“Ik spreek namens Buren zonder Grenzen, een Leuvens burgerinitiatief met een 200-tal mensen dat erkende vluchtelingen ondersteuning biedt bij de zoektocht naar een woning, en een buddywerking biedt in de eerste jaren in Leuven.

Leuven zet, zoals met de Nomade belangrijke stappen, maar er blijft nog heel wat werk aan de winkel. Ik ken ook verhalen van discriminatie van politie, ik wil het vandaag echter specifiek hebben over de woon- en huisvestingsmarkt, want studies stellen keer op keer vast dat discriminatie daar heel sterk aanwezig is, in het bijzonder ten aanzien van mensen met een migratieachtergrond.

Wij ervaren dit in onze zoektocht heel sterk aan de lijve. Leuven heeft hier nochtans wat hefbomen in handen. Wie een positief antwoord krijgt na zijn asielaanvraag heeft twee maanden tijd om een woning te vinden. Voor een hoogopgeleide met een vast inkomen zou dat al moeilijk zijn, laat staan voor een erkende vluchtelingen. De woonmarkt is bovendien bijzonder krap en zijn er veel te weinig sociale woningen. Wij bellen samen met de vluchtelingen de eigenaars en immokantoren op, en stellen ons quasi garant voor de huurperiode.

Wij ervaren enorm veel discriminatie, soms expliciet – mensen die ronduit zeggen dat ze geen Afrikanen of mensen met een hoofddoek – willen, maar veel vaker subtieler; na het bezoek aan de woning ontvangen we geen verdere reactie op onze mails. Vaak moeten wij tot 100 telefoons doen om een woning te kunnen bezoeken en in de praktijk contacteren we om die reden al geen immokantoor meer.

Ofwel krijgen we geen antwoord, ofwel moeten we na een woningbezoek zeer veel paperassen invullen en krijgen we nadien geen antwoord meer. Vaak gebeurt het subtiel en onzichtbaar in het proces. De gevolgen creëren een enorme structurele ongelijkheid. Begin maar eens aan integratie, het leren van Nederlands, zoeken naar werk … als je in een woning zit die onbewoonbaar is, mensonterend, vaak met teveel mensen per vierkante meter.

De volgende stap is werk en ook daar stellen we discriminatie vast. Velen komen terecht in precaire, slecht betaalde jobs die niet op het niveau staan van hun diploma en talenten. Wegens de krapte op de arbeidsmarkt komt daar in sommige sectoren wel verandering in. Vrouwen met een hoofddoek kunnen op vele plaatsen niet terecht. Voor veel jobs heb je een rijbewijs nodig. Het examen moet in het Nederlands en dat is moeilijk voor velen. Vele talenten kunnen we hierdoor niet capteren”, aldus Andrea Bardyn namens Buren zonder Grenzen.