Het King David Hotel in Jeruzalem, opgeblazen door de Joodse ondergrondse beweging Irgun in 1946

Het uitgangspunt van Boudry, dat je de politieke discussies in de VS over Israël en de Palestijnen moet interpreteren vanuit het woke-denken, was al fout. “Woke” is een begrip van de laatste jaren, en geen afgebakende ideologie of filosofie. Maar iedereen weet dat de Palestijnse kwestie dateert van veel vroeger, al van minstens 1948, toen de staat Israël gesticht werd, met goedkeuring en steun van de Verenigde Naties. (Die nalieten om na te gaan en vast te leggen hoe het dan moest met de bestaande bevolking van Palestijnen in het voor Israël bedoelde gebied, een blunder van formaat.)

Overigens kwam die Joodse staat er maar via terrorisme. Het opblazen van het King Davidhotel in Jeruzalem in 1946 hoort thuis in de voorbereiding van de staat Israël. Die aanslag door de ondergrondse, rechtse Joodse beweging Irgun maakte 91 doden en 46 gewonden, van verschillende nationaliteiten.

De terroristen van gisteren kunnen de staatslieden van morgen zijn

Het is goed daar even aan terug te denken: de “terroristen” van gisteren kunnen de staatslieden en staatsburgers van morgen zijn. Nu Israël een gevestigde staat is, spreekt het over het Palestijnse verzet als over “terroristen”, en ook de EU doet dat. Maar de geschiedenis relativeert dit. En bovendien lijkt bij instanties als de EU (gevolgd door vele mainstream media) terrorisme iets te zijn dat niet bij staten voorkomt, maar alleen bij opstandelingen.

Dat komt erop neer dat organisaties zoals de EU een samenzwering zijn van staten tegen oppositionele actoren die geen staat zijn. Staatsterrorisme (zoals dat van Israël of Oekraïne) wordt niet zomaar afgekeurd, het wordt bekeken vanuit politieke criteria en verzwegen of bekritiseerd volgens politieke opportuniteit. (In Oekraïne ben je al een “terrorist” als je pleit voor onderhandelingen met Rusland of twijfels uit aan de anti-Russische regeringspolitiek. Ook als je niet in Oekraïne verblijft, kan je opgepakt worden door Interpol wegens “terrorisme”, op aanvraag van Oekraïne. Maar het reële, gewelddadige en moordende terrorisme van fascisten en ultranationalisten wordt in Oekraïne niet aangepakt, en dus gedoogd. Als het al niet stiekem wordt aangemoedigd.  Voor de EU niet echt een probleem, laat Oekraïne maar bij ons komen!)

Van de rivier tot aan de zee

 Mia Doornaert gaat in op een vaak gehoorde slogan van Palestijnen: “From the river to the sea, Palestine will be free!” Dat is een meerduidige slogan, want hoe die vrijheid zal ontstaan, wordt niet uitgelegd. Het is een vage wens, die niets zegt over middelen en methodes van realisatie. Het kreng dat aan het woord kwam in een onlangs gehouden vergadering van het Amerikaanse Congres over antisemitisme aan de universiteiten, de Republikeinse afgevaardigde Elise Stefanik, wil daarin een oproep tot uitmoorden van de Joden zien. Maar de slogan zelf zegt dat niet, en elke sympathisant of militant kan naar believen aanvullen hoe die aangekondigde vrijheid kan of moet worden gerealiseerd. Voor Stefanik is ook, zo bleek, “intifada” een synoniem voor “genocide op de Joden”. De drie universiteitsrectoren die in het Congres op een grove manier werden aangepakt, stelden terecht dat uitspraken in hun context moeten worden bekeken.

In de VS bestaat vrijheid van meningsuiting, en die gaat verder dan wat we in Europa gewoon zijn. Universiteitsrectoren moeten vertrekken vanuit dat grondwettelijk vastgelegde standpunt, en vervolgens van het universiteitsreglement en het noodzakelijke waarborgen van veiligheid en respect in de universitaire gemeenschap en van het goed verloop van het onderwijs. Exegetische discussies over wat er achter de slogan “van de rivier tot aan de zee” zou kunnen zitten, zijn niet bijzonder nuttig. Israëlaanhangers willen dat met kwade bedoelingen interpreteren als een oproep tot genocide of een nieuwe holocaust, maar dat is niet evident en op de eerste plaats is zo’n slogan een formulering van de rechten van de Palestijnen: dat is onze grond, en die moet bevrijd worden. De verdwijning van de staat Israël staat niet op de agenda en is geen toekomstperspectief, het enige haalbare is dat er een Palestijnse staat naast Israël komt, die autonoom en souverein is. Maar daar heeft Israël nog steeds geen oren naar. Die staat kan dus alleen maar hardhandig worden afgedwongen.

Ontslag wegens plagiaat of wegens autonoom denken?

Dat de rector van de universiteit Harvard werd ontslagen na de discussie in het Congres, maar met speciaal gezochte redenen, namelijk dat haar doctoraat zwak was en dat er plagiaat in zou voorkomen, vindt Mia Doornaert prima, maar lijkt mij hoogst problematisch. Dat is een stok zoeken om een hond te slaan. En die stok kwam vanuit gefortuneerde Joodse hoek. Dat de rector slecht zou functioneren of zich niet inspande om de universitaire gemeenschap op het niveau van debat te houden en dat niet te laten ontaarden in vechtpartijen en bedreigingen, heb ik nergens gelezen. Eigenlijk draait het hele conflict rond de drang van politieke machthebbers die het pro-Israëlbeleid van de VS willen opleggen en kritiek en oppositie niet dulden, tegen alle democratische principes in.

