Het dagblad de Standaard verlaagt zichzelf tot het publiceren van een oorlogspamflet van de historicus T. G. Ash, professor in Oxford en Stanford. Een politieke analyse is daarin niet te vinden, wel een pak vooroordelen en een oorlogszuchtig discours dat niet onderbouwd wordt. Als je het leest, krijg je het gevoel dat de professor op de loonlijst van de NAVO staat en alleen maar in een PR-dienst thuishoort, maar niet aan een universiteit.

“Europa moet Oekraïne de oorlog helpen winnen als het zelf wil blijven bestaan,” zo begint het artikel. Hoezo? Als Oekraïne de oorlog verliest of als er een onderhandelde oplossing komt, waarom zou dat slecht zijn voor Europa? Oekraïne is een politiek wangedrocht, een mislukte staat. Het fascisme is er in de staat gepenetreerd en wordt openlijk geëerd – te openlijk, zodat het heeft moeten leren zijn fascistische symbolen wat minder te etaleren, want dat misstaat toch wel in de Westerse pers en past niet zo goed bij een van de centrale ideologische stellingen rond dat land, namelijk dat de verhouding Oekraïne/Rusland er een is van democratie tegenover autocratie.

Dat is een uitgangspunt dat ook het warhoofd T. G. Ash huldigt, zonder dat verder te motiveren. In werkelijkheid gelijken de beide landen sprekend op elkaar: er zijn democratische instellingen, maar er is ook een (al)machtig leiderschap dat de actieradius daarvan inperkt. Er zijn politieke partijen, maar die worden als dat nodig is voor het centrale gezag verboden. Zelenski, die als democratische tegenhanger van Poetin wordt voorgesteld, heeft er een hele reeks uitgeschakeld. (En nevenbij ook nog de vakbonden gesaboteerd.)

Democratie werkt toch het best als er maar één partij is in de politiek, nietwaar? Opposanten en critici worden vervolgd, of ze komen om. In Rusland vallen ze uit het raam, in Oekraïne ontploft hun auto terwijl ze erin zitten, of worden ze neergekogeld in hun eigen woning. De daders worden niet gevat. In het beste geval worden ze opgesloten of houden ze zich gedeisd.

Een mislukte staat die moet worden opgedeeld

Een bijkomend detail: Oekraïne is een land in burgeroorlog. Dat is op zich een reden om het niet toe te laten tot de EU of de NAVO. De extremistische Oekraïense nationalisten viseren het Russisch sprekende deel van dat multiculturele land, met discriminerende taalwetten en cultureel gepest. Maar in een recent verleden ook met geweren en zelfs met zware artillerie. Je kan je moeilijk voorstellen dat zoiets nog goed komt, en een afscheuring dringt zich dan ook op. Of minimaal een federalisering, maar daar zullen de fascistische extremisten geen oren naar hebben. Dus is de enige reële oplossing dat Rusland die gebieden onder zijn controle brengt en een statuut geeft dat ze beveiligt tegen de artillerie en de bomaanslagen van Kiev. Maar dat gaat inmiddels de goede kant op.

Als je de pseudo-intellectueel T.G. Ash leest, lijkt het alsof de oorlog in Oekraïne gaat om waarden, de  kosmische strijd tussen Goed en Kwaad, tussen Democratie en Autocratie. Die naïviteit werd even doorbroken door een prominente Duitse politicus, die zich onlangs liet ontvallen dat er toch veel lithium in de Oekraïense bodem zit. Oh ja, dat goedje dat hoognodig is voor onze batterijen! Is er dan toch een banaal, materieel belang dat zich verschuilt onder de Strijd voor de Democratie? (En dan hebben we het nog niet gehad over gasvoorraden en zo.)

Professor T.G. Ash is niet alleen een intellectuele kwibus die niet in staat is tot een politieke analyse, maar ook een vuilspuiter. Zo wordt Poetin vlot vergeleken met Hitler: “sinds 1945 is niemand in Europa dichter in de buurt gekomen van Adolf Hitler dan hij”. En dat terwijl Oekraïne een verleden heeft van massamoord op Joden en andere etnische groepen, en Zelenski toestaat dat een openbare plaats de naam krijgt van de fascist Bandera, die een prominente rol speelde bij die massamoord. Helemaal geen politiek kompas, professor Ash?

