Recensie.

Onlangs bekeken wij deze prent over een van de spannende episodes rond de tweede wereldoorlog. Een uitloper van de oorlog, een eerste ‘warme’ crisis in de Koude Oorlog: de geallieerde luchtbrug voor Berlijn. Stalin, de tiran die toen de Sovjetunie leidde, wilde de stad West-Berlijn uithongeren en volkomen destabiliseren. Zijn poging daartoe duurde bijna een vol jaar. Toen besefte de vreemde man dat hij beter de communicatiekanalen met Amerika weer kon herstellen en open maken, om over belangrijke uitdagingen overleg te kunnen plegen.

Duitse film in twee episodes, een miniserie van 2006 die we bij De Slegte vonden voor een prikje. Zoals verwacht weer een voorbeeld van de degelijke, verdiepende manier waarop de Duitsers met hun oorlogsverleden om (zijn ge)gaan.

Heel wat historische feiten en gebeurtenissen worden meesterlijk verweven met een bloedmooie liefdesromance.

De zeer delicate en moeilijke situatie die ontstaat wanneer de Duitse echtgenoot van Anna, de legerarts Axel, die dood was verklaard, in 1948 toch nog uit Russische gevangenschap thuis terugkeert, terwijl de vrouw-en- moeder intussen een liefdevolle relatie heeft opgebouwd met Philip Turner, de krachtdadige tweesterrengeneraal die de leiding heeft over de befaamde luchtbrug die 2,5 miljoen westberlijners van honger, ziekte, dood en gebrek moet redden, wordt op verheffend humane wijze ontmijnd en opgelost in zeer knappe, inspirerende, intieme dialogen.

Low budget productie van grote historische en menselijke waarde.

Programmators: geef ons meer Europese producties. Die matchen met ons meer verfijnde psychologische verstaan en degusteren van de mens en zijn lotgevallen in de Oude Wereld. Stel ons in staat meer afstand te nemen van de simpele solid state- en stoottroepen- tonaliteit van Hollywood.