Doornaert geeft de rector nog een trap na: “Ze dankte haar positie aan het feit dat ze zwart en een vrouw was, dus aan de woke-ideologie die ze ook zelf belijdt. Daarom allicht wilde ze antisemitische manifestaties niet ondubbelzinnig bekritiseren. Dat kon haar achterban de indruk geven dat ze onvoldoende pro-Palestijns was.” Wat is dat voor onzinnige laster? De woke-beweging is antiracistisch, dus antisemitisme heeft er geen plaats in. Maar sluwe zionisten en hun sympathisanten proberen voortdurend antizionisme (kritiek of afkeuring of bestrijding van de morbide zionistische ideologie)  zwart te maken als antisemitisme, rassenhaat dus. Alleen al het feit dat het Amerikaanse Jodendom gespleten is in rabiate tegenstanders van de Palestijnen en anderen die het beleid van Israël afkeuren en bestrijden, maakt duidelijk dat de discussie niet gaat over antisemitisme, maar over de politieke toekomst van Israël en de Palestijnen. Antizionisme is overigens niet anti-Joods. Het bestaat al lang, zowel bij traditionele Joden die het idee van een Joodse staat niet bijtreden, als bij kritische denkers binnen het Jodendom, zie bijvoorbeeld het onlangs verschenen boek “Antisionisme, une histoire juive”.

Maar Mia Doornaert identificeert zich vlot met de feeks Stefanik en met de druk in de Amerikaanse samenleving om het pro-Israëlbeleid goed te keuren en door te drukken. Terwijl Amerika massa’s bommen levert waarmee Israël dan de burgerbevolking van Gaza decimeert en de civiele gebouwen en structuren tot puin herleidt – dat zijn onmiskenbaar oorlogsmisdaden – is voor haar het probleem of Hamas en de Palestijnen in het algemeen geen genocidaire bedoelingen hebben met de Joden. Maar dat is een omkering van de zaken: wat het Internationaal Gerechtshof ook beslist over de vraag of wat Israël in Gaza aanricht genocide is, moordend is het in elk geval, en misdadig eveneens.  Ook de stemmen die in Israël opgaan om Gaza opnieuw te bevolken met Joden en de Palestijnen naar Egypte of Kongo te sturen, brengen ons opnieuw bij wat Israël is: een roof- en moordstaat.  En als de Israëlische premier de Hamasleden ongedierte noemt dat hij wil uitroeien, is dat puur genocidaire taal. We moeten ons blijven herinneren dat de terreurstaat Israël voortgekomen is uit en gebouwd is op Joodse terreur.

Is sympathie voor de Palestijnse zaak te vergelijken met sympathie voor het stalinisme, de Rode Khmer enz.?

Net als de nitwit Boudry moet Doornaert het ook hebben over de veronderstelde linkse ongevoeligheid voor geweld, “Het snelle westerse geheugenverlies over de wreedheden van Hamas van 7 oktober in Israël”. Zij vergelijkt dat (door haar veronderstelde) geheugenverlies met de attitude tegenover communistische wandaden uit het verleden: “Die nobele zielen, alias nuttige idioten, dekten inderdaad de tientallen miljoenen doden, de martelingen, de onderdrukkingen onder Stalin, Mao en andere communistische leiders toe. Des te heviger waren ze tegen het slechte Amerika/het Westen.” Linkse mensen zijn zo naïef, stupide en inconsequent… en zo blind voor de realiteit van het geweld, nietwaar? En wat een vooroordelen heeft links toch tegen Amerika, dat atoombommen wierp op de burgerbevolking van Japan, een genocide met een half miljoen slachtoffers organiseerde in Indonesië (daarbij geholpen door Israël en Duitsland), een hele reeks gruwelijke oorlogen ontketende, staatsgrepen in niet-dociele landen creëerde met bloedige repressie als gevolg, en zijn foltergevangenis Guantanamo nog altijd niet heeft gesloten…

De bedenking van Doornaert over de “nuttige idioten” is ook niet relevant: Hamas is niet communistisch en het brutale en moordende geweld van Hamas op 7 oktober is ook door linkse mensen afgekeurd, en niemand vergeet het. Maar inmiddels heeft Israël laten blijken dat het honderd keer moorddadiger en sadistischer is dan Hamas, en heeft het voor velen alle krediet verloren. Terwijl er een allesverwoestende en moordende Israëlische bommenregen op Gaza neerkomt, de vraag stellen of links niet wat kritischer moet staan tegenover het geweld van Hamas op 7 oktober – is dat niet pijnlijk-komisch?

Dat geweld van Hamas verdient uiteraard afkeuring: de civiele inwoners of bezoekers van een regio vermoorden – mannen, vrouwen en kinderen –  is crimineel. Maar het moet wel in zijn context gezien worden: het volgt op de vele moorden en slachtpartijen van Israël op de Palestijnen. Wie het Hamasgeweld van 7 oktober (terecht) veroordeelt, moet toch even nadenken of hij de voorafgaande wandaden van Israël ook zo afgekeurd heeft. En ook bijvoorbeeld de slachting onder weerloze burgers die de NAVO aanrichtte in Joegoslavië. En wat met de wapenleveringen van de VS die dienen om Gaza te vernietigen, gebouwen, infrastructuur en bevolking? Mensenrechten en oorlogsrecht zijn een goede zaak, maar moeten wel overal en altijd worden toegepast, en niet volgens politieke berekening. En geweld moet in zijn context worden geplaatst. Ja, de context, Mevrouw Doornaert, die is belangrijk!  En nuttige idioten? Zullen we het eens over de onnuttige hebben?

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier