We vertrekken van de conclusie die wordt gedeeld door andere verenigingen in het veld: het geweld en de onrechtvaardigheden ervaren door sekswerkers zijn niet inherent aan het beroep, maar directe gevolgen van het stigma en de omstandigheden waarin de activiteit plaatsvindt. Daarom willen we werken aan het tegengaan van dit structurele stigma dat de hoofdoorzaak is van het geweld tegen sekswerkers. UTSOPI bestrijdt alle oorzaken van het geweld die sekswerkers ondergaan: maffia-netwerken, malafide bordeelbazen, gewelddadige klanten, corrupte eigenaren, het stigma van de samenleving, politieke autoriteiten die repressieve wetten uitvaardigen, misbruik van macht van sommige leden van de politie …
Het publieke discours wordt ondermijnd door reductionistische clichés die de complexiteit en diversiteit van de realiteit van het leven van sekswerkers in grote mate onderschat. Deze clichés zijn de aanleiding voor directe of indirecte criminalisering van sekswerkers, evenals een systematische afwijzing van de echte oorzaken van institutioneel geweld die sekswerkers in België ondergaan.
Meer concreet heeft UTSOPI in de afgelopen drie jaar een toenemende verslechtering en precarisering van de werkomstandigheden van sekswerkers geconstateerd. Een groot deel van de politieke klasse heeft maar één doel: sekswerkers uit de openbare ruimte doen verdwijnen, ze onzichtbaar maken. Sekswerkers zijn niet aanwezig in het politieke discours, noch zijn er blijken van interesse in ons vanuit de politieke klasse. Hoe kunnen we dan het geweld te lijf gaan dat deze onbestaanden, zij die onzichtbaar gemaakt zijn, ondergaan? Zouden we het voor eens aandurven het over het geweld tegen deze onzichtbaren te hebben?
In sommige gemeenten neemt het repressieve beleid ten opzichte van de sekswerkers ondertussen duidelijk toe. Als bezorgde reactie op toenemende gentrificatie van bepaalde buurten, creëren burgemeesters een klimaat van wetteloosheid en onderdrukking van sekswerkers. In de Alhambrawijk, Brussel-Stad, wordt een systeem toegepast dat de bedoeling heeft sekswerkers moe te tergen. Sekswerkers worden opgepikt door de politie, naar het station gebracht waar wordt gedreigd dat indien ze geen boete van 100 euro betalen, ze langdurig opgesloten zullen worden. Naar aanleiding van deze praktijken klaagden sekswerkers uit deze buurt in april nog de politie aan voor afpersing. Om aan deze repressie te ontsnappen, duiken veel sekswerkers – veelal migranten zonder verblijfsvergunning – onder, wijken ze uit naar parken, parkeergarages, grote boulevards, waar hun fysieke veiligheid en seksuele gezondheid niet is gegarandeerd. Uit angst voor controles en financieel in het nauw gedreven zijn veel sekswerkers geneigd goedkopere beurten aan te bieden of risicovolle praktijken van klanten te accepteren.
Een ander voorbeeld toont pijnlijk aan waar het nog hapert wat de autoriteiten betreft. In de Noordwijk werd op 24 november een sekswerker achter een raam fysiek aangevallen en beroofd. Die moest drie uur wachten alvorens de politie vaststellingen kwam nemen. Het politiestation ligt nochtans in het midden van de wijk.
Politieke keuzes zijn het, en deze maken deel uit van het mechanisme van institutioneel geweld. De moord op Eunice afgelopen mei in de Noordwijk is een treurig voorbeeld van hoe dit geweld te werk gaat. De moorddadige tiener was bekend bij de sekswerkers vanwege diverse overvallen en aanrandingen gepleegd in de buurt. Niemand had hem echter ooit gerapporteerd aan de politie. Discriminatie en stigmatisering van de sekswerkers, vermengd met systematische onderdrukking door de autoriteiten, zorgen ervoor dat geen van de sekswerkers heil ziet in een klacht bij de politie. Het zou toch vergeefs zijn, de politie lijkt niet aan onze kant te staan.
In het grootste deel van de wereld, en helaas ook in België, ervaren sekswerkers juridische onderdrukking. Verschillende wet- en regelgeving proberen sekswerk te verstoren, te ondermijnen of af te schaffen. Samen met de veldverenigingen wil Utsopi een beleid en concreet actieplan ontwikkelen voor de preventie en bestrijding van het geweld waarmee sekswerkers geconfronteerd worden.
Dit jaar, ter gelegenheid Internationale Dag tegen Geweld tegen Sekswerkers, en omdat alle geweld aan de kaak moet worden gesteld, is het UTSOPI-collectief op 17 december samengekomen met Espace P en Alias voor een collectieve mars door Brussel met sekswerkers, bondgenoten en veldverenigingen.
