Met genoegen de film “Defiance” (verzet, trotse weerstand in het Nederlands) gezien. Van regisseur Zwick met innemende hoofdrol van Daniel Craig als Tuvia. Het is een waargebeurd verhaal. Een heldhaftig avontuur waarbij Tuvia Bielicki (“De witte” in het Witrussisch) en zijn broer Zus in de omgeving waar zij opgroeiden een gemeenschap van meer dan duizend mensen organiseren en militair verdedigen tegen de Nazi-horden in de wouden en moerassen van Wit-Rusland tijdens WO II. Joodse mensen. Een aanrader.

In het verhaal krijgen wij overigens rolmodellen volgens toenmalig recept te zien: de mannen beschermen de gemeenschap, de vrouwen en kinderen met kracht en cool en wapens. Toch is er iets meer aan de hand. Deze casus is historisch van belang om meerdere redenen. Je krijgt hier een voorbeeld dat de vaak gehoorde maar foute opvatting weerspreekt dat de Joden zich nooit met kracht en kogels zouden hebben verzet tegen de Nazi-troepen en de deportaties. (Het felle verzet in Polen in Warshau is een ander groot voorbeeld). Ten tweede merk ik op dat in dit kamp in Naliboki door de noden van de situatie, het trachten overleven in een omgeving met goed getrainde Wehrmacht soldaten en diabolische SS Einsatztruppen, niet alleen de mannen de wapens hanteren, maar ook de vrouwen.

Wellicht betreft dit een historische scheut in onze hedendaagse Europese context, samen met de situatie in het Rode Leger, dat ook al tijdens deze oorlog vrouwen functies gaf als soldaten (Red Sniper is de film over de gelauwerde scherpschutter), officieren en piloten. Later, vanaf de sixties, werd het leger van Israël, dat de Joden stichtten ook juist om veilig het immense trauma van de grootste vervolgingen ooit in hun duizendjarige geschiedenis te verwerken, bekend om zijn vrouwelijke gewapende regimenten.

Volgende review schreef ik via de reviewsite Rotten Tomatoes

Great story with super action & bigger than life challenges based on dramatic historic events. Craig is very convincing and beautiful in this role of leading partisan Tuvia Bielicki (meaning The White Man). As a historian I appreciate the message that goes counter false belief that the Jewish under Nazi boot never chose to fight back taking up firearms. The story is build up with skill by the director towards a military, historic, marital and martial apotheosis, in the appealing background of the forests in Belarus. I appreciated recognizing daily life styles that I encountered in real life during my visits to Poland and Russia, like fraternizing around (a bit of) vodka, engaging in open hearted talks, travelling without big budget, or enjoying red cabbage soup, borshts.

The film provides male hero and female role models that I presume many of us like to receive. Men taking care and protecting communities, women and children, taking refuge in the woods against evil society forces. Yet there is a powerful shoot of women’s emancipation here: in the Naliboki camp, women just like males, use firearms in the dire struggle for survival against the diabolic SS and well trained Wehrmacht soldiers. I wonder if we witness here the embryonic state of the female armed soldier, for which since the sixties, the Israeli Army became famous. –

And in the end: Victory! A boyhood’s dream coming through.