen 5.000€  of 19.000€. Het volgende bod start op 25.000€, and the sky is the limit. De grootste azijnpisser mag het hoogste bedrag vragen. Gesteund door azijnpissers die op het hoogste juridische schavot staan zit een kans op succes er nog in ook. Wat vandaag een symbolische euro is kan morgen het groot lot worden. En laat tegenstanders dan rechtszaken aanspannen tegen de azijnpissers en uitspraken gedaan door opper-azijpissers. Wordt zelf ook azijnpisser, je kan er misschien wel bij varen! Lang leve de ik-maatschappij, zonder vrijheid, zonder recht op een mening. Een compleet verzuurde maatschappij met grenzen opgelegd voor alles en iedereen behalve misschien voor de opper-azijnpissers zelf? 

Daar zit op zijn minst een cartoon in, misschien zelfs een artikel of opiniestuk en wie weet, misschien wel een boek. 

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!