De vraag die een tang van een dame, de Republikeinse afgevaardigde Elise Stefanik, tijdens die hoorzitting aan de rectoren van drie voorname universiteiten stelde was: “Is het oproepen tot een genocide op het Joodse volk in strijd met de gedragscodes van uw universiteit?” Daar moest met ja of met nee op geantwoord worden. De eerste rector die aan het woord komt, die van MIT, zegt dat ze niets dergelijks gehoord heeft aan haar universiteit. De tang vraagt of ze over de intifada gehoord heeft? (Maar dat is wel iets anders dan genocide. Dat gaat over het recht van het Palestijnse volk om zichzelf en zijn grondgebied te verdedigen, een recht dat overigens aan Israël gul wordt toegekend. Is intifada hetzelfde als genocide voor Stefanik?)

De rectoren leggen uit dat problematische uitlatingen bekeken worden in hun context en vanuit de vraag of ze samengaan met het hinderen of pesten of bedreigen van personen (“harassment”). De tang Stefanik schakelt over naar een requisitoir omdat de rectoren weigeren met ja of nee te antwoorden op haar vraag, die de rectoren verwerpen: “Is het oproepen tot een genocide op het Joodse volk in strijd met de gedragscodes van uw universiteit?” Dat requisitoir eindigt met de eis tot ontslag van de drie rectoren.

De booswillige tang Elise Stefanik is niet geïnteresseerd in wat er aan de universiteit gebeurt en hoe rectoren daarmee vanuit het universiteitsreglement omgaan, maar wil alleen maar de rectoren in diskrediet brengen. Een gedegenereerd discours, een politiek machtsspel. Maar Maarten Boudry ziet dat anders:

“Het lijkt de makkelijkste vraag ter wereld, maar alle drie weigerden ze bevestigend te antwoorden, met een minachtend monkellachje op de lippen, en hulden ze zich in ontwijkend en nietszeggend ‘managerees’. Een expliciete oproep tot het uitmoorden van alle joden? Goh, het ligt eraan.”

Het is voor een “wetenschapsfilosoof” blijkbaar moeilijk om in te zien hoe een gesprek functioneert, welk machtsspel er aan het werk kan zijn, en hoe dwang en verschillende definities van termen het spreken beïnvloeden. Als de eerste rector duidelijk maakt dat de vraag niet van toepassing is op haar universiteit, is dat voor tang Stefanik geen reden om de vraag terug te nemen en te informeren naar wat er dan wel aan de hand is? Dan zou er een gesprek ontstaan, en dat is duidelijk niet de bedoeling. Er moet met ja of nee geantwoord worden op een ongepaste vraag, zodat het antwoord vervolgens misbruikt kan worden.

Meegaan met de opzettelijke verwarring van antizionisme met antisemitisme

Volgens Boudry is de onderliggende fout bij dit alles niet het machtsspel en de niet of verschillend gedefinieerde termen:

“Hebben we hier te maken met loepzuiver antisemitisme? Deels, maar de echte verklaring ligt dieper. De nagenoeg identieke antwoorden van de drie rectoren – slechts een van hen heeft nog zijn job – zijn een logisch uitvloeisel van een perfide ideologie die al jaren in opmars is aan universiteiten en daarbuiten, en die vooral wordt uitgedragen door de massieve DEI-bureaucratie (Diversity, Equity & Inclusion). (…) ““Die ideologie deelt de hele wereld op in telkens twee netjes afgebakende groepen – onderdrukkers en onderdrukten – die lijnrecht tegenover elkaar staan. Ze maakt de identiteit van ieder individu ondergeschikt aan zijn lidmaatschap van die groepen, en ze hanteert voor elke groep volstrekt verschillende standaarden: slachtoffergroepen kunnen niets verkeerds doen, dadergroepen mogen alleen deemoedig hun schuld en privileges erkennen en verdienen geen enkele bescherming of mededogen.” (…)“Het enige element dat nu nog ontbreekt om de hallucinante vertoning in het Amerikaanse Congres te begrijpen, is dat ‘Joden’ volgens deze ideologie als dadergroep gelden. De Joden vertegenwoordigen immers Israël, dat een bondgenoot is van de VS en het Westen, en daardoor per definitie een exponent van kolonialisme, blanke suprematie en imperialisme. De Palestijnen daarentegen, als slachtoffer van Israël, zijn per definitie onschuldig. Dat er honderdduizenden Sefardische en zwarte Joden in Israël wonen, naast ook honderdduizenden Arabische Israëli’s, dat de Joodse ‘kolonisatoren’ helemaal geen thuisland hebben om naar terug te keren, dat Joden zowat de meest belaagde en gehate groep ter wereld zijn (met 2,3 procent van de bevolking in de VS zijn ze slachtoffer van 60 procent van de haatmisdrijven), dat Israël de enige liberale democratie in de regio is en met een mandaat van de VS gesticht, dat Palestijnen en Israëli’s etnisch niet te onderscheiden zijn, dat Israël momenteel vecht tegen een expliciet genocidaire organisatie – het maakt allemaal niets uit. In dat infantiele wereldbeeld zijn Joden ‘wit’, dus kolonisten, dus racisten.”