Vastberaden vluchten voor Zelenski en zijn oorlog

Even lachwekkend als de voorstelling dat Oekraïne een democratie zou zijn (en als zodanig gunstig zou afsteken tegenover Rusland – een fictie die het EU-liegbeest Ursula von der Leyen uitgebreid gepromoot heeft) is de mededeling dat Oekraïne zich vastberaden verzet tegen Rusland. En wat dan met die 160.000 mannen die naar het buitenland gevlucht zijn om aan de militaire dienst te ontsnappen? En die geen zin hebben om terug te keren en als kanonnenvlees voor Zelenski’s beleid te dienen? En wat met het Russisch sprekende deel van de Oekraïense bevolking? Dat verzet zich zeker ook vastberaden tegen Rusland, uit liefde voor Kiev en Zelenski?

Professor Ash roept op tot een “reality check”. Maar hij heeft zijn eigen, heel bijzonder concept van realiteit. Terwijl de opperbevelhebber van het Oekraïense leger ondanks vaststelde dat de oorlog is vastgelopen en dat hij in een patstelling zit, ontkent de professor-strateeg dat. “Anders dan wat sommigen in het Westen nogal naïef hopen, is er geen sprake van een patstelling die tot een bevroren conflict of een onderhandelde oplossing zou kunnen leiden. We bevinden ons veeleer midden in een lange, complexe en grootschalige oorlog die wellicht nog tot 2025, of langer, zal woeden.”

En vol enthousiasme pleit hij voor meer en betere bewapening, verhoogde wapenproductie, betere opleiding van de Oekraïense militairen… Hij blijft dromen van een overwonnen Rusland. Zonder zich af te vragen waar dat goed voor is en wat daarvan de gevolgen op lange termijn zouden zijn. Onderhandelingen acht hij totaal uitgesloten, er moet gevochten worden tot het einde, de overwinning.

Oekraïne is voor hem een Europees land dat dus door Europa moet worden verdedigd. Is Rusland dan niet Europees? De geografische definitie is pure ideologie, gebaseerd op het strategische denken van de VS: voorkomen dat er een goede samenwerking tussen Rusland en de andere Europese landen komt, en dat die samenwerking een machtsblok creëert dat zich onafhankelijk of misschien zelfs ooit vijandig opstelt tegenover de VS, die almachtig willen zijn en blijven.

Zelenski bijna weg?

De Oekraïneoorlog is uitgelokt en opgezet door de VS om Rusland te verzwakken (want de VS zoeken strijd met China, en tegelijk Rusland bestrijden is strategisch niet aangewezen) en tegelijk een zwakker Europa te creëren, dat onder de knoet van de VS ligt.  (Die knoet heet, zoals iedereen weet, NAVO. En ook EU, steeds meer een parallele NAVO, tot en met het opperhoofd, de NAVO-madam Ursula von der Leyen.) Dus hebben de VS alles gedaan om de oorlog te creëren en aan te wakkeren en vervolgens om onderhandelingen te torpederen. Maar nu het geld opgeraakt, de resultaten uitblijven, er anti-Amerikaanse allianties ontstaan en het enthousiasme voor de oorlog bij de Amerikaanse bevolking zwak wordt, moet er toch een onderhandelde oplossing komen.

De operaheld Zelenski, ooit knuffelbeer van het Westen, heeft zich inmiddels behoorlijk onmogelijk gemaakt en kan ook niet uitpakken met resultaten in de oorlog. Alle tekenen wijzen erop dat hij zich dicht bij de exit bevindt. Misschien kan hij nog professor worden in Oxford of Stanford, voor Europakunde of Militaire Strategie? Een leuke collega voor Professor Ash. Kunnen ze samen koffie drinken en uithuilen over de teloorgang van Europa zoals zij dat fantaseren.

Weg van de VS, terug naar ontspanningspolitiek!

Ondertussen zijn er ook tekenen van een toenemend kritisch besef in het verdwaasde Europa van Ursula von der Leyen. Er was lange tijd een goede samenwerking met Rusland, dat niet oorlogszuchtig was, maar zaken wilde doen en dat ook deed, en dat liep goed. De VS hebben die samenwerking opgeblazen, zelfs heel letterlijk, met het onvergeeflijke opblazen van de gasleiding van Rusland naar Duitsland, en Europa zelf met dwaze sancties waarmee het vooral zichzelf geschaad heeft.

Maar in stilte blijft er samenwerking bestaan. Of hebt u ergens gehoord dat de goede samenwerking tussen Frankrijk en Rusland bij de bouw van kerncentrales over de hele wereld is stopgezet? En komt er niet toch nog Russisch gas tot bij ons, in weerwel van de kwaadwillendheid van de VS? Een afkeer van de VS en een terugkeer naar de samenwerking met Rusland en de ontspanningspolitiek van enkele jaren geleden dringt zich op en tekent zich af. Het dolle denken van T. G. Ash is te zien als een reactie daartegen.

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier