Een staking zorgt voor economische schade en is hinderlijk voor de klanten. Het is een riedeltje dat bij elke staking opnieuw door de rechterzijde opgevoerd wordt.

Dat kan ook niet anders want de enige macht waarover de werknemer beschikt is zijn arbeid. Want enkel door zijn of haar arbeid kan een meerwaarde gecreëerd worden.

Waarom is de economische schade een noodzaak? Een duidelijk maar fictief voorbeeld maakt dit duidelijk.

Een kapitaalbezitter beslist om een kruidenierswinkel te openen. Hij zorgt voor het management van zijn zaak. Hij stelt twee personeelsleden te werk : Julie en Benny.

Beide werknemers zijn uit het goede hout gesneden en leveren voorbeeldig werk. De baas tevreden, de klanten zijn opgetogen over de service, de werknemers groeien in hun functie.

De jonge werkkrachten vernemen dat de zaken heel goed gaan en hopen op een opslag want ook zij willen een deel van de koek.

Ze vragen aan de baas 5  % wat hun redelijk lijkt. Vriendelijk maakt de patroon hun duidelijk dat dit voor hem niet kan want hij moet kunnen concurreren met andere buurtwinkels.

Julie en Benny blijven aandringen zonder resultaat.

Beiden zijn gesyndiceerd en vragen advies aan hun vakbond. De jongen is bij het ABVV het meisje bij het ACV.

Ze besluiten, in gemeenschappelijk vakbondsfront, één dag te staken. De baas weet niet waar hij het heeft en ziet zijn winkel gesloten blijven.  De twee staan in hun groen en rood hesje voor de deur en informeren de klanten. De klanten begrijpen hun actie.

De baas ziet dat die twee door de vakbonden gesteund worden en vreest omzetverlies wanneer er meer stakingsdagen komen. De patroon weet dat die gesyndikeerden het een  tijdje kunnen uitzingen wan ze krijgen 40 € netto per dag.

Ze gaan praten. Na moeizame onderhandelingen vermijdt de baas een tweede sluitingsdag , want hij ziet zijn omzet en zijn winst dalen als dit enkele dagen zou aanhouden.

Ze komen tot een vergelijk . 3% opslag is het resultaat.

De patroon is gerustgesteld, zijn winkel opent opnieuw en het personeel is tevreden, ze krijgen een rechtmatig deel van de koek.

De economische schade voor dit klein bedrijf bracht de werkgever en de werknemers bij elkaar om een oplossing te vinden. De patroon wist ook dat zijn ijverige werkkrachten ,die hij niet wou verliezen  gezien de krapte op de arbeidsmarkt ,op vakbondssteun konden rekenen.