Is dat geen infantiele samenvatting van de Palestijnse kwestie? Het gaat niet om Joden, maar om zionisten. Het Amerikaanse Jodendom is diep verdeeld tussen antizionistische Joden en zionistische, het conflict zit diep in het Jodendom zelf. Het gaat ook niet om huidskleur of ras of taal, maar om grondgebied, soevereiniteit en rechten. En deze simplistische verdediging van Israël door Boudry komt op het moment dat Israël bezig is met een genocide op de Palestijnse burgers in Gaza, met gul geleverde Amerikaanse bommen. Helemaal fout toch van daar iets kwaads in te zien!

Een op hol geslagen filosoof

Toch schrijft onze wetenschapsfilosoof onbekommerd:

“Het lachen vergaat me snel als het over terrorisme en gruwelijk geweld gaat. De reactie van de ‘linkse’ westerse academici en intellectuelen na 7 oktober (die in werkelijkheid verraad plegen aan alles waar progressief denken voor staat), zal de geschiedenis ingaan als een morele schandvlek, vergelijkbaar met de verheerlijking en vergoelijking van Stalins terreur en de genocide van de Rode Khmer. Iedereen heeft nu met eigen ogen gezien tot welke morele obsceniteiten dat binaire zwart-witdenken over onderdrukkers versus onderdrukten leidt.”

Versta ik dat goed? Omdat er overdrijvingen en eenzijdigheid bestaat in het politieke denken in bepaalde “woke”-sferen (en elders niet) mogen, nee moeten we de tegenstelling tussen onderdrukker en onderdrukten afschaffen, en daarmee ook het begrip onderdrukking? Dat is een filosofische krachttoer! En de moorddadige aanval van Hamas op Israël vergelijken met Stalins terreur en de genocide van de Rode Khmer – wat een onzin! Zowel qua duur als omvang als qua motieven zijn dat wel erg verschillende vormen van geweld. Je moet een wetenschapsfilosoof zijn om zo blind te zijn, en om het filosofische basiszinnetje “distinguo”, “ik maak een onderscheid”, helemaal te vergeten.

Overigens: “het systematische, gruwelijke en sadistische seksuele geweld van Hamas” waar Boudry over spreekt (maar dat nog onvoldoende is uitgeklaard) is niet de hoofdzaak in de huidige oorlog in Gaza. Het is een belangrijk punt voor Netanyahu, om Hamas zo zwart mogelijk te maken en zijn “uitroeiing” van Hamas te onderbouwen. Maar seksueel geweld en sadisme zijn terugkerende fenomenen bij oorlogsgeweld. Je moet die niet speciaal gaan zoeken bij ontspoord links, want ook deftige, rechtse landen als de VS hebben zich daaraan bezondigd. Daar werd overigens in de VS niet al te zwaar aan getild. Verkrachting gevolgd door moord? Een niet te zware gevangenisstraf, en al gauw vervroegde vrijlating! Wat verkrachten en moorden hoort nu eenmaal bij de oorlogsvoering, en de overheid heeft begrip voor “onze jongens”. Dat is geen reden om Hamas niet met zijn excessen te confronteren (als die bewezen zijn), maar Hamas moet ook niet strenger beoordeeld worden dan bijvoorbeeld het Amerikaanse leger. Niemand sluit de VS uit van het politieke leven omwille van het seksueel geweld en de moordlust van zijn leger…

In zijn hang naar provocatie viseert onze wetenschapsfilosoof ook meteen een groot aantal collega’s van zijn eigen universiteit en elders, die een statement ondertekend hebben van solidariteit met de Palestijnse bevolking, volgens hem een “obscene open brief”. Die brief lijkt me heel degelijk, maar het is zo dat het verwerpelijke van de Hamasactie – het vermoorden van burgers en de nog niet uitgeklaarde kwestie van seksueel geweld en wreedheden daarbij – daarin niet aan de orde zijn. Obsceen vind ik dat niet, die zaken kwamen en komen in de media vanzelf uitgebreid aan de orde. De verdediging van het Palestijnse volk veel minder of niet. Een bijkomende reden om het daar niet over te hebben, zou de gedachte kunnen zijn dat het geweld van Hamas voortkomt uit het geweld dat Israël al jaren pleegt op de Palestijnen, en waar de nu verontwaardigde Hamascritici zich nooit tegen verzet hebben.

Waarom vergaat Boudry het lachen als hij het over terrorisme en gruwelijk geweld van Hamas heeft, maar niet bij wat Israël aansluitend in heel Gaza deed en doet? En niet bij de terreur en het geweld die de Israëlische verhouding tot de Palestijnen al zoveel jaren kenmerken?

Hoorzitting Congres: https://www.youtube.com/watch?v=5VtAZBvmzcQ

Open brief van Gentse en andere academici: https://www.ugent.be/ps/conflict-ontwikkeling/en/news-events/news/statementpalestinianpeople

